Przejdź do zawartości

Alfred Freyer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alfred Freyer
Ilustracja
Alfred Freyer (1926)
Data i miejsce urodzenia

11 września 1901
Dzików

Data i miejsce śmierci

21 grudnia 1927
Dzików

Obywatelstwo

polskie

Informacje klubowe
Klub

Polonia Warszawa

Alfred Freyer (ur. 11 września 1901 w Dzikowie, zm. 21 grudnia 1927 tamże) – polski lekkoatleta długodystansowiec zwany polskim Nurmim. Był zawodnikiem klubów KS Dzikovia, IFC Katowice i Polonia Warszawa[1]. 8-krotnie zdobywał mistrzostwo Polski (5000 metrów, 10 000 metrów, maraton, przełaje), 14-krotnie bił rekord Polski (3000 metrów, 5000 metrów, 10 000 metrów, 15 000 metrów, 20 000 metrów, 30 000 metrów, bieg godzinny, maraton), odniósł trzy zwycięstwa w meczach międzypaństwowych.

Alfred Freyer, Julian Łukaszewicz, Roman Sawaryn (1925)
Alfred Freyer (1926)
Alfred Freyer z laurem za triumf w maratonie na MP 1927
Alfred Freyer ze swoii trofeami (1927)

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Alfred Freyer urodził się 11 września 1901 w Dzikowie[2]. Jego dziadek wyemigrował z Anglii (stamtąd wywodził się ród Freyerów) i pracował jako koniuszy w posiadłości hrabiostwa Tarnowskich w Dzikowie[2]. Ojciec Alfreda był zwycięzcą wielu konkursów hippicznych[3]. Alfred (przez bliskich nazywany „Fredek”) miał dwóch braci i dwie siostry[3].

W 1908 rozpoczął naukę w szkole powszechnej w Tarnobrzegu, a po ukończeniu czwartej klasy kształcił się w tamtejszej szkole realnej (maturę zdał w 1919)[2]. Po powołaniu Republiki Tarnobrzeskiej pracował w biurze podatkowym Powiatowej Rady Narodowej w Tarnobrzegu[2]. W młodości był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej (w ramach działalności w niej brał udział w akcji zajmowania magazynów wojskowych w Nadbrzeziu)[4], walczył także w wojnie polsko-bolszewickiej jako ochotnik. W 1921 rozpoczął służbę wojskową w 3 Pułku Ułanów Śląskich w Tarnowskich Górach (zakończył ją w 1923), którego był reprezentantem w piłce nożnej. W 1923 po odbyciu służby wojskowej wrócił do domu w stopniu plutonowego i powrócił do pracy w biurze podatkowym[2].

Za początek lekkoatletycznej kariery Freyera można uznać 3 maja 1925, gdy wziął udział w biegu przełajowym na 1500 metrów organizowanym przez klub KS Dzikovia. W tym samym roku zajął trzecie miejsce w biegu przełajowym o Puchar „Ilustrowanego Kuriera Codziennego” w Krakowie i ustanowił rekord Polski podczas międzynarodowych zawodów lekkoatletycznych AZS[2]. W 1925 w meczu Górny Śląsk Polski kontra Górny Śląsk Niemiecki wygrał wszystkie biegi na dystansach od 1000 do 5000 metrów[4]. W tym samym roku przeniósł się z klubu KS Dzikovia do IFC Katowice, a wkrótce po tym do Polonii Warszawa. Rok 1926 rozpoczął startami w biegach przełajowych, podczas których zajmował pierwsze lub drugie miejsce. Od mistrzostw Polski w 1926 do końca kariery nie pokonał go żaden z krajowych rywali. 26 września 1926 w Katowicach odbył się bieg maratoński o mistrzostwo Polski, który Freyer wygrał, poprawiając poprzedni rekord na tym dystansie. Pod koniec 1926 był posiadaczem wszystkich rekordów Polski od dystansu 3000 m do maratonu. W 1927 wystąpił w 24 dużych biegach na różnych dystansach – od 3000 metrów do maratonu. Wygrał 21 z nich, w pozostałych zajmując drugie i trzecie miejsce[4]. W tym samym roku Freyer zajął trzecie miejsce na dystansie 5000 metrów w meczu lekkoatletycznym Polska – Włochy pomimo spowodowanego przez włoskiego zawodnika uszkodzenia buta[4].

W 1927 zaczął stosować taktykę biegu polegającą na zaatakowaniu pierwszej pozycji zaraz po starcie, tak aby jak najdalej uciec rywalom (wówczas zaczęto nazywać Freyera polskim Nurmim). W sierpniu 1927 rozpoczął przygotowania do letnich igrzysk olimpijskich w Amsterdamie; w czasie przygotowań pobił rekord Polski w biegu na 15 kilometrów i w biegu godzinnym[1]. W 1927 odbyła się także zbiórka pieniędzy na wyjazd Freyera do Skandynawii w ramach przygotowań olimpijskich, odzew na nią był bardzo żywy, jedynie z powodu obaw czy taka zbiórka nie jest złamaniem zasad ruchu olimpijskiego powstrzymano wyjazd Freyera do Skandynawii. Ostatni raz na bieżni wystąpił 13 listopada w Poznaniu, gdzie udało mu się wygrać bieg na 5000 metrów[4].

Oprócz lekkiej atletyki Alfred Freyer uprawiał kolarstwo, kajakarstwo i jazdę konną; chętnie grał w piłkę nożną.

21 grudnia 1927 zginął tragicznie podczas pożaru pałacu w Dzikowie, ratując bibliotekę i dzieła sztuki rodu Tarnowskich, a tracąc życie pod zawalonym murem i belkami w sali mieszczące te przedmioty[5][3]. W zdarzeniu śmierć ponieśli też Koczmierówna i Gill oraz inne osoby, których ciała po dwóch dniach nadal pozostawały w pogorzelisku spalonego pałacu[3]. Zwłoki A. Freyera zostały niemal doszczętnie spalone (zachowały się jedynie drobne fragmenty kości), a rozpoznany został po ujawnieniu swego scyzoryka[3]. Rodzice A. Freyera zamieszkiwali wówczas w domu na dziedzińcu pałacu[3].

23 grudnia 1927 odbył się pogrzeb A. Freyera, od kaplicy zamkowej na cmentarz w Tarnobrzegu[3].

W 2021 w parku przy pałacu w Dzikowie znaleziono siedem medali zdobytych przez lekkoatletę[6].

Jego krewnym jest dziennikarz Rafał Freyer. Namłodszy brat Bronisław (ur. 1926) został mistrzem Polski w maratonie, uprawiał też jeździectwo, kolarstwo i kajakarstwo[2].

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa Polski w biegu na 5000 metrów

[edytuj | edytuj kod]
  • Kraków, 1925 rok – pierwsze miejsce
  • Warszawa, 1926 rok – drugie miejsce
  • Warszawa, 1927 rok – pierwsze miejsce

Mistrzostwa Polski w biegu na 10 000 metrów

[edytuj | edytuj kod]
  • Kraków, 1925 rok – pierwsze miejsce
  • Warszawa, 1926 rok – drugie miejsce
  • Warszawa, 1927 rok – pierwsze miejsce

Mistrzostwa Polski w maratonie

[edytuj | edytuj kod]
  • Królewska Huta, 1926 rok – pierwsze miejsce
  • Rembertów, 1927 rok – pierwsze miejsce

Mistrzostwo Polski w biegach przełajowych

[edytuj | edytuj kod]
  • Warszawa, 1926 rok, bieg na 10 kilometrów – pierwsze miejsce
  • Warszawa, 1927 rok, bieg na 10 kilometrów – pierwsze miejsce

Mecze międzypaństwowe

[edytuj | edytuj kod]

Alfred Freyer czterokrotnie brał udział w meczach międzypaństwowych, odniósł trzy zwycięstwa.

Rekordy Polski

[edytuj | edytuj kod]

Alfred Freyer czternastokrotnie bił rekord Polski. Ustanowił go na następujących dystansach:

  • 3 kilometry
  • 5 kilometrów
  • 10 kilometrów
  • 15 kilometrów
  • 20 kilometrów
  • 30 kilometrów
  • Bieg godzinny
  • Maraton[7]

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Notatka z życia: „Polski Nurmi” [online], www.sportowahistoria.pl [dostęp 2021-02-13] (pol.).
  2. a b c d e f g Patron. mosir.tarnobrzeg.pl. [dostęp 2024-11-03].
  3. a b c d e f g Nad mogiłą Afreda Freyera. „Stadjon”. Nr 1, s. 3, 1 stycznia 1928. 
  4. a b c d e Piotr Welanyk, Tygodnik Nadwiślański, 14 stycznia 2021, s. 24.
  5. Alfred Freyer / Pożar w Dzikowie. „Żołnierz Polski”. Nr 2, s. 36, 37, 8 stycznia 1928. 
  6. Tarnobrzeg. Sensacji ciąg dalszy-kolejny medal Alfreda Freyera odnaleziony! [zdjęcia] - Tygodnik Nadwiślański [online], tyna.info.pl [dostęp 2021-09-01].
  7. a b SportowaHistoria.PL – historia sportu dla wszystkich [online], www.sportowahistoria.pl [dostęp 2021-02-14].
  8. Alojzy Pawełek: Centralna Wojskowa Szkoła Gimnastyki i Sportów w Poznaniu 1921-1929. Poznań: Główna Księgarnia Wojskowa, 1929, s. 95.
  9. Trochę informacji z lat 1991–1999. sp3.tarnobrzeg.pl. [dostęp 2018-11-10].
  10. Ulica Alfreda Freyera Tarnobrzeg – mapa Tarnobrzega z ulicami [online], mapa.livecity.pl [dostęp 2021-01-18].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]