Caroline Harrison
Caroline Harrison w 1889 roku | |
Data i miejsce urodzenia |
1 października 1832 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
25 października 1892 |
Pierwsza dama Stanów Zjednoczonych | |
Okres |
od 4 marca 1889 |
Poprzedniczka | |
Następczyni | |
Caroline Scott Harrison (ur. 1 października 1832 w Oxfordzie, zm. 25 października 1892 w Waszyngtonie) – żona prezydenta USA Benjamina Harrisona, pierwsza dama.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Caroline Lavinia Scott urodziła się 1 października 1832 roku w Oxford[1]. Jej ojciec, John Whiterspoon Scott był prezbiteriańskim pastorem[2]. Nauki pobierała Oxford Female College, a następnie na Miami University[3]. Swojego przyszłego męża, Benjamina Harrisona, poznała gdy była nastolatką[2]. Młodzi zaręczyli się będąc na studiach[2]. Wkrótce potem Caroline zaczęła podupadać na zdrowiu, co przyspieszyło decyzję o małżeństwie[4]. Ich ślub odbył się 20 października 1853 roku[4].
Pierwsze miesiące po ślubie, Harrisonowie spędzili w North Bend, a w 1854 przenieśli się do Indianapolis, gdzie Benjamin rozpoczął praktykę prawniczą[1]. Z powodu złej sytuacji finansowej i pożaru domu, Caroline przeniosła się na jakiś czas do swoich rodziców[1]. Po wojnie secesyjnej ich sytuacja materialna się poprawiła, więc oboje zamieszkali w domu, ukończonym w 1875 roku[5]. Benjamin zaczął wówczas interesować się polityką i w 1881 roku został senatorem[5]. Ponieważ Caroline często chorowała, a w międzyczasie przeszła także operację i rekonwalescencję, często nie spędzała czasu z mężem w Waszyngtonie[5].
Gdy w 1889 roku jej mąż obejmował urząd prezydenta, ona została pierwszą damą[5]. Z początkiem kadencji, planowała wybudować nową siedzibę prezydencką, gdyż uważała Biały Dom, za zbyt podniszczony[5]. Część jej poprzedniczek także to planowało, jednak Caroline poprosiła męża, by wystąpił z wnioskiem do Kongresu[6]. Ze względu na błąd polityczny prezydenta, którym zraził do projektu spikera Izby Reprezentantów, inicjatywa zakończyła się niepowodzeniem[6]. Wówczas Caroline postanowiła przeprowadzić renowację Białego Domu, na którą otrzymała 35 tysięcy dolarów od Kongresu[6]. Przez 2 lata udało się zainstalować nowe ogrzewanie, wybudować nową kuchnię, dodatkowe łazienki przy sypialniach, położyć nowe podłogi, sprowadzić nowe meble i zainstalować światło elektryczne[6].
Oprócz renowacji, pierwsza dama wydawała przyjęcia, a także założyła stowarzyszenie Córy Rewolucji Amerykańskiej, gdy Synowie Rewolucji odmówili przyjmowania kobiet[7]. Wprowadziła także zwyczaj wystawiania choinki przed Białym Domem w okresