Saltar ao contido

Plantaginaceae

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Plantaginaceae

Plantago lanceolata
Clasificación científica
Reino: Plantae
División: Magnoliophyta
Clase: Magnoliopsida
Subclase: Asteridae
Orde: Lamiales
Familia: Plantaginaceae
Juss., 1789, nom. cons.
Xéneros
Sinonimia

As plantaxináceas[1] (Plantaginaceae) son unha familia de dicotiledóneas que comprende preto de 2000 especies nuns 90 xéneros dentro da orde Lamiales.[2] Nunha clasificación anterior había unha soa familia da orde Plantaginales, pero este nome non se usa actualmente.

Son esencialmente plantas herbáceas, anuais ou perennes, das rexións frías e tropicais.

Descrición

[editar | editar a fonte]

Herbas ou ocasionalmente pequenos arbustos ou semiarbustos (como algunhas das especies insulares). Follas comunmente todas basais e alternas, de cando en cando caulinares e alternas ou opostas, simples, a miúdo con base abrazadoira, as filodiais con lámina máis ou menos paralelinervia aparentemente representando un pecíolo expandido, ou ás veces moi reducidas; con estípulas ausentes.

Inflorescencia da chantaxe (Plantago sp.).

As flores, a maioría en espigas pedunculadas, bracteadas ou en capítulos, pero sen bractéolas (en Littorella as flores basais en grupos de tres, a central estaminada e longamente pedicelada, as 2 laterais pistiladas e sésiles), tipicamente casmógamas, protóxinas, e anemófilas, pero algunhas veces cleistógamas en grao diverso, individualmente pequenas e non vistosas, principalmente actinomorfas e hermafroditas (plantas monoicas en Litorella, ginomonoicas en Bougueria), polo común tetrámeras, de cando en cando trímeras.

No perianto o cáliz lobado ou dividido, os dous segmentos abaxiais algunhas veces máis ou menos connados. Corola escariosa, simpétala.

Androceo con estames xeralmente isómeros e alternando cos lóbulos da corola (só 1-2 en Bougueria); filamentos inseridos ao tubo da corola, anteras longamente exertas, como é propio dunha planta de polinización anemófila.

Xineceo de dous carpelos medianos unidos; ovario súpero, cun estilo terminal delgado e seco, xeralmente cun estigma bilobulado; ovario en Plantago basicamente bilocular con 1-40 óvulos nunha placenta axilar en cada lóculo, pero ocasionalmente aparecendo 4-locular por mor de particións intrusivas a partir do nervio medio carpelar; en Bougueria e Littorella ovario unilocular cun simple primordio basal.

Principais xéneros

[editar | editar a fonte]

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]