Przejdź do zawartości

Bartholomäus Bruyn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pietà Muzeum Narodowe w Warszawie
Portret mężczyzny (1537), Muzeum Czartoryskich w Krakowie
Zmartwychwstanie (1530-1540), Zamek Królewski na Wawelu, Kraków

Bartholomäus lub Barthel Bruyn (starszy)[1] (ur. ok. 1493 w Wesel, zm. 22 kwietnia 1555 w Kolonii) – niemiecki malarz okresu renesansu.

Życie

[edytuj | edytuj kod]

Był uczniem swojego krewniaka Jana Joesta van Kalkar, u którego terminował ok. 1506. Na jego rozwój artystyczny duży wpływ wywarł również przyjaciel Joos van Cleve. Od 1512 działał w Kolonii, gdzie pracował w warsztacie mistrza z zakonu św. Seweryna. Usamodzielnił się w 1515. W 1547 został rajcą. W 1522 przebywał na dworze księżnej Marii w Düsseldorfie. W późniejszym okresie uległ wpływom Jana van Scorela i Maartena van Heemskercka wypracowując swój własny styl, w którym na czoło wysunęły się elementy manierystyczne.

Jego dwaj synowie Arnold i Barthel (1530 - przed 1610) również byli malarzami.

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Malował liczne portrety (zachowało się ich ponad sto) i obrazy ołtarzowe m.in. dla kolońskich kościołów Św. Seweryna i Św. Andrzeja oraz katedry w Xanten. Jego portrety cechuje małe zróżnicowanie pod względem kompozycyjnym, trafna charakterystyka psychologiczna postaci oraz wysoki poziom warsztatowy (precyzyjny rysunek detali, zwłaszcza kunsztownych strojów i klejnotów).

Bartholomäus Bruyn w zbiorach polskich

[edytuj | edytuj kod]

Wybrane dzieła

[edytuj | edytuj kod]

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wym. Bartolomois Broin.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrzej Dulewicz, Encyklopedia sztuki niemieckiej, Warszawa: WAiF ; Wydaw. Nauk. PWN, 2002, ISBN 83-01-13637-5
  • Wolfgang Hütt, Niemieckie malarstwo i grafika późnego gotyku i renesansu, Warszawa: PWN, 1985, ISBN 83-01-04621-X
  • Christine Stukenbrock, Barbara Toepper, Arcydzieła malarstwa europejskiego, Koenigswinter: h. f. ullmann, 2007, ISBN 978-3-8331-2131-9