Սարալա Դևի Չաուդհուրանի

Սարալա Դևի Չաուդհուրանի; բենգալերեն՝ সরলা দেবী চৌধুরানী
Ծնվել է	սեպտեմբերի 9, 1872
Ծննդավայր	Կալկաթա, Բրիտանական կայսրություն
Մահացել է	օգոստոսի 18, 1945 (72 տարեկան)
Մահվան վայր	Կալկաթա, Բենգալյան նախագահություն, Բրիտանական Հնդկաստան, Բրիտանական կայսրություն
Քաղաքացիություն	Բրիտանական Հնդկաստան
Մայրենի լեզու	բենգալերեն
Կրոն	հինդուիզմ
Կրթություն	Բեթունի քոլեջ (1890)
Մասնագիտություն	գրող
Ծնողներ	մայր՝ Սվարնակումարի Դևի
	Sarala Devi Chaudhurani Վիքիպահեստում

Սարալա Դևի Չաուդհուրանի (բենգալերեն՝ সরলা দেবী চৌধুরানী, ծնված՝ Սարալա Ղոսալ^[1], սեպտեմբերի 9, 1872(1872-09-09), Կալկաթա, Բրիտանական կայսրություն - օգոստոսի 18, 1945(1945-08-18), Կալկաթա, Բենգալյան նախագահություն, Բրիտանական Հնդկաստան, Բրիտանական կայսրություն), հնդիկ մանկավարժ և քաղաքական գործիչ։ Սարալա Չաուդհուրանին 1910 թվականին Ալլահաբադում հիմնել է Բհարատ Սթրի Մահամանդալը՝ Հնդկաստանում առաջին ազգային մակարդակի կանանց կազմակերպությունը^[2]։ Կազմակերպության գլխավոր նպատակներից էր նպաստել կանանց կրթությանը։ Հնդկաստանում կանանց վիճակը բարելավելու համար, կազմակերպությունը մի քանի մասնաճյուղեր է բացել Լահորում (այն ժամանակ անբաժան Հնդկաստանի մաս էր կազմում), Իլահաբադում, Դելիում, Կարաչիում, Ամրիթսարում, Հայդերաբադում, Կանպուրում, Բանկուրում, Հազարիբում, Միդնապուրում և Կալկաթայում^[փա՞ստ]։

Կենսագրություն

Վաղ մանկություն

Սարալան ծնվել է Կալկաթայի Ջորասանկո քաղաքում, 1872 թվականի սեպտեմբերի 9-ին, բենգալացի մտավորականների հայտնի ընտանիքում։ Նրա հայրը՝ Ջանակինաթ Գոսալը, Բենգալյան կոնգրեսի առաջին քարտուղարներից էր։ Սարալայի մայրը՝ հայտնի գրող Սվարնակումարի դևին, Դեբենդրանաթ Թագորի դուստրն էր, բրահմոյի նշանավոր առաջնորդ, և բանաստեղծ Ռաբինդրանաթ Թագորի քույրը։ Նրա ավագ քույրը՝ Հիրոնմոյին, գրող էր և «Այրու տան» հիմնադիրը։ Սարալան ընտանիքը բրահմոիզմի հետևորդն էր, կրոն, որը հիմնադրել էր Ռամ Մոհան Ռոյը և հետագայում զարգացրել Սարալայի պապը՝ Դեբենդրանատ Թագորը^[3]։

1890 թվականին նա ստացել է անգլիական գրականության բակալավրի աստիճան Բեթյուն քոլեջում։ Նա պարգևատրվել է Պադմավաթիի քոլեջի առաջին ոսկե մեդալով^[4]՝ բակալավրի աստիճանի լավագույն կին թեկնածու դառնալու համար^[3]։ Նա իր ժամանակի այն սակավաթիվ կանանցից էր, ովքեր մասնակցում էին Հնդկաստանի անկախության շարժմանը։ Երկրի բաժանման դեմ քարոզչության ժամանակ նա Փենջաբում տարածեց ազգայնականության գաղափարները և աջակցեց գաղտնի հեղափոխական հասարակությանը^[փա՞ստ]:

Կարիերա

Կրթությունն ավարտելուց հետո Սարալան գնաց Միսուր նահանգ և աշխատանքի անցավ որպես ուսուցիչ Մահարանի աղջիկների դպրոցում։ Մեկ տարի անց նա վերադարձավ տուն և սկսեց գրել Բենգալյան Բհարաթի ամսագրի համար, միաժամանակ քաղաքական գործունեությամբ զբաղվելով^[5]։

1895-1899 թվականներին Սարալան, իր մոր և քրոջ հետ միասին, խմբագրել է Բհարաթին^[6]։ 1899-1907 թվականներին, հայրենասիրությունը խթանելու և ամսագրի գրական մակարդակը բարձրացնելու նպատակով, շարունակել է ինքնուրույն խմբագրել։ 1904 թվականին Սարալան Կալկաթայում բացեց Լակշմի Բհանդար (կանանց խանութ)՝ կանանց արտադրած տեղական ձեռագործ աշխատանքները գովազդելու համար։ 1910 թվականին հիմնել է Բհարատ Սթրի Մահամանդալ՝ համահնդկական կանանց կազմակերպությունը^[3],որը շատ պատմաբանների կողմից դիտվում է որպես կանանց համար առաջին համահնդկական կազմակերպություն^[7]։ Ունենալով մի քանի մասնաճյուղեր ամբողջ երկրում, նա նպաստեց կանանց կրթությանը և մասնագիտական պատրաստվածությանը՝ առանց հաշվի առնելու նրանց դասակարգային պատկանելությունը և դավանանքը^[3]։

Անձնական կյանք

1905 թվականին Սարալան ամուսնացավ Ռամբհուջա Դաթա Չաուդհարիի (1866-1923) հետ։ Ռամբհուջա Դաթա Չաուդհարին իրավաբան, լրագրող, ազգայնական առաջնորդ և «Արյա Սամաջի» շարժման հետևորդ էր։ «Արյա Սամաջի»-ին հինդուական բարեփոխումների շարժում էր, որ հիմնադրվել էր Սվամի Դայանանդա Սարասվատիի կողմից^[3]^[6]։

Ամուսնությունից հետո Սարալան տեղափոխվել է Փենջաբ։ Այնտեղ Սարալան օգնեց ամուսնուն խմբագրել ուրդու ազգայնական Հինդուստան շաբաթաթերթը, որը հետագայում վերածվեց անգլերեն պարբերական հրատարակության։ Երբ Սարալայի ամուսինը ձերբակալվեց համագործակցությունից հրաժարվելու շարժմանը մասնակցելու համար, Մահաթմա Գանդին որպես հյուր այցելեց Լահորում գտնվող նրա տուն։ Գանդին մեջբերել է նրա բանաստեղծություններն ու ստեղծագործությունները իր ելույթներում, ինչպես նաև «Երիտասարդ Հնդկաստան» և այլ ամսագրերում։ 1920 թվականի փետրվարին «Երիտասարդ Հնդկաստան» ամսագիրը հրատարակեց մի քանի նամակներ, որոնք վերաբերում էին Սարալայի անդամակցությանը Լահոր Փուրդա ակումբին։ Երբ Սարալայի ամուսինը ձերբակալվեց Ռոուլաթ Սաթյագրահային մասնակցելու համար, Ունա Օ 'Դվայերը (Մայքլ Օ' Դվայերի կինը) ցանկանում էր, որ Սարալան հրաժարվի անդամակցությունից^[8]։

Սարալան Մահաթմա Գանդիի հետ ճանապարհորդել է ամբողջ Հնդկաստանում։ Բաժանման ժամանակ նրանք հաճախ նամակներ էին փոխանակում^[9]։ Ռաբինդրա Բհարաթիի համալսարանի փոխկանցլերի, Սաբյասաչի Բասուի պրոֆեսոր Ռեյ Չաուդուրիի խոսքով, երկուսի միջև հարաբերությունները, չնայած մտերիմ էին, բայց ոչ այլ ինչ էին, քան փոխադարձ հիացմունք^[10]։ Բայց Սարալային ուղղված նամակներից մեկում Գանդին գրել է՝

Դու դեռ շարունակում ես հետապնդել ինձ նույնիսկ երազներում։ Զարմանալի չէ, որ Պանդիտջին Ձեզ անվանում է Հնդկաստանի ամենամեծ Շակտի։ Գուցե դուք կախարդել եք նրան։ Հիմա դու անում ես այս հնարքը ինձ հետ^[11]։

