Србо Ивановски
| Србо Ивановски | |
|---|---|
| Роден/а | 1928 Штип |
| Починат/а | 12 март 2014 Скопје |
| Занимање | поет, раскажувач, романописец, драмски автор, писател за деца |
| Националност | Македонец |
| Значајни награди | „Кочо Рацин“, „13 Ноември“, „Стале Попов“, „Григор Прличев“, „Книжевно жезло“, „Бранко Миљковиќ“. |
Србо Ивановски (Штип, 1928 - Скопје, 12 март 2014) — македонски поет, раскажувач, романописец, драмски автор и писател за деца.
Животопис
[уреди | уреди извор]Србо Ивановски е роден во 1928 година во Штип. Се школувал во родното место, а дипломирал на групата Јужнословенска книжевност на Филозофскиот факултет во Скопје. Работел како уредник во неколку списанија и весници, како и долгогодишен уредник во Радио Скопје. Toj e член и поранешен претседател на Друштвото на писателите на Македонија (ДПМ) од 1949 година, како и член на Македонскиот ПЕН центар.[1] Починал на 12 март 2014 година во Скопје[2].
Творештво
[уреди | уреди извор]Србо Ивановски е автор на поезија, раскази и романи за возрасни и за деца. Тој е претставник на втората македонска поетска генерација, а во современата македонска поезија се појавил во 1950 година. Негови поважни дела се:[3]
- Лирика (поезија, 1950),
- Желби и меѓи (поема, 1950),
- Средби и разделби (поезија, 1953),
- Бели крикови (поезија, 1956),
- Маѓепсан патник (поезија, 1966),
- Пена од планината (поезија, 1972),
- Прстен на времето (поезија, 1993),
- Горчлив корен (поезија, 1994),
- Челуст на времето (поезија, 1996),
- Близу до животот близу до смртта (поезија, 1998).
- Жена на прозорецот (раскази, 1955),
- Кога тетин Клименте шеташе над градот (раскази 1982),
- Желките од рајската градина (раскази, 2009),
- Осамени (роман, 1957),
- Мартин Нуната (роман, 1979),
- Леонида трча окрвавен (роман, 1980),
- Додека го чекавме Андреја (роман, 1990),
- Балада за исчезнатите (роман, 1994),
- Неподобниот (роман, 1997).
Исто така, Ивановски е познат и како автор на текстот на познатата детска песна „Елко, елко“, создадена во 1952 или во 1954 година, на музика на композиторот Тодор Скаловски.[4]
Иако на почетокот од книжевната кариера бил типишен претставник на соц-реалистичката поезија, подоцна станал изразито модернистички поет. Во неговата проза доминираат теми и мотиви од секојдневниот живот, со повремено свртување кон темите од НОБ, а во романот „Емигранти“ го опишува животот на иселениците.[5]
Награди
[уреди | уреди извор]За своите дела, Ивановски е добитник е наградите „Кочо Рацин“, „13 Ноември“ и „Стале Попов“. За поемата „Елена“, во 2006 година ја доби наградата „Григор Прличев“.[6] За целокупниот поетски опус, во 2008 година ја доби наградата „Книжевно жезло“, што ја доделува ДПМ.[7] Српското издание на неговата книга песни „Маѓепсан патник“ во 1976 година ја доби наградата „Бранко Миљковиќ“.[8]
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ Македонски писатели/Macedonian writers, Друштво на писатели на Македонија, 2004, стр.96 - 97.
- ↑ „Почина писателот Србо Ивановски“. Архивирано од изворникот на 2014-03-17. Посетено на 2014-03-13.
- ↑ Милка Котевска и Лидија Мирчевска, Повоените македонски писатели низ страниците на периодиката во НУУБ „Св. Климент Охридски“ - Битола, НУУБ „Св. Климент Охридски“ - Битола, Битола, 2010, стр. 66.
- ↑ „Елко, елко се роди во Радио Скопје“, Дневник, петок, 31 декември 2010.
- ↑ Георги Сталев (приредувач), Современи македонски раскажувачи, избор. Скопје: Детска радост, Култура, Македонска книга, Мисла и Наша книга, 1990, стр. 96.
- ↑ „Елена од Србо Ивановски - најдобра поема“, Време, бр. 621, 3 февруари 2006.
- ↑ „Книжевните жезла врачени на поетите Србо Ивановски и Љубов Голота“, Утрински весник, бр. 2723, 28 јуни 2008.[мртва врска]
- ↑ „Независни писатели на Македонија“. Архивирано од изворникот на 2010-11-07. Посетено на 2011-05-08.
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]Поезија од Србо Ивановски Архивирано на 28 октомври 2007 г. Поезија од Србо Ивановски[мртва врска] раскази од Србо Ивановски Архивирано на 8 декември 2008 г.
