Shamalijster
| Shamalijster IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2013) | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Mannetje | |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Copsychus malabaricus (Scopoli, 1786) | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
Shamalijster op  Wikispecies
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
De shamalijster (Copsychus malabaricus) is een kleine zangvogel die vroeger tot de lijsters (Turdidae) werd gerekend, maar tegenwoordig wordt gerekend tot de vliegenvangers (Muscicapidae). De vogel komt voor in grote delen van tropische Azië.
Kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]De shamalijster is 27 centimeter lang. Het mannetje is glanzend zwart met een kastanjebruine buik en een witte stuit en eveneens witte onderste staartpennen. Het vrouwtje is meer grijsbruin en ze is ook kleiner dan het mannetje. Beide seksen hebben een zwarte snavel en roze poten. Onvolwassen vogels zijn gespikkeld en lijken verder op het vrouwtje.
Voortplanting
[bewerken | brontekst bewerken]Het vrouwtje legt in mei tot augustus vier tot zes eieren, zeer variërend van kleur (blauw, groen, grijsblauw, druk gevlekt en gepunteerd met bruine tekeningen)
Verspreiding en leefgebied
[bewerken | brontekst bewerken]De shamalijster komt voor in een groot gebied dat reikt van India, Nepal tot Zuid-China en Indochina en van Sri Lanka tot de lijn van Wallace in Indonesië. Binnen dit grote gebied worden volgens de IOC World Bird List negen ondersoorten onderscheiden.[2] Over dit onderscheid is geen consensus, zo worden de andamanenshamalijster en de witkruinshamalijster vaak ook nog als ondersoort beschouwd.[3]
De soort telt 9 ondersoorten:
- C. m. malabaricus: westelijk en zuidelijk India.
- C. m. leggei: Sri Lanka.
- C. m. interpositus: van Nepal en noordelijk India tot zuidelijk China en Indochina.
- C. m. macrourus: Con Son nabij zuidelijk Vietnam.
- C. m. tricolor: westelijk Maleisië, Sumatra, Java en de nabijgelegen eilanden tot het oosten.
- C. m. melanurus: de eilanden westelijk van Sumatra.
- C. m. mirabilis: Prinseneilanden, tussen Sumatra en Java.
- C. m. nigricauda: Kangean, een eiland noordoostelijk van Java.
- C. m. suavis: Borneo (behalve het noorden).
Het leefgebied bestaat uit de ondergroei van struiken en mangrove, tropisch regenbos, moerasbos, verouderde aangeplante bossen en secondair bos tot op een hoogte tot 600 m boven de zeespiegel soms tot 1500 m (in Thailand).
Status
[bewerken | brontekst bewerken]Omdat de shamalijster een enorm groot verspreidingsgebied heeft, is de kans op uitsterven uiterst gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. Er is echter aanleiding te veronderstellen dat de soort in aantal achteruit gaat, maar het tempo ligt onder de 30% in tien jaar (minder dan 3,5% per jaar). Daarom staat de shamalijster als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
- ↑ a b (en) Shamalijster op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ Gill, F., Wright, M. & Donsker, D. (2012). IOC World Bird Names (version 3.1). (en)
- ↑ Howard and Moore Complete Checklist of the Birds of the World, 2003
- (en) Phillipps, Q & K. Phillipps, 2011. Phillips' field guide to the birds of Borneo. John Beaufoy, Oxford. ISBN 978 1 906780 56 2.
- Het ABC voor de vogelliefhebber, (1977) Hollandia B.V. Baarn, ISBN 9060459814.
