Meskalina: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m robot poprawia: es:Mezcalina |
poprawki w infoboksie |
||
| Linia 42: | Linia 42: | ||
|Zewnętrzne dane MSDS = |
|Zewnętrzne dane MSDS = |
||
|Źródło zagrożeń = <!-- Wstaw wg wzoru: {{RL|podaj numer CAS związku| data dostępu = }} --> |
|Źródło zagrożeń = <!-- Wstaw wg wzoru: {{RL|podaj numer CAS związku| data dostępu = }} --> |
||
|Piktogram = |
|Piktogram = <!-- Wstaw symbole wg wzoru: {{Piktogram|C|E|F|F+|N|O|T|T+|Xn|Xi|?|brak}} --> |
||
|Palność = |
|Palność = |
||
|Zdrowie = |
|Zdrowie = |
||
Wersja z 02:40, 8 sie 2010
| |||||||||
| [[Plik:{{{3. grafika}}}|180x240px|{{{opis 3. grafiki}}}|alt=]] {{{opis 3. grafiki}}} | |||||||||
| Identyfikacja | |||||||||
| Numer CAS |
{{{numer CAS}}}Brak numeru CAS | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| PubChem | |||||||||
| |||||||||
Meskalina – organiczny związek chemiczny, alkaloid z szeregu fenyloetyloamin o właściwościach halucynogennych. Występuje naturalnie w niektórych kaktusach, między innymi w pejotlu (Lophophora williamsii), san pedro (Echinopsis pachanoi) oraz Echinopsis macrogona i Trichocereus bridgesii. Występuje także w małych ilościach w bobowatych, między innymi w Acacia berlandieri. Meskalina została pierwszy raz wyizolowana i zidentyfikowana w 1887 roku przez Niemca Arthura Hefftera a syntetycznie otrzymana w 1919 roku przez Ernsta Spätha.
Właściwości psychoaktywne
Meskalina jest silnym enteogenem. Średnia dawka meskaliny waha się w przedziale 300-400 miligramów. Efekty działania meskaliny utrzymują się do 12 godzin po zażyciu. Wysokie dawki (400-600 mg) wywołują silne zmiany percepcyjne i bardzo wyraźne efekty wizualne, szczególnie przy zamkniętych oczach (Closed-eye visualizations). Działanie meskaliny określane jest zwykle jako przyjemne i rozświetlające umysł, choć czasami niepokojące i odrażające. Po przyjmowaniu kolejnych dawek występuje zjawisko tolerancji. Pomiędzy meskaliną a DMT, LSD i psylocybiną występuje zjawisko tolerancji krzyżowej.
Meskalina zwykle jest przyjmowana doustnie i często wywołuje mdłości oraz wymioty. Przy wstrzykiwaniu podskórnym efekt ten nie występuje lub jest znacznie słabszy. Wstrzyknięcie zbyt stężonego roztworu może spowodować porażenie nerwów i długo utrzymujący się ból.
Meskalina podobnie jak LSD, DMT czy psylocybina oddziałuje agonistycznie na receptory serotoninowe, szczególnie na receptor 5-HT2A.
Historia
Meskalina jest jednym z najdawniej znanych ludzkości psychodelików. W formie ekstraktu z pejotlu była i nadal jest używana podczas obrzędów religijnych przez Indian zamieszkujących Meksyk i południe USA. W tej formie używał jej też m.in. Stanisław Ignacy Witkiewicz. Meskalinowe wizje są inspiracją dla wielu artystów. Aldous Huxley szeroko opisał swoje przemyślenia co do meskaliny w książce Drzwi percepcji.
Stan prawny
Ze względu na wysokie dawki produkcja meskaliny jest mało opłacalna i w Polsce praktycznie nie występuje na czarnym rynku, a na zachodzie jest jedną z mniej popularnych substancji psychoaktywnych. Obrót meskaliną i jej produkcja są w Polsce zakazane, znajduje się ona na wykazie środków odurzających w grupie I-P.
Zobacz też
