Buczynowe Turnie
Buczynowe Turnie – szczyty położone w długiej wschodniej grani Świnicy w polskich Tatrach Wysokich pomiędzy doliną Pańszczycą i Dolinką Buczynową (w Dolinie Roztoki). Wzdłuż grani przebiega szlak Orlej Perci[1].
Nazwa Buczynowych Turni czasem zawężana jest do dwóch szczytów: Wielkiej i Małej Buczynowej Turni, czasem zaś obejmuje się nią cały odcinek grani pomiędzy Granacką Przełęczą (oddzielającą Buczynowe Turnie od Skrajnego Granatu) do przełęczy Krzyżne[2]. Na odcinku tym znajdują się kolejno (od Granackiej Przełęczy):
- Wielka Orla Turniczka (ok. 2160 m),
- Orla Przełączka Wyżnia (ok. 2155 m),
- Mała Orla Turniczka (ok. 2158 m),
- Orla Przełączka Niżnia (ok. 2150 m),
- Orla Baszta (2175 m),
- Buczynowy Karb (ok. 2115 m),
- Pościel Jasińskiego (ok. 2125 m),
- Buczynowe Czuby – kilkudziesięciometrowy grzebień złożony z pięciu turniczek, z których najwyższa ma wysokość 2126 m,
- Przełęcz Nowickiego (ok. 2105 m),
- Budzowa Igła (ok. 2130 m),
- Budzowa Przełączka (ok. 2125 m),
- Wielka Buczynowa Turnia (2184 m),
- Buczynowa Przełęcz (2127 m),
- Mała Buczynowa Turnia (2172 m),
- Wyżnia Przełączka pod Ptakiem (ok. 2125 m).
- Ptak (ok. 2135 m),
- Przełączka pod Ptakiem (ok. 2105 m),
- Kopa nad Krzyżnem (2135 m)[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Granacka Przełęcz – Wołoszyn, t. 3, Warszawa: Sklep Podróżnika, 1992.
- ↑ Grzegorz Barczyk, Adam Piechowski, Grażyna Żurawska, Bedeker tatrzański, Ryszard Jakubowski (red.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ Władysław Cywiński, Granaty, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2013, ISBN 978-83-7104-046-7.
