Przejdź do zawartości

58 Dywizjon Artylerii Lekkiej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
58 Dywizjon Artylerii Lekkiej
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1939

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Tadeusz Antoni Janowski

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

artyleria

Podległość

Armia „Pomorze”, 9 Dywizja Piechoty

58 Dywizjon Artylerii Lekkiej (58 dal) – pododdział artylerii lekkiej Wojska Polskiego II RP.

Dywizjon nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany w dniach 24-26 sierpnia 1939 roku w alarmie na bazie dywizjonu ćwiczebnego Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu[1].

58 dal w kampanii wrześniowej

[edytuj | edytuj kod]

Mobilizacja

[edytuj | edytuj kod]

Zmobilizowany w mobilizacji alarmowej w grupie niebieskiej w dniach 24-26 sierpnia 1939 roku w Złotoryi koło Torunia. Wyposażony w armaty kal. 75 mm wz. 1897. Po zmobilizowaniu wymaszerował w kierunku Fordonu. Marszami nocnymi 30 sierpnia dotarł do wsi Jania Góra, gdzie zatrzymał się na biwaku. Znajdował się w składzie Armii „Pomorze” i 30 sierpnia został skierowany do 9 Dywizji Piechoty w rejon przedmościa bydgoskiego. Wieczorem 30 sierpnia przydzielony do 34 pułku piechoty i wraz z nim dotarł do Suchej. Wraz z 34 pp 58 dal stanowił odwód dowódcy 9 DP[2].

Działania bojowe

[edytuj | edytuj kod]

1 września we wczesnych godzinach porannych rozpoczął marsz w rejon Mędromierz Mały, wylot lasu na Mędromierz. W godzinach popołudniowych 1 bateria wsparła broniący Gostycyna I batalion 34 pp. 58 dal bez 1 baterii zajął stanowiska ogniowe w lesie na północ od dworu Łysakowo z zadaniem wsparcia II/34 pp broniącego dworu Łysakowo i wzgórza na południe od miejscowości[3]. W rejonie Piła – Młyn wspierał walki 34 i 35 pułków piechoty 9 DP[1]. 2 września pod Klonowem walczył bateriami i pojedynczymi działonami z niemieckimi czołgami, a następnie nocą 2/3 września został wycofany w rejon Błądzimia. 3 września dołączył do zgrupowania dowódcy artylerii dywizyjnej płk. Mikołaja Alikowa w rejonie Jeziorek na północ od szosy Tuchola-Świecie. Po godz.6.00 nad stanowiskami artylerii pojawiły się samoloty niemieckie, które w trzech kolejnych nalotach wybiły większość koni w zaprzęgach dywizjonu[4]. Żołnierze dywizjonu częściowo rozproszyli się, a część pomaszerowała wraz z grupą płk. Alikowa jako pododdział piechoty, z którą przebił się w okolice Grudziądza[1].

Obsada dowódcza dywizjonu

[edytuj | edytuj kod]

dowództwo dywizjonu i baterii[5]

  • dowódca dywizjonu - ppłk art. Tadeusz Antoni Janowski[a]
  • adiutant dywizjonu - kpt. art. Henryk Zdzisław Gawełczyk[b]
  • oficer zwiadowczy - por. art. Jerzy Olszewski[c] †3 IX 1939[8]
  • oficer ogniowy - ppor. rez. Lewicki
  • oficer łączności - por. art. Teodor Jakimow[d]
  • dowódca kolumny amunicyjnej - por. rez. Józef Kisielnicki
  • dowódca 1 baterii - por. Bronisław Wiśniewski
  • dowódca 2 baterii - kpt. Jan Wójcicki
  • dowódca 3 baterii - kpt. Jan Pawlak
    • oficer zwiadowczy - ppor. rez. Maciejewski
    • oficer ogniowy - por. rez. Janusz Drecki
  1. W marcu 1939 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu na stanowisku dowódcy dywizjonu ćwiczebnego Szkoły Podchorążych Artylerii[6].
  2. W marcu 1939 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu na stanowisku adiutanta dywizjonu ćwiczebnego Szkoły Podchorążych Artylerii[6].
  3. por. art. Jerzy Olszewski ur. 23 kwietnia 1911. W marcu 1939 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu na stanowisku oficera 1. baterii ćwiczebnej Szkoły Podchorążych Artylerii[7].
  4. W marcu 1939 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu na stanowisku oficera 2. baterii ćwiczebnej Szkoły Podchorążych Artylerii[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Galster 1975 ↓, s. 323.
  2. Dymek 2024 ↓, s. 29.
  3. Dymek 2024 ↓, s. 32.
  4. Izdebski 2000 ↓, s. 269-270.
  5. Izdebski 2000 ↓, s. 328-329.
  6. a b c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 466.
  7. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 195, 466.
  8. Straty ↓, poz. 46 tu jako adiutant dywizjonu, poz. 51 tu poległ 13 IX 1939.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Przemysław Dymek: 34 Pułk Piechoty. Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej. Zeszyt 82. Pruszków: Oficyna Wydawnicza Ajaks, 2024. ISBN 978-83-66508-29-3.
  • Karol Lucjan Galster: Księga Pamiątkowa Artylerii Polskiej 1914-1939. Londyn: Nakładem Koła Oficerów Artylerii Polskiej na Obczyźnie, 1975.
  • Jerzy Izdebski: Dzieje 9 Dywizji Piechoty 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2000. ISBN 83-86842-62-8.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]