Przejdź do zawartości

Adira obscurocincta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adira obscurocincta
(Klug, 1829)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Rodzina

biedronkowate

Podrodzina

Epilachninae

Plemię

Epilachnini

Rodzaj

Adira

Gatunek

Adira obscurocincta

Synonimy
  • Coccinella obscurocincta Klug, 1829
  • Epilachna (Dira) obscurocincta (Klug, 1829)
  • Epilachna (Dira) placida Mulsant, 1850
  • Epilachna placida Mulsant, 1850
  • Epilachna obscurocinta (Klug, 1829)
  • Dira obscurocincta (Klug, 1829)

Adira obscurocincta – gatunek chrząszcza z rodziny biedronkowatych i podrodziny Epilachninae. Ciało owalne, owłosione. Zasiedla środkową część Ameryki Południowej.

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek opisany został w 1829 roku przez Johanna Christopha Friedricha Kluga jako Coccinella obscurocincta[1]. W rodzaju Epilachna i podrodzaju Dira umieszczony został w 1850 roku przez Étienne'a Mulsanta[2]. Podrodzaj ten został wyniesiony do rangi rodzaju przez R. D. Gordona w 1975 roku[3], a w 1986 przemianowany na Adira[4].

W 1850 roku Mulsant opisał formę o całym przedpleczu, głowie i odnóżach jasnych jako gatunek Epilachna (Dira) placida, który został potem zsynonimizowany z obecną A. obscurocincta[2][3][5].

Ciało owalne, wypukłe[3], długości od 4,6 do 6,2 mm[5] i szerokości od 3,91 do 5,2 mm, najszersze w połowie pokryw[3]. Ubarwienie żółtawoczerwone z czarnym wzorem[5]. Głowa brązowawożółta lub czarna. Przedplecze czarne z wyjątkiem żółtawego obrzeżenia na przednich i bocznych krawędziach lub całe brązowawożółte. Śródpiersie, zapiersie i odnóża czarne lub brązowawożółte. Pokrywy u holotypu z wąskim żółtym obrzeżeniem nasady i boków, czarnym, szerokim pierścieniem ciągnącym się wzdłuż brzegów od okolic tarczki, przez calli po szew w części wierzchołkowej i rudobrązowym, nieco wzdłuż szwu rozjaśnionym dyskiem[3]. Występują również osobniki o dysku ciemnym lub całych pokrywach żółtawoczerwonych[5]. Owłosienie ciała szarawo-białe. Na punktowanie pokryw składają się punkty małe, odległe o siebie o 1-2 średnice i punkty większe, odległe od siebie o 1-4 średnice. Pazurki stóp z małym zagięciem u podstawy. Linie zabiodrowe niekompletne, wyraźne, zaokrąglone, niesięgające tylnego brzegu pierwszego sternum odwłoka. Odwłok samca o piątym sternum słabo obrzeżonym z tyłu, szóstym sternum głęboko wyciętym, a szóstym tergum szeroko wypukłym. Podstawowy płat samczych genitaliów nieco dłuższy od paramer, zwężony od nasady po zakrzywiony ku górze wierzchołek, a po każdej stronie opatrzony w grzbietowej części rzędem szczecinek. Paramery nierozszerzony wierzchołkowo. Sipho w nasadowej ⅓ proste, a wierzchołkowych ⅔ gwałtownie podgięte, w widoku grzbietowym o wierzchołku pośrodku obrzeżonym, a otworze umieszczonym grzbietowo, przedkońcowo. Odwłok samicy o piątym sternum trójkątnie pośrodku wyciągniętym; szóstym sternum wąskim, drobno pośrodku obrzeżonym i opatrzonym podłużnym szwem, a szóstym tergum szeroko wypukłym i drobno obrzeżonym pośrodku. Genitalia samicy wraz z 10 tergum wypukłe. Płytka genitalna o tylnej krawędzi ściętej, przedniobocznym kącie szeroko zaokrąglonym, wyciągnięta, bez widocznego stylusa[3].

Rozprzestrzenienie

[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcz ten wykazany został z argentyńskich prowincji Jujuy, Misiones, Salta i Tucumán; paragwajskich departamentów: Caaguazú, Itapúa i Paraguarí; boliwijskich departamentów: Beni, La Paz i Santa Cruz; urugwajskiego departamentu Canelones oraz brazylijskich stanów Goias, Mato Grosso, Pará, Parana, Santa Catarina i São Paulo[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. J. C. Klug: Preis-verzeichniss vorrathiger insecten-doubletten des konigl, zoologischen museums der universitat. Berlin: 1829, s. 18.
  2. a b E. Mulsant. Species des Coleopteres Trimeres Securipalpes. „Ann. Sci. Phys. Nat. Lyon, ser.2”. 2, s. 1-1104, 1850. 
  3. a b c d e f R. D. Gordon. A revision of Epilachninae of the Western Hemisphere (Coleoptera:Coccinellidae). „United States Deptartment of Agriculture Technical Bulletin”. 1493, s. 1-409, 1975. 
  4. R. D. Gordon, L. M. Almeida. New species and comments on Mada Mulsant, 1850, Pseudodira Gordon, 1976 and other Epilachninae in the collection of the "Universidade Federal do Parana", Curitiba, Brazil. „Rev. Bras.de Ent.”. 30 (2), s. 365-373, 1986. 
  5. a b c d e G. González: Los Coccinellidae de Argentina [online]. 2009. [dostęp 2014-08-20].