Canle du Centre

Canle du Centre

(fr) Ascenseurs à bateaux du canal du Centre
Tipo	conxunto arquitectónico
Localización
División administrativa	La Louvière, Bélxica (pt) e Le Roeulx, Bélxica (pt)
50°28′16″N 4°05′42″L
Bañado por	Canal do Centro (Bélgica) (pt)
Composto por	Lift No. 1 on the old Canal du Centre (en) Lift No. 3 on the old Canal du Centre (en) Lift No. 2 on the old Canal du Centre (en) Lift No. 4 on the old Canal du Centre (en)
Características
Superficie	67,3436 ha zona de protección: 538,8133 ha
Patrimonio excepcional de Valonia
Data	27 de maio de 2009
Identificador	55022-PEX-0002-04
Patrimonio da Humanidade
Tipo	Patrimonio cultural  → Europa-América do Norte
Data	1998 (22ª Sesión), Criterios de Patrimonio da Humanidade: (iii) e (iv)
Identificador	856
Protected heritage property in Wallonia (en)
Data	22 de setembro de 1992
Identificador	55022-CLT-0013-01

Os elevadores do Canle du Centre son unha serie de catro elevadores de barcos hidráulicos preto da cidade de La Louvière en Bélxica que están clasificados como Patrimonio da Humanidade pola UNESCO. Os catro están situados no Canle du Centre no histórico cinto industrial do sillon industriel de Bélxica.

Historia e estado actual

Ao longo dun tramo particular de 7 km. da canle du Centre, que une as concas fluviais do río Mosa e o Scheldt, o nivel da auga sobe 66,2 m.. Para superar esta diferenza, o remonte de 15,4 m. de Houdeng-Goegnies abriuse en 1888. Os outros tres remontes, cada un cunha subida de 16,93 m., abriron en 1917.

Os elevadores son dobres, formados por dous depósitos ou caixóns móbiles verticalmente, apoiados cada un no centro por unha columna de ferro. As dúas columnas están unidas hidráulicamente de tal xeito que un caixón sobe mentres o outro baixa, o peso dunha contrapesa o peso do outro.

Estes elevadores deseñounos Edwin Clark da compañía británica Clark, Stansfield & Clark. Os elevadores foron parte da inspiración detrás dos Peterborough e Kirkfield Lift Locks no Canadá. A finais do século XIX Richard Birdsall Rogers visitou as esclusas para comprender e estudar posibles ideas para un sistema de bloqueo do elevador.

Estes monumentos industriais foron designados pola UNESCO como Patrimonio da Humanidade en 1998.^{[Cómpre referencia]} O conxunto combina os catro elevadores cunha variedade de edificios auxiliares asociados. Das oito esclusas de elevadores hidráulicos construídas a finais do século XIX e principios do XX, as catro da canle du Centre son as únicas que seguen funcionando na súa forma orixinal^{[Cómpre referencia]}.

Desde 2002, o funcionamento dos elevadores limitouse ao uso recreativo^{[Cómpre referencia]}. O tráfico comercial pasa agora por alto os antigos elevadores e é xestionado polo enorme barco elevador Strépy-Thieu, cuxa altitude de 73 m foi a máis alta do mundo^{[Cómpre referencia]} ao finalizar.

Tras un accidente en xaneiro de 2002, no que un elevador avariado comezou a subir ao saír unha barcaza a motor, o elevador núm. 1 eliminouse do servizo^{[Cómpre referencia]}. Durante os traballos de reparación, que comezaron en 2005, levouse a cabo unha restauración completa^{[Cómpre referencia]}.

Elevadores

Mapa que mostra a localización dos elevadores para barcos numerados 1-4; "A" denota o novo elevador de barcos Strépy-Thieu

Elevador	Nome	Coordenadas	Subida	Foto
Nº 1	Houdeng-Goegnies	50°29′15″N 4°10′33″L	15,40 m (50,5 ft)
Nº 2	Houdeng-Aimeries	50°28′57″N 4°08′32″L	16,93 m (55,5 ft)
Nº 3	Strépy-Bracquegnies	50°28′53″N 4°08′14″L	16,93 m (55,5 ft)
Nº 4	Thieu	50°28′17″N 4°05′40″L	16,93 m (55,5 ft)

Notas

Referencias

Véxase tamén

Outros artigos

• Patrimonio da Humanidade en Bélxica

Ligazóns externas

• Description from UNESCO
• Maps and photographs of canal lifts