Դմիտրի Գոլիցին
| Դմիտրի Գոլիցին | |
| |
| Մասնագիտություն՝ | դիվանագետ, քաղաքական գործիչ և արվեստի կոլեկցիոներ |
|---|---|
| Ծննդյան օր | հուլիսի 3 (13), 1665 |
| Ծննդավայր | Մոսկվա, Ռուսական թագավորություն |
| Վախճանի օր | ապրիլի 25, 1737 (71 տարեկան) |
| Վախճանի վայր | Shlisselburg, Saint Petersburg Province, Սանկտ Պետերբուրգի նահանգ, Ռուսական կայսրություն |
| Դինաստիա | Galitzine? |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսական կայսրություն
|
| Հայր | Mikhail Golitsyn? |
| Մայր | Praskovya Kaftyreva? |
| Ամուսին | Anna Odoyevskaya? |
| Զավակներ | Sergey Golitsyn? և Aleksey Golitsyn? |
| Պարգևներ |
 և  |
Իշխան Դմիտրի Միխայլովիչ Գոլիցին (ռուս.՝ Дмитрий Михайлович Голицын, հուլիսի 3 (13), 1665, Մոսկվա, Ռուսական թագավորություն - ապրիլի 25, 1737, Shlisselburg, Saint Petersburg Province, Սանկտ Պետերբուրգի նահանգ, Ռուսական կայսրություն), ռուս պետական գործիչ, Պետրոս I աջակիցը, գաղտնի խորհրդական, Պետրոս I մահից հետո եղել է Գերագույն գաղտնի խորհրդի անդամ։ Պետրոս II կայսր մահից հետո դարձել է Գերագույն գաղտնի խորհրդի առաջատարներից մեկը և ոգևորել է Ռուսաստանում սահմանադրական միապետության առաջին փորձերը հաստատելու համար։
Կազմել է «Կոնդիցիա», որը կոչված էր սահմանափակել կայսրուհի Աննա Յոհանովնայի իշխանությունը։
Կենսագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Պալատական սեղանապետ Միխայիլ Անդրեևիչ Գոլիցինի և Պրասկովյա Նիկիտիչնայի որդին։
Պետրոս I օրոք
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1686 թվականին դարձավ Պետրոս Ալեքսեյևիչի սեղանապետը։ 1694—1697 թվականներին կապիտանի կոչումով ծառայել է Պրեոբրաժենի գնդում, մասնակցել է Ազովի արշավներին, այնուհետև Իտալիայում սովորել է ռազմական գիտություն Մարկ Մատինովիչի մոտ[1]։ 1701—1704 թվականներին եղել է Կոստանդնուպոլիսի դեսպան, իսկ ավելի ուշ մասնակցել է Հյուսիսային պատերազմին։
1707 թվականին եղել է Բելոգորոդի զորապետը[2]), իսկ 1711 թվականից՝ Կիևի նահանգապետ[3]։ 1718 թվականից եղել է Կամեր-կոլեգիայի և Սենատի անդամ, զբաղվում էր ֆինանսական հարցերով։ Վայելում էր Պետրոս I վստահությունը, որը հաճախ դիմում էր նրան տարբեր խնդրանքներով (օրինակ, տարբեր գրքերի թարգմանությունների մասին)։ Այնուամենայնիվ, 1723 թվականին Գոլիցինը Շաֆիրովի գործի հետ կապված ձերբակալվեց, սակայն կայսրուհու միջնորդությամբ նրան ներում է շնորհվում։
Եկատերինա I և Պետրոս II օրոք
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Պետրոս I մահից հետո Գոլիցինը աջակցում էր նրա թոռան՝ Պետրոս II Ալեքսեյևիչի վարչության կուսակցության կողմնակիցների կառավարությունը, սակայն Սակայն համաձայնվել է Եկատերինա I գահակալմանը, 1726 թվականին մասնակցել է ռուս-ավստրիական միության բանակցությունների կնքմանը, 1727 թվականի հունվարի 1-ից կայսրուհուց ստանում է Սուրբ Անդրեաս առաքյալի և Սուրբ Ալեքսանդր Նևսկու շքանշան։ Կայսր Պետրոս II իշխանին նշանակել է կոմերց-կոլեգիայի ղեկավար։ Դմիտրի Գոլիցինը չեղյալ հայտարարեց մի շարք պետական մենաշնորհներ և նվազեցրեց սակագները։ Այդ ժամանակ էլ Գերագույն գաղտնի խորհուրդ է մտցնում իր եղբորը Միխայիլին, ով դարձավ Ռազմական կոլեգիայի ղեկավար։
1730 թվականին առաջարկում է գահին հրավիրել Աննա Յոհանովնային, սահմանափակելով նրա իշխանությունը։
Ավելի ուշ իշխանը մշակեց սահմանադրության նոր նախագիծ, որի համաձայն բացարձակ միապետությունը որպես այդպիսին Ռուսաստանում սահմանափակվում է ընդմիշտ, և միապետի իշխանությունը կազմված էր Գաղտնի խորհրդի տասը-տասներկու անդամներից
Ընտանիք
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]1864 թվականին ամուսնացել է իշխան Յակով Օդոևսկու դստեր՝ իշխանուհի Աննա Յակովլևնայի հետ (մահացել է 1750 թ.):
Երեխաներ՝
- Սերգեյ (1696—1738) ՝ Կազանի ղեկավար, դիվանագետ։
- Ալեքսեյ (1697—1768)՝ սենատոր, հոր հետ միասին տուժել է Կանտեմիրների ժառանգության գործով։
- Անաստասիա (1698—1747)՝ 1724 թվականից Կոնստանտին Կանտեմիրի կինը (1703—47):
Նախնիներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]| Դմիտրի Գոլիցին-ի նախնիները | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ «Голицыны, русские полководцы и государственные деятели». Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ). Սանկտ Պետերբուրգ. 1890–1907.
{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link) - ↑ Должность Киевского воеводы занимал в то время сторонник Станислава Лещинского и Карла XII Юзеф Потоцкий.
- ↑ Петр I 6 марта 1711. Об именовании некоторых лиц губернаторами и вице-губернатором // Бумаги императора Петра I / Изданы академиком А. Бычковым. — СПб.: Типография II отделения Собственной Его Императорского Величества канцелярии, 1873. — С. 185.
Արտաքին հղումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]