Նրա միակ որդին՝ Դիպակը, ամուսնացավ Գանդի Ռադայի թոռնուհու հետ^[3]։

Հետագա կյանքը

1923 թվականին ամուսնու մահից հետո Սարալան վերադարձավ Կալկաթա և 1924-1926 թվականներին վերսկսեց խմբագրական պարտականությունները Բհարատիում։ 1930 թվականին Կալկաթայում հիմնել է «Շիկշա Սադան» աղջիկների դպրոցը։ 1935 թվականին նա հեռացավ հասարակական կյանքից և նվիրվեց կրոնին՝ իր հոգևոր ուսուցիչ ընդունելով Բիջոյ Կրիշնա Չաթոպադհյային (1875-1945), որը հայտնի է նաև որպես Թաքուր Հովրա (Հովրայի Աստված)։ Նա ձայնագրեց իր գուրուի (հոգևոր ուսուցչի) քարոզները՝ դրանք ձայնագրելով բանավոր, և այդպիսի քարոզները տպագրվեցին մի քանի հատորներում ՝ «Վեդա Վանի »(վեդաների ձայն) վերնագրով։ Նրա ինքնակենսագրության մեջ, որը վերնագրված է «Ջիվաներ Ջարա Պատա», անվանման վերջին ԿԱ-ն նրա հոգևոր ուսուցչի անվան հիշատակում ինչպես իր, այնպես էլ հրատարակչի կողմից։ «Ջիբաներ Ջհարա Պատա-Սարալա Դևի Չաուդհուրանիի ինքնակենսագրությունը» հիշատակվում է նաև Վեդա Վանի էջում։ Այնտեղ նշված հոգևոր առաջնորդի անունը Բիջոյ Կրիշնա Կույս Շարմա է, այլ ոչ թե Բիջոյ Կրիշնա Չաթոպադխայա, քանի որ «Շարմա Կույսը» բրահմանների ընդհանուր տիտղոսն է։ Մահացել է 1945 թվականի օգոստոսի 18-ին Կալկաթայում^[3]։

Սարալայի ինքնակենսագրությունը՝ «Ջիվաներ Ջարա Պատա»-ն, լույս է տեսել Բենգալյան «Դեշ» գրական ամսագրում,1942-1943 թվականներին։ Հետագայում այն անգլերեն թարգմանեց Սիկատ Բաներջին՝ «Իմ կյանքի ցրված տերևները» վերնագրով (2011թվական)^[12]^[13]։

Ծանոթագրություններ

↑ Ray, Bharati (2012 թ․ սեպտեմբերի 13). «Sarala and Rokeya: Brief Biographical Sketches». Early Feminists of Colonial India: Sarala Devi Chaudhurani and Rokeya Sakhawat Hossain. Oxford University Press. էջ 2. ISBN 978-0-19-808381-8 – via Oxford Scholarship Online.(subscription required)
↑ Mohapatra, Padmalaya (2002). Elite Women of India (անգլերեն). APH Publishing. ISBN 978-81-7648-339-1.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 ^3,5 ^3,6 Ray, Bharati. «Chaudhurani, Sarala Devi». Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/94958. (Subscription or UK public library membership required.)
↑ «Bethune College - Banglapedia». Banglapedia. Վերցված է 2020 թ․ հոկտեմբերի 13-ին.
↑ Ghosh, Sutanuka (2010). «Expressing the Self in Bengali Women's Autobiographies in the Twentieth Century». South Asia Research. 30 (2): 105–23. doi:10.1177/026272801003000201. PMID 20684082. S2CID 19756923.(subscription required)
↑ ^6,0 ^6,1 Neogi, Goutam (1985). «Bengali Women in Politics: The Early Phase (1857-1905)». Proceedings of the Indian History Congress. Indian History Congress. 46: 487. JSTOR 44141393.Կաղապար:Closed access
↑ Majumdar, Rochona (2002). «"Self-Sacrifice" versus "Self-Interest": A Non-Historicist Reading of the History of Women's Rights in India». Comparative Studies of South Asia, Africa and the Middle East. Duke University Press. 22 (1–2): 24. doi:10.1215/1089201X-22-1-2-20. S2CID 144911919 – via Project MUSE.(subscription required)
↑ Guha, Ramchandra (2018). Gandhi: The Years That Changed the World. Penguin Allen Lane. էջ 110. ISBN 978-0670083886.
↑ Kapoor, Pramod (2014 թ․ հոկտեմբերի 13). «When Gandhi Nearly Slipped». Outlook India. Արխիվացված է օրիգինալից 2021-09-02-ին. Վերցված է 2024-06-29-ին.
↑ «Sarala Devi: From Tagore's family, a leading light of the swadeshi movement». The Indian Express (անգլերեն). 2020 թ․ մարտի 8. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 24-ին.
↑ Guha, Ramchandra (2018). Gandhi: The Years That Changed the World. Penguin Allen Lane. էջ 117. ISBN 978-0670083886.
↑ Mookerjea-Leonard, Debali (2017). Literature, Gender, and the Trauma of Partition: The Paradox of Independence. New York: Taylor & Francis. էջ 188. ISBN 978-1-317-29389-7.
↑ McDermott, Rachel Fell; Gordon, Leonard; Embree, Ainslie; Pritchett, Frances; Dalton, Dennis, eds. (2014). «Radical Politics and Cultural Criticism, 1880–1914: The Extremists». Sources of Indian Traditions: Modern India, Pakistan, and Bangladesh. Columbia University Press. էջ 283. ISBN 978-0-231-13830-7 – via De Gruyter.(subscription required)

