Ars et architectura medii aevi ineuntis

Porta Maioris Monasterii, prope civitatem Turonum.

Ars et architectura medii aevi ineuntis est aetas in arte architecturaque Europae Occidentalis ab ortu Regnorum Merovingianorum circa annum 500 usque ad aetatem Artis Romanicae saeculi undecimi ineuntis. Absunt artisticae horum saeculorum regulae, etsi ars Romana antiqua multis in modis continuabatur. Ab Ioanne Hubert anno 1938 artes illorum temporum notione L'Art préroman (Ars Praeromanica) comprehensae sunt.^[1]^[2]

Opus Graecum

Si plus cognoscere vis, vide etiam Ars Byzantina.

Architectura Visigothorum

Si plus cognoscere vis, vide etiam Hispania Visigothica.

Architectura Osthrogotorum et Langobardorum

Anno 493 dux Ostroghotorum Theodoricus regnum in Italia condidit. Initio artem Byzantinam sequentes Ostrogothi postea genus proprium creaverunt, quod Langobardi continuaverunt. Maximi momenti est restitutio operis latericii.

Opera Osthrogotorum Ravennae

Baptisterium ecclesiae cathedralis Ravennatis (etiam Baptisterium Orthodoxorum dictum; saec. 5)
Baptisterium Arianorum (saec. 5 exeunte)
Sanctus Apollinaris Novus (ecclesia Theodorici regis palatina, circa annum 500)
Sacellum Archiepiscopale (Ravenna) (circa annum 500)
Mausoleum regis Theodorici (circa annum 520)
Sanctus Apollinaris in Classe (ecclesia 533–536 inchoata, 549 consecrata est)

Alia opera

Sancta Maria in Valle / Fori Iulii (Italiane etiam Tempietto Longobardo, id est parvum templum Langobardorum, dictum)
Baptisterium Albingauni, Liguriae (saec. 5 exeunte / saec. 6 ineunte)
Capitella et fragmenta in ecclesiis Sancti Eusebii et Sanctae Mariae delle Cacce Papiae

Architectura Merovingiana

Non nisi paucaa exempla architecturae Merovingianae casus temporum superaverunt, inter quae ecclesia Sancti Petri Viennae ex saec. 5 exeunte, baptisterium Sancti Ioanni Pictavii et quaedam capellae cryptaeque imprimis in Francia sitae. Aedifica antiqua multorum insigniumque ecclesiarum cathedralium atque monasteriorum, quae a tempore Merovingiorum repetunt, omnino perierunt aut postea noviter aedificata sunt (ut puta Abbatia Sancti Martini Logociaci anno 361 a Martino Turonensi condita et monasterium Monasterium maius prope Turonum urbem situm, Abbatia B.M.V. de Lerina, Abbatia Sancti Victoris Massiliensis et Monasterium Luxoviense).

Ars et architectura Carolingiana

Si plus cognoscere vis, vide etiam Renovatio Carolingiana.

Ars et architectura Asturiarum

Asturiae erant regnum Christianum, quod Regno Visigothico in Hispania septentrionali successit (718 bis 910). Reges Asturici multa et pulchra opera non tantum religiosa sed etiam publica fecerunt.

Santianes (Sanctus Ioannes) de Pravia (annis inter 774 - 783) prope Praviam
Cámara Santa: sacellum palatii ecclesiae cathedralis et nymphaeum La Foncalada Oveti (circa 810–840)
Sanctus Michael de Lillo (848) prope Ovetum
Sancta Maria in Naurancio (848) prope Ovetum, ecclesia palatina regni Asturiarum
Sancta Christina de Lena (fere 850) Lenae
Sanctus Salvator de Valdediós (893) prope Villaviciosam

Notae

↑ Dictionary of art historians
↑ Christian Sapin, Pre-Romanesque Art, en Encyclopedia of the Middle Ages, Routledge, 2000, vol. 1, p. 1182.

Bibliographia

Joachim E. Gaehde (1989). "Pre-Romanesque Art". Dictionary of the Middle Ages. ISBN 0-684-18276-9
Bango Torviso / Isidro G (2001). Arte prerrománico hispano: El arte en la España cristiana de los siglos VI al XI. En Summa Artis: Historia General del Arte. Vol. VIII-II. Madrid : Espasa Calpe. ISBN 84-239-8732-9.

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad artem et architecturam medii aevi ineuntis spectant (Pre-Romanesque architecture, Pre-Romanesque art).

Antecessor: Ars Antiquitatis Posterioris	Artes Europae saec. V/VIII–XI	Successor: Ars Romana (medium aevum)

[1] Dictionary of art historians

[2] Christian Sapin, Pre-Romanesque Art, en Encyclopedia of the Middle Ages, Routledge, 2000, vol. 1, p. 1182.

[1]

[2]