The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.
Լեոնելլո Վենտուրի (իտալ.՝ Lionello Venturi, ապրիլի 25, 1885(1885-04-25)[1][2][3][…], Մեդոլլա, Էմիլիա Ռոմանիա, Իտալիայի թագավորություն[4][3] - օգոստոսի 14, 1961(1961-08-14)[4][1][5][…] կամ օգոստոսի 15, 1961(1961-08-15)[3], Հռոմ, Իտալիա[4][3]), իտալացի արվեստաբան։ «Իտալական արվեստի պատմություն» (1901-1940, 11 հատորով) կապիտալ աշխատության հեղինակ Ադոլֆո Վենտուրի (1856-1941) որդին և աշակերտը։ Թուրինի (1915-1932) և Հռոմի (1945 թվականից)․ համալսարանների պրոֆեսոր։ Հրաժարվելով ֆաշիզմին հավատարմության երդում տալուց, ապրել է Ֆրանսիայում (1932-1939) և ԱՄՆ-ում (1939-1944)։ Վենտուրի աշխատությունները նվիրված են արվեստի պատմությանն ու արվեստագիտությանը («Զորջոնեն և ջորջոնիզմը», 1913, «Գեղարվեստական քննադատության պատմություն», 1936, «Աեզան», 1936, «Գեղանկարչությունը և գեղանկարիչները», 1945, «իտալական գեղանկարչությունը», 3 հ․, 1950-1952), աչքի են ընկնում վառ ու դիպուկ բնորոշումներով, պատմական մեծ պրոբլեմների համարձակ հարցադրումներով։ Միաժամանակ Բ․ Կրոչեի հետևորդ Վենտուրի իդեալիստական մեթոդաբանությունը նրան հանգեցրել է անհատական ինքնարտահայաման բացարձակ ազատությունը գեղարվեստական հիմնական չափանիշ ընդունելուն, իսկ ապա նաև՝ ֆորմալիստական արվեստի ջատագովության։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 11, էջ 377)։