George Wallington
| George Wallington | ||||
|---|---|---|---|---|
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Giacinto Figlia | |||
| Geboren | Palermo, 27 oktober 1924 | |||
| Geboorteplaats | Palermo
| |||
| Overleden | Cape Coral, 15 februari 1993 | |||
| Overlijdensplaats | Cape Coral
| |||
| Land |  Verenigde Staten
| |||
| Werk | ||||
| Genre(s) | jazz | |||
| Beroep | muzikant, componist | |||
| Instrument(en) | piano | |||
| (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
George Wallington, geboren als Giacinto Figlia (Palermo, 27 oktober 1924 - Cape Coral, 15 februari 1993)[1][2][3], was een Amerikaanse jazzpianist en componist van de modernjazz.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Wallingtons familie migreerde een jaar na zijn geboorte naar de Verenigde Staten, waar hij van zijn vader al vroeg zangles kreeg en werd getraind in Solfeggio. Wallington speelde op 6-jarige leeftijd viool en mandoline en op 9-jarige leeftijd piano.
In 1940 werd hij beroepsmuzikant en spoedig speelde hij in het kwintet van Dizzy Gillespie en Oscar Pettiford in de Onyx Club (Winter, 1943–44). Hij was de eerste pianist, die bop speelde in de jazzclubs van de 52nd Street. Vervolgens speelde hij tot 1953 met Joe Marsala, Charlie Parker, Serge Chaloff, Allen Eager, Stan Getz, Terry Gibbs, Brew Moore, Al Cohn, Gerry Mulligan, Zoot Sims, Red Rodney en Lionel Hampton. Hij nam met eigen trio's platen op voor Savoy Records en Blue Note Records. Tussen 1954 en 1960 leidde hij bands in New York, waartoe muzikanten behoorden als Donald Byrd, Jackie McLean en Phil Woods, waarmee hij platen opnam voor Prestige Records en Atlantic Records. In 1960 trok hij zich terug uit de muziekbusiness om te gaan werken in het ventilatiebedrijf van zijn familie. In 1983 keerde hij nog een keer terug in het circuit om enkele albums op te nemen en concerten te geven in Japan en de Verenigde Staten.
Tot Wallingtons bekendste composities tellen de standards Lemon Drop en Godchild. Verder componeerde hij met Buddy Goodman de nummers Way of There en My April Heart.
Discografie
[bewerken | brontekst bewerken]- 1949–51: The George Wallington Trio (Savoy) met Kai Winding, Gerry Mulligan, Max Roach
- 1952-53: The George Wallingon Trios (OJC) met Charles Mingus, Oscar Pettiford, Max Roach, Curly Russell
- 1954: Trios (RCA Vogue) met Pierre Michelot
- 1955: Live At The Café Bohemia (OJC) met Donald Byrd, Jackie McLean
- 1956: Jazz For The Carriage Trade (OJC) met Phil Woods
- 1957: The New York Scene (OJC)
- 1957: Jazz At Hotchkiss (Savoy) met Donald Byrd, Phil Woods
- 1985: The Pleasure Of A Jazz Inspiration (VSOP) piano solo
- Als sideman
- 1946-49: Serge Chaloff: We the People Bop (Cool & Blue)
- 1950, 1954: Al Cohn: Cohn's Tones (Savoy)
- 1949-53: Stan Getz: Early Getz (OJC)
- 1951: Gerry Mulligan: Mulligan Plays Mulligan (OJC)
- 1952: Annie Ross: Annie Ross Sings (OJC)
- 1953: Lionel Hampton: Oh! Rock (Natasha)
- 1957: Bobby Jaspar: Bobby Jaspar with George Walligton, Idrees Sulieman (OJC)
Literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]- Richard Cook: Jazz Encyclopedia. London 2007 ISBN 978-0-141-02646-6
- Richard Cook, Brian Morton: The Penguin Guide of Jazz on CD. 6. Auflage. Penguin, London 2002, ISBN 0-14-051521-6.
- Leonard Feather, Ira Gitler: The Biographical Encyclopedia of Jazz. Oxford University Press, New York 1999, ISBN 0-19-532000-X.
- ↑ (en) George Wallington. Discogs. Gearchiveerd op 30 november 2021. Geraadpleegd op 30-11-2021.
- ↑ (en) George Wallington. Musician Biographies (13 november 2021). Gearchiveerd op 30 november 2021. Geraadpleegd op 30-11-2021.
- ↑ (en) All About Jazz, George Wallington music @ All About Jazz. All About Jazz Musicians. Gearchiveerd op 30 november 2021. Geraadpleegd op 30-11-2021.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel George Wallington op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
