Błażej Dzikowski (poseł)
Data i miejsce urodzenia |
1881 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
15 sierpnia 1940 |
Poseł na Sejm Ustawodawczy (II RP) | |
Okres |
od 10 lutego 1919 |
Przynależność polityczna | |
Poseł II kadencji Sejmu (II RP) | |
Okres | |
Przynależność polityczna | |
Odznaczenia | |
Błażej Dzikowski (ur. 1881 w Urzędowie, zm. 15 sierpnia 1940 w Rurach Jezuickich) – polski polityk ludowy, działacz społeczny, poseł na Sejm Ustawodawczy i II kadencji w II RP.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Po ukończeniu szkoły ludowej wyjechał w 1903 roku do Warszawy, gdzie zetknął się z Maksymilianem Malinowskim: ukończył prowadzone przez Malinowskiego kursy pszczelarsko-ogrodowe, związał się ze środowiskiem pisma „Zorza” i ruchem zaraniarskim[1]. Po powrocie do rodzinnej miejscowości włączył się w działalność niepodległościową – współorganizował oddział POW w Urzędowie (1916) i był prezesem tutejszego Towarzystwa „Piechur”[1], będącego legalną nadbudówką konspiracyjnej POW. Od 1908 roku był też członkiem Zarządu Głównego Towarzystwa Rolniczego im. Stanisława Staszica[1]. Wprowadzał wówczas nowoczesne rozwiązania w pszczelarstwie: ul ramowy i węzę pszczelą[2].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości stał się jednym z współorganizatorów PSL „Wyzwolenie”. Został wybrany posłem na Sejm Ustawodawczy oraz w roku 1928[3]. Był inicjatorem czynów społecznych w Urzędowie, w których wyniku powstały spółdzielnia mleczarska, Kasa Stefczyka, budowa domu ludowego oraz „Społem”. Przez wiele lat sprawował funkcje prezesa kółka rolniczego w Urzędowie, radnego gminy i wójta gminy Urzędów[1]. Współtworzył struktury Stronnictwa Ludowego jako skarbnik powiatowy w Potoku-Stany, gminny prezes w Urzędowie, i wiceprezes w Janowie[3]. W okresie sanacji przeszedł z ludowej opozycji do obozu sanacyjnego – najpierw jako działacz Kadry Działaczy Ludowych, a następnie Ozonu[3].
Po klęsce wrześniowej wszedł w skład władz politycznych ZWZ w obwodzie Janów Lubelski. Aresztowany przez Niemców 10 czerwca 1940 roku[2][1], został rozstrzelany 15 sierpnia 1940 roku w trakcie egzekucji w Rurach Jezuickich[4].
Został pogrzebany w zbiorowej mogile. Napis poświęcony jego pamięci znajduje się na nagrobku żony, Władysławy Dzikowskiej, w Urzędowie[4].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1936)[5]
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]Jego imieniem została nazwana jedna z ulic Urzędowa[1] (w dzielnicy Zakościelne).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f BŁAŻEJ DZIKOWSKI. xoomer.virgilio.it. [dostęp 2020-08-26].
- ↑ a b Historia – Postacie historyczne. urzedow.pl. [dostęp 2020-08-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-06)].
- ↑ a b c Zbigniew Zaporowski. Panorama polityczna Urzędowa w okresie międzywojennym. „Głos Ziemi Urzędowskiej”, 2009. [dostęp 2020-08-26].
- ↑ a b Urzędów, cmentarz parafialny. timenote.info. [dostęp 2020-08-26].
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi na polu rolnictwa”.
- Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej
- Ludzie urodzeni w Urzędowie
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Ofiary egzekucji w Rurach Jezuickich
- Politycy PSL „Wyzwolenie”
- Politycy Obozu Zjednoczenia Narodowego
- Politycy Stronnictwa Ludowego
- Polscy pszczelarze
- Posłowie na Sejm II kadencji (1928–1930)
- Posłowie na Sejm Ustawodawczy (1919–1922)
- Radni gmin wiejskich II Rzeczypospolitej
- Urodzeni w 1881
- Wójtowie gmin wiejskich II Rzeczypospolitej
- Zmarli w 1940