Ծնվել է ուսուցիչների՝ Պյոտր Իսիդորովիչ Գոլիկովի (1879-1927 թթ.) և Նատալյա Արկադևնա Սալկովայի (1884-1924 թթ.) ընտանիքում։ Ապագա գրողի ծնողները մասնակցել են 1905 թվականի հեղափոխական գործողություններին։ Առաջին Համաշխարհային պատերազմի ժամանակ հայրը տեղափոխվեց ռազմաճակատ։ Արկադին այդ ժամանակ փոքր տղա էր և ուզում էր գնալ պատերազմ։ Փորձը ձախողվեց և նրան տուն վերադարձրեցին։
Քաղաքացիական պատերազմի մասնակից է։ 1918 թվականին՝ 14 տարեկանում, ընտրվել է կոմունիստական կուսակցության թեկնածու։ 1918 թվականի դեկտեմբերի վերջին նա արդեն ընդգրկված էր Կարմիր բանակում։ Գայդարը հաճախել է Մոսկվայի հրամանատարության կազմի դասընթացներին։ Տարվա վերջում նա նշանակվել է բանակի դասակի հրամանատարի օգնական։ Նա տարբեր ճակատներում մասնակցել է քաղաքացիական պատերազմի, վիրավորվել է և գլխին հարված ստացել։ 1920 թվականի հոկտեմբերին ուղևորվել է Մոսկվա հրամանատարական կազմի դասընթացների համար։ 1921 թվականին ավարտել է ավագ հրաձգային դպրոցը, որպես զորքերի հրամանատար։ Եղել է Օրլովի ռազմական օկրուգի 2-րդ հետևակային բրիգադի 23-րդ պահեստային հրաձիգի հրամանատար, այնուհետև նշանակվել է ռազմաճակատի գումարտակի հրամանատար[7]։ 1921 թվականի սկզբին եղել է գումարտակի ղեկավար, այնուհետև Տամբովի մարզում իրեն համակցված ջոկատի հետ գործել է Անտոնովի երկու ապստամբ բանակների դեմ։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 2, էջ 677)։