Մարիետա Շահինյան

Մարիետա Սերգեյի Շահինյան (մարտի 21 (ապրիլի 2), 1888, Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն - մարտի 20, 1982, Մոսկվա, ԽՍՀՄ), ազգությամբ հայ ռուսագիր գրող, բանասեր, հրապարակախոս, թարգմանիչ։

Քաղվածքներ

Միտքը հանգստանում է, երբ աշխատացնում ես։ Հոգնեցնում ու ջղայնացնում է ամեն տեսակ փաստերի շնչակտուր հայեցողությունը^[1]։
Եթե աշխատանքը պարտավորություն է, և այն էլ ծանր, ու դեռ volens-nolens, ապա այդպիսի հիմքի վրա ոչինչ չես կառուցի^[1]։
Մեխանիկան չէ միայն ստեղծագործությունը, և աշխատանքը պետք է լինի ստեղծագործական։ Ստեղծագործական աշխատանքը չի հոգնեցնում, չի բռնանում, դա լուծ չէ, այլ երջանկություն^[1]։
Ստեղծագործական աշխատանքի ունակությունից զուրկ են միայն բթամիտ ապուշները^[1]։
Անարյուն հեղափոխություններ չեն լինում^[1]։
Իրադարձություններն ընթանում են իրենց հունով, և արգելակել դրանք անհնար է^[1]։
Հնարավոր չէ մոր որովայնում բնությամբ սահմանվածից ավելի պահել երեխային՝ թեկուզ և նա ստիպված լինի ծննդաբերել ամեն տեսակ կուլտուրական ու այլ կարգի պայմաններից դուրս, սայլի մեջ կամ տափաստանում^[1]։
Փոքր է աշխարհը, ու եզակի է կյանքը, որ թանկ է ամենքին^[1]։
Մարդիկ իրենց կյանքն ապրում են ժամանակի կարճ պարանի վրա, որ տրված է նրանց ձեռքը^[1]։
Երբեմն մարդ շնչահեղձ է լինում իր ապրած կյանքից այս նեղվածք աշխարհում^[1]։
Ապագայի մարդը պետք է թռչի, լողա, մեքենա նստի և ոչ թե մնա մի տեղում ու բարիք կուտակի^[1]։
Ամենալավ բարեկամությունը կռվով է սկսվում^[1]։
Մարդու ամենաթույլ կողմը ավարտելու անկարողությունն է^[1]։
Փնտրել նրան, ում կարելի է ճշմարտություն ասել՝ պասիվ գործ է։ Բոլորին ճշմարտությունն ասել՝ պասիվ գործ է։ Առաջինն ամրապնդում է բնավորությունը, իսկ երկրորդը կարող է նաև կործանել^[1]։
Բավական է ամենակարճ ժամանակով փոխել մարդու գործունեության ոլորտը, որպեսզի նա ամիջապես փոխի նկարագիրը, ամենակայուն իրերն անգամ ավելի դիմացկուն չեն, քան փոշու շերտը քամու դիմաց^[1]։
Միայն նոր կրոնն է պատերազմ հայտարարում հնին։ Բառը միայն կողպեքով փակված դուռ է։ Էությունը ոչ փականի մեջ է և ոչ նույնիսկ դռան, այլ նրա, ուր մենք մտնում ենք դռան միջով^[1]։
Ծեր մարդիկ կյանքը գիտեն^[1]։
Ճանաչել որևէ երկիր, նշանակում է կարողանալ փակ աչքերով պատկերացնել այն՝ ամբողջության մեջ, տարածականորեն ու տեսանելի, իր աշխարհագրությամբ և գեղապատկերով, առանձին մասերով և ուրվագծերով^[1]։
Ով ձի է վարել, գիտե նրա սովորությունը. գետի ջրելատեղ մտնելով, կանգնում է մյուս ձիուց ավելի վեր, որպեսզի մաքուր ջուր խմի^[1]։
Հասարակարգերը ծերանում են՝ փոխարինվելով նորերով, իսկ մշակույթը շարունակում է ապրել այնպես, ինչպես չի հնանում Հոմերոսը մարդկության ընկալումների մեջ^[1]։

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 ^1,11 ^1,12 ^1,13 ^1,14 ^1,15 ^1,16 ^1,17 ^1,18 ^1,19 Շահինյան, Մարիետա Սերգեյի (1983) (in hy). Երկեր: Բանաստեղծություններ, վիպակներ, պատմվածքներ, ակնարկներ. Սովետական գրող.

Վիքիպեդիա

Կարդացե՛ք Մարիետա Շահինյան հոդվածը նաև Վիքիպեդիայում:

[book-1] 1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 ^1,11 ^1,12 ^1,13 ^1,14 ^1,15 ^1,16 ^1,17 ^1,18 ^1,19 Շահինյան, Մարիետա Սերգեյի (1983) (in hy). Երկեր: Բանաստեղծություններ, վիպակներ, պատմվածքներ, ակնարկներ. Սովետական գրող.

[1]