Przejdź do zawartości

Bob Orton Jr.

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bob Orton Jr.
Ilustracja
Bob Orton Jr. w walce przeciwko Jimmy’emu Snuce w 2009.
Imię i nazwisko

Robert Keith Orton Jr.

Data i miejsce urodzenia

10 listopada 1950
Kansas City, Missouri

Współmałżonek

Elaine Orton

Dzieci

3

Kariera wrestlera
Pseudonimy
ringowe

Bob Orton Jr.
Bob Orton
The Invader
Young Mr. Wrestling

Wzrost

185 cm

Masa ciała

110 kg

Zapowiadany z

Kansas City, Kansas

Trenerzy

Hiro Matsuda
Eddie Graham
Jack Brisco

Debiut

23 sierpnia 1972

Robert Keith Orton Jr. (ur. 10 listopada 1950 w Kansas City, Missouri) – amerykański wrestler oraz menedżer wrestlingowy. Członek galerii sław WWE Hall of Fame.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Początki w wrestlingu i różne federacje (1972 – 1984)

[edytuj | edytuj kod]

Trenowany przez Hiro Matsudę, zadebiutował w wieku 22 lat, 23 sierpnia 1972 w promocji Championship Wrestling from Florida jako Young Mr. Wrestling w tag teamie u boku swojego ojca Boba Ortona Sr. Bob Orton Jr. był jednym z pierwszych zawodników wykonujących superplex jako finisher walk[1]. Na początku drugiej połowy lat 70. występował w American Wrestling Association (AWA) gdzie rywalizował z Gregiem Gagne. W latach 1980–1982 występował w National Wrestling Alliance (NWA) w gimmicku kowboja, gdzie zdobył renomę dzięki prowadzonym rywalizacjom. W 1982 podpisał kontrakt z World Wrestling Federation (WWF) gdzie prowadził feud z Bobem Backlundem o WWF Heavyweight Championship, jednak nigdy go nie zdobył odchodząc z federacji jeszcze w tym samym roku i powracając na terytorium NWA[2]. Od 1982 do 1984 był zawodnikiem NWA gdzie rywalizował z Rickiem Flairem i Harley Racem.

World Wrestling Federation, New Japan Pro-Wrestling, World Championship Wrestling i scena niezależna (1984 – 1999)

[edytuj | edytuj kod]

W marcu 1984 ponownie dołączył do rosteru World Wrestling Federation. Początkowo odgrywał postać ochroniarza Roddy’ego Pipera o imieniu „Ace” Orton. Później do jego gimmicku dołączono noszenie przez Ortona opatrunku gipsowego na przedramieniu co było włączeniem w storyline prawdziwego złamania jakiego nabawił się podczas walki z Jimmy’m Snuką, z którym prowadził rywalizację[3].

Podczas pierwszej gali WrestleMania I, która odbyła się 31 marca 1985 w hali Madison Square Garden został menedżerem Roddy’ego Pipera oraz Paula Orndorffa prowadząc ich podczas walki wieczoru tej gali przeciwko drużynie Hulk Hogan i Mr. T[4]. W 1986 występował jako „Boxing” Bob i „Battling” Bob rywalizując z Mr. T w programach spod znaku Saturday Night's Main Event oraz został menedżerem Adriana Adonisa[5]. Następnie utworzył tag team z The Magnificent Muraco, a z kolei ich menedżerem został Mr. Fuji. Na początku listopada 1987 został zwolniony z WWF. W 1989 i 1990 pojawiał się jeszcze w WWF jednak tylko na pojedyncze walki.

W 1988 zaczął występy dla japońskiej New Japan Pro-Wrestling u boku swojego brata Barry’ego jako tag team Gaspar Brothers – wtedy też przyjął nowy pseudonim ringowy jako Billy Gaspar[6]. Orton wraz ze swoim bratem prowadzili rywalizacje z takimi japońskimi zawodnikami jak Nobuhiko Takada, Antonio Inoki, Kuniaki Kobayashi, Riki Choshu, Osamu Kido, Yoshiaki Fujiwara oraz Hiro Saito. Pod koniec marca 1989 zadebiutował w World Championship Wrestling jednak jeszcze w tym samym roku opuścił federację.

Od 1990 występował na scenie niezależnej m.in. w Universal Wrestling Federation, Smoky Mountain Wrestling (federacji Jima Cornette’a) oraz szeregu innych mniejszych promocji do 1999 kiedy przeszedł na częściową emeryturę od wrestlingu[7].

World Wrestling Entertainment oraz scena niezależna (2005 – obecnie)

[edytuj | edytuj kod]

Na początku lutego 2005 WWE ogłosiła dodanie Boba Ortona Jr. do galerii sław WWE Hall of Fame. Został wprowadzony 2 kwietnia 2005 przez swojego syna Randy’ego Ortona[8]. W tym samym czasie występował jako menedżer swojego syna w jego rywalizacji z The Undertakerem. U boku swojego syna Randy’ego występował w WWE do połowy lutego 2006 kiedy został zwolniony z federacji[9].

W 2009 powrócił do nieregularnych występów na scenie niezależnej. W kolejnych latach toczył walki z Jimmy’m Snuką czy Tomem Prichardem. W latach 2010, 2012 i 2017 pojawiał się okresowo w WWE u boku swojego syna Randy’ego w odcinkach specjalnych WWE Raw lub u boku innych byłych gwiazd WWE.

Tytuły i osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Życie osobiste

[edytuj | edytuj kod]

Jego ojciec – Bob Orton Sr. również był wrestlerem, podobnie jak jego brat Barry Orton oraz syn Randy[10].

Będąc nastolatkiem zdiagnozowano u niego wirusowe zapalenie wątroby typu C, jednak Orton nie wykazywał żadnych widocznych objawów choroby i później nie przypominał już sobie, że jest chory. Ponad 30 lat potem, w trakcie rywalizacji jego syna Randy’ego z The Undertakerem, Orton został ponownie przetestowany i potwierdzono, że nadal jest nosicielem choroby. Undertaker był wściekły, że nie został poinformowany o chorobie Ortona i dowiedział się, że były szef ds. relacji z talentami – John Laurinaitis (który wiedział o chorobie Ortona), pozwolił Bobowi Ortowi Jr. występować podczas show oraz w pewnym momencie występów (podczas walki na gali w Hell in a Cell match’u na gali Armageddon (2005)), Bob Orton Jr. wylał na The Undertakera swoją krew, co mogło spowodować u niego zarażenie wirusowym zapaleniem wątroby typu C – był to jeden z powodów zwolnienia Boba Ortona Jr. z federacji WWE[9][11].

W 1968 poślubił Elaine, z którą doczekał się trójki dzieci (dwóch synów i córkę): Randy’ego, który jest utytułowanym wrestlerem i zawodnikiem WWE, Nathana (komika i stand-upera) oraz córkę Becky[12].

W 1986 był uczestnikiem incydentu, do którego doszło w jednym z hoteli w miejscowości Fresno w stanie Kalifornia. Orton został trzykrotnie potraktowany policyjnym taserem, ze względu na zakłócanie miru domowego po przez głośnie zachowanie – w tym tańczenie nago po pijanemu[12].

W jednym z odcinków programu WWE Confidential wyznał, że jego kontuzja przedramienia odniesiona w walce z Jimmy’m Snuką w 1985 nie była storyline’owym scenariuszem, a także stwierdził że do opuszczenia WWF w 1987 w całości nie wyleczył tego urazu i do tego momentu stale nosił opatrunek gipsowy na przedramieniu – sytuację tę wykorzystano również jako część wrestlingowego kayfabe[13].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ 18 Facts About Bob Orton Jr., facts.net, [dostęp 2023-08-18].
  2. ↑ The Legacy Of WWE Legend „Cowboy” Bob Orton, Explained, thesportster.com, [dostęp 2023-08-19].
  3. ↑ Why Bob Orton Always Wore A Cast In WWE, Explained, thesportster.com, [dostęp 2023-08-19].
  4. ↑ „Ace” Cowboy Orton, theofficialwrestlingmuseum.com, [dostęp 2023-08-19].
  5. ↑ Bob Orton, imdb.com, [dostęp 2023-08-19].
  6. ↑ Bob Orton – Tag teams and stables, cagematch.net, [dostęp 2023-08-19].
  7. ↑ Bob Orton – Career, cagematch.net, [dostęp 2023-08-19].
  8. ↑ WWE Hall of Fame 2005 April 2, 2005 in Los Angeles, CA, prowrestlinghistory.com, [dostęp 2023-08-19].
  9. ↑ a b Why Cowboy Bob Orton Was Fired From WWE In 2006, Explained, thesportster.com, [dostęp 2023-08-19].
  10. ↑ Family Affair II: The Ortons, bleacherreport.com, [dostęp 2023-08-15].
  11. ↑ Full Bob Orton Hepatitis Story, insidepulse.com, [dostęp 2023-08-15].
  12. ↑ a b Randy Orton’s Father Bob Orton: Interesting Facts You May Not Know About the WWE Veteran, sportsmanor.com, [dostęp 2023-08-15].
  13. ↑ 10 Wrestlers Who Used Injuries As Part Of Their Look – Bob Orton Jr’s Cast, thesportster.com, [dostęp 2023-08-15].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
WWE Hall of Fame
Lata 1990–1999
1993
1994
1995
1996
Lata 2000–2009
2004
2005
2006
2007
2008
2009
Lata 2010–2019
2010
2011
2012
2013
2014
2015
2016
2017
2018
2019
Lata 2020–2029
2020
2021
Posiadacze WCW World Tag Team Championship
NWA
WCW
WWF
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bob_Orton_Jr.&oldid=74947258”