Barwienie metodą Ziehla-Neelsena

Różnicujące

Bakterie gruźlicy zabarwione metodą Ziehla-Neelsena
Metoda
Zastosowanie	uwidocznienie drobnoustrojów charakteryzujących się cechą kwasooporności
Użyte odczynniki	fuksyna karbolowa, roztwór alkoholu etylowego zakwaszonego kwasem solnym, błękit metylenowy
Metoda	Ziehl-Neelsena
Zabarwienie wybranych struktur

Barwienie metodą Ziehla-Neelsena – w bakteriologii rodzaj techniki diagnostycznej służącej do barwienia prątków (diagnostyka gruźlicy).

Wykonanie

1. na utrwalony rozmaz bakterii na odtłuszczonym szkiełku podstawowym nanosimy barwnik podstawowy (stężona fuksyna karbolowa) na 15 min. W trakcie barwienia podgrzewamy preparat palnikiem (do tzw. „trzech par”)
2. zlewamy barwnik
3. odbarwiamy preparat w 3% roztworze HCl w etanolu (kwaśny alkohol)
4. spłukujemy wodą destylowaną
5. nanosimy barwnik kontrastowy, np. błękit metylenowy na 10 min
6. spłukujemy wodą destylowaną
7. suszymy preparat na pasku bibuły i przeprowadzamy obserwacje w mikroskopie świetlnym pod powiększeniem 1000x z zastosowaniem imersji

Wynik

W wyniku barwienia bakterie kwasooporne (prątki) przybierają kolor czerwony pochodzący od fuksyny (nie odbarwiają się one bowiem w kwaśnym alkoholu). Natomiast, śluzy, komórki nabłonka oraz inne bakterie obecne w preparacie bezpośrednim, niekwasooporne, są wrażliwe na działanie kwaśnego alkoholu, odbarwiają się w nim z fuksyny i wybarwiają się na kolor niebieski od błękitu metylenowego.

Metodą tą można też identyfikować promieniowce.

Zobacz też

• barwienie otoczek bakterii
• barwienie metodą Grama