 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
L’ommo sccetto e vëo d’onô
Queste cose o l’ha in orrô,
Non sa finze, nè adûlâ,
Nè ste pilloe o pêu collâ.
Ma me dixe i fûrbi anchêu:
Che politica ghe vêu
Che bezêugna all’occorrenza
Ese ipocrita e impostô
E salvando l'apparenza
Preferî l’öu all’onô,
Perchè l’ommo delicôu
Chi se picca de sccettessa
O viviä, e moiä despeôu
Se o n’ha l'arte co-a finessa
De fâ o sordo , e lasciâ dî,
Basta che o posse inricchî,
Perchè a lengua no fa mâ,
E i dinæ fan rispettâ.
Taxeì, mostri interessæ,
Che a inricchî solo pensæ
E che pe ûn dinâ menûo
Appicchæ ûn ommo a ûn agûo!
Se me voeì capî, rispondo
Che per fâ fortûnn-a a-o mondo
No se deve mai servî
De bassesse, e ricorrî
A di mezi che avviliscian
L’ommo onesto, e l’abbrûtiscian,
Perchè è megio ûn nome bon,
Ch’ëse ricchi d’ûn mïon;
Che se i ommi tutti a reo
Abborrissan a Veitæ,