Հետագա ընթերցման համար

Chaudhurani, Sarala Devi (2010). The Many Worlds of Sarala Devi: A Diary: Translated from the Bengali Jeevaner Jharapata. Translated by Ray, Sukhendu. New Delhi: Social Science Press. ISBN 978-81-87358-31-2.

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սարալա Դևի Չաուդհուրանի» հոդվածին։

[Ray2012-1] Ray, Bharati (2012 թ․ սեպտեմբերի 13). «Sarala and Rokeya: Brief Biographical Sketches». Early Feminists of Colonial India: Sarala Devi Chaudhurani and Rokeya Sakhawat Hossain. Oxford University Press. էջ 2. ISBN 978-0-19-808381-8 – via Oxford Scholarship Online.(subscription required)

[2] Mohapatra, Padmalaya (2002). Elite Women of India (անգլերեն). APH Publishing. ISBN 978-81-7648-339-1.

[ODNB-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 ^3,5 ^3,6 Ray, Bharati. «Chaudhurani, Sarala Devi». Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/94958. (Subscription or UK public library membership required.)

[4] «Bethune College - Banglapedia». Banglapedia. Վերցված է 2020 թ․ հոկտեմբերի 13-ին.

[Ghosh2019-5] Ghosh, Sutanuka (2010). «Expressing the Self in Bengali Women's Autobiographies in the Twentieth Century». South Asia Research. 30 (2): 105–23. doi:10.1177/026272801003000201. PMID 20684082. S2CID 19756923.(subscription required)

[Neogi1985-6] 6,0 ^6,1 Neogi, Goutam (1985). «Bengali Women in Politics: The Early Phase (1857-1905)». Proceedings of the Indian History Congress. Indian History Congress. 46: 487. JSTOR 44141393.Կաղապար:Closed access

[7] Majumdar, Rochona (2002). «"Self-Sacrifice" versus "Self-Interest": A Non-Historicist Reading of the History of Women's Rights in India». Comparative Studies of South Asia, Africa and the Middle East. Duke University Press. 22 (1–2): 24. doi:10.1215/1089201X-22-1-2-20. S2CID 144911919 – via Project MUSE.(subscription required)

[8] Guha, Ramchandra (2018). Gandhi: The Years That Changed the World. Penguin Allen Lane. էջ 110. ISBN 978-0670083886.

[9] Kapoor, Pramod (2014 թ․ հոկտեմբերի 13). «When Gandhi Nearly Slipped». Outlook India. Արխիվացված է օրիգինալից 2021-09-02-ին. Վերցված է 2024-06-29-ին.

[10] «Sarala Devi: From Tagore's family, a leading light of the swadeshi movement». The Indian Express (անգլերեն). 2020 թ․ մարտի 8. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 24-ին.

[11] Guha, Ramchandra (2018). Gandhi: The Years That Changed the World. Penguin Allen Lane. էջ 117. ISBN 978-0670083886.

[Mookerjea-Leonard2017-12] Mookerjea-Leonard, Debali (2017). Literature, Gender, and the Trauma of Partition: The Paradox of Independence. New York: Taylor & Francis. էջ 188. ISBN 978-1-317-29389-7.

[McDermott2014-13] McDermott, Rachel Fell; Gordon, Leonard; Embree, Ainslie; Pritchett, Frances; Dalton, Dennis, eds. (2014). «Radical Politics and Cultural Criticism, 1880–1914: The Extremists». Sources of Indian Traditions: Modern India, Pakistan, and Bangladesh. Columbia University Press. էջ 283. ISBN 978-0-231-13830-7 – via De Gruyter.(subscription required)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]