Bohdan Jarociński

Bohdan Jarociński
	komandor porucznik
Data i miejsce urodzenia	26 maja 1882 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	18 grudnia 1954 ; Warszawa
	Przebieg służby
Lata służby	od 1914
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie; Marynarka Wojenna (II RP)
Formacja	Flotylla Rzeczna Marynarki Wojennej
Stanowiska	dowódca Flotylli Wiślanej, attaché wojskowy w Rydze
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka
Późniejsza praca	kancelaria adwokacka
	Odznaczenia

Bohdan Jarociński (ur. 26 maja 1882 w Warszawie, zm. 18 grudnia 1954 tamże) – komandor porucznik Marynarki Wojennej, doktor prawa, w latach 1920–1921 dowódca Flotylli Wiślanej, attaché wojskowy w Rydze, uczestnik I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Moskiewskiego, a następnie na tej uczelni obronił doktorat. Podczas I wojny światowej został zmobilizowany do Armii Imperium Rosyjskiego, w której dosłużył stopnia kapitana artylerii.

W 1919 roku przybył do Polski i otrzymał przydział do artylerii. Następnie przeniesiono go do Marynarki Wojennej, przemianowano na kapitana marynarki oraz wyznaczono zastępcą dowódcy Flotylli Pińskiej. W lipcu 1920 roku odpowiadał za ewakuację sił z Pińska do Modlina. 5 sierpnia 1920 roku został dowódcą Flotylli Wiślanej i dowodził tą jednostką wojskową w trakcie wojny polsko-bolszewickiej. Sprawował nadzór nad działaniami oddziału detaszowanego na Prypeci.

30 stycznia 1921 roku został zatwierdzony w stopniu podpułkownika marynarki z dniem 1 kwietnia 1920 w korpusie rzeczno-brzegowym. W następnym roku został zweryfikowany w stopniu komandora porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1. lokatą w korpusie rzeczno-brzegowym. Od czerwca 1921 roku pełnił służbę w Sekcji Morsko–Technicznej Wojskowego Komisariatu Rzeczypospolitej Polskiej w Gdańsku. W latach 1922–1927 zajmował stanowisko attaché wojskowego w Rydze (Łotwa, w 1923 jego pomocnikiem był por. Jan Władysław Lemański^[1]). Z dniem 30 kwietnia 1927 roku przeszedł w stan spoczynku. W latach 30. XX wieku i w trakcie II wojny światowej prowadził kancelarię adwokacką w Warszawie.

Zmarł 18 grudnia 1954 roku w Warszawie i został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim (rząd 51, miejsce 34)^[2].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 3613
Krzyż Walecznych
Złoty Krzyż Zasługi (29 kwietnia 1925)^[3]
Order Trzech Gwiazd (Łotwa)^[4]

Przypisy

↑ Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 1547.
↑ Cmentarz Ewangelicko-Augsburski: ANNA BOLIN, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-03-11] .
↑ M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 438 „za zasługi położone przy zawieraniu umów międzynarodowych”.
↑ Ar Triju zvaigžņu ordeni apbalvoto 1. saraksts [online], Valdības Vēstnesis, 17.11.1926, periodika.lv [zarchiwizowane z adresu 2016-04-06] .

Bibliografia

Praca zbiorowa pod redakcją dr. Jana Sawickiego. Kadry Morskie Rzeczypospolitej. Tom II. Polska Marynarka Wojenna. Część I. Korpus oficerów 1918–1947. Zespół autorski: Maria Babnis, Julian Czerwiński, Małgorzata Czerwińska, Alfons Jankowski, Jan Sawicki. Wyższa Szkoła Morska. Gdynia 1996. ISBN 83-86703-50-4.

[1] Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 1547.

[2] Cmentarz Ewangelicko-Augsburski: ANNA BOLIN, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-03-11] .

[3] M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 438 „za zasługi położone przy zawieraniu umów międzynarodowych”.

[4] Ar Triju zvaigžņu ordeni apbalvoto 1. saraksts [online], Valdības Vēstnesis, 17.11.1926, periodika.lv [zarchiwizowane z adresu 2016-04-06] .

[1]

[2]

[3]

[4]