Parque Nacional Los Glaciares

Parque Nacional Los Glaciares
	(es) Parque nacional Los Glaciares
Tipo	parque nacional da Arxentina; Reserva natural
Localización
División administrativa	Lago Argentino (departamento), Arxentina (pt)
	50°S 73°O / -50, -73
Características
Altitude	919 m
Punto máis alto	Monte Fitz Roy (pt) (3.406 m )
Superficie	4.459 km²; Patrimonio da Humanidade: 726.927 ha
Patrimonio da Humanidade
Tipo	Patrimonio natural → América Latina-Caribe
Data	1981 (5ª Sesión), Criterios de Patrimonio da Humanidade: (vii) e (viii)
Identificador	145
Categoría II da UICN: Parque Nacional
World Database on Protected Areas
Identificador	6
Historia
Data de creación ou fundación	1939
Páxina web	losglaciares.com

O Parque Nacional Los Glaciares é unha área protexida federal na Provincia de Santa Cruz, na Arxentina. O parque ocupa unha superficie de 7.269´27 km², polo que é o parque nacional máis grande do país. Fundado o 11 de maio de 1937, alberga unha mostra representativa do bosque subpolar de Magallanes e da biodiversidade do deserto da Patagonia occidental en bo estado de conservación. En 1981, declarárono Patrimonio da Humanidade pola UNESCO.^[1]^[2]

O nome do parque fai referencia ao campo de xeo xigante dos Andes, o máis grande fóra da Antártida, Groenlandia e Islandia, que alimenta 47 grandes glaciares, dos que 13 desembocan cara ao océano Pacífico. Noutras partes do mundo, os glaciares comezan a unha altura de polo menos 2500 m. sobre o nivel medio do mar, pero debido ao tamaño do campo de xeo, estes glaciares comezan en só 1500 m., deslizandose cara a abaixo ata 200 m.. Los Glaciares limita co Parque Nacional Torres del Paine ao sur en territorio Chileno.^[1]

Xeografía

Os Glaciares, dos cales o 30% está cuberto de xeo, pódese dividir en dúas partes, cada unha delas correspondente a un dos dous grandes lagos alongados que contén parcialmente o parque. O lago Argentino, 1466 km² e o máis grande da Arxentina, está no sur, mentres que o Lago Viedma, 1100 km², está no norte. Ambos lagos alimentan o Río Santa Cruz que baixa ata a parte baixa de Porto Santa Cruz no Atlántico. Entre as dúas metades hai unha zona non turística e sen lagos chamada Zona Centro.

A metade norte está formada por parte do Lago Viedma, o Glaciar Viedma e algúns glaciares menores, e unha serie de montañas moi populares entre os afeccionados á escalada e ao sendeirismo, incluíndo o Monte Fitz Roy e Cerro Torre.

A parte sur ten, así como unha serie doutros máis pequenos, os principais glaciares que desembocan no lago Argentino: Glaciar Perito Moreno, Glaciar Upsala e Glaciar Spegazzini. Os barcos de excursión típicos viaxan entre os icebergs para visitar a Baía de Onelli, e os inaccesibles Spegazzini e Upsala. O Perito Moreno é accesible por terra.

Clima

O parque ten un clima temperado fresco e húmido.^[3] As temperaturas medias oscilan entre 0,6 °C no inverno a 13,4 °C no verán aínda que en altitudes máis altas, a temperatura media anual pode roldar os -3 °C.^[3] O parque recibe unhas precipitacións medias anuais de 500 mm. no oeste e de 900 mm. no leste que se distribúen uniformemente ao longo do ano.< ref name=PNLGbio /> As nevadas son comúns durante os meses máis fríos.^[3]

Ecoloxía

As montañas reteñen a maior parte da humidade do océano Pacífico, deixando pasar só a friaxe do xeo (media anual de 7´5 °C e creando a árida estepa patagónica no lado arxentino do cordal. Esta área é o hábitat do ñandu, guanaco, puma e Raposo gris de América do Sur, este último sufriu a invasión da industria gandeira e están en perigo de extinción. O guanaco, aínda que non está en perigo de extinción, tivo un descenso dramático da poboación histórica debido ao pastoreo a grande escala do gando en gran parte da Patagonia.^{[Cómpre referencia]} Hai máis de 100 especies de aves na zona (cóndors, aguias e outros). Entre o xeo e a estepa patagónica hai unha zona fértil de bosques subpolares de Magallanes compostos principalmente por lengas e guindos, pero tamén ñires. Dentro destas zonas máis hospitalarias tamén viven cervos huemul e patos dos torrentes.^[2]

Problemas

O Parque Nacional Los Glaciares enfróntase a moitos problemas relacionados co turismo, o sobrepastoreo, os incendios forestais e moito máis. Hai zonas do parque onde o sobrepastoreo é un problema e contén moitas especies exóticas/invasoras e asilvestradas como gando vacún, lebres europeas e certos tipos de troitas. Os incendios forestais tiveron un forte impacto no lugar e tamén degradaron e destruíron partes do mesmo.

Uso humano

Los Glaciares é unha gran atracción para os turistas internacionais.^[2] Os puntos de partida dos percorridos son a cidade de El Calafate, á beira do lago Argentino pero fóra do parque, onde a administración do parque ten a súa sede, e El Chaltén aldea na parte norte do parque, ao pé do Fitz Roy. Outros puntos turísticos do parque inclúen Lago del Desierto e Lago Roca.^[2]

Tamén se utilizou como un dos lugares de rodaxe de "Return of the Ice", o segundo episodio da serie documental de ciencia especulativa The Future is Wild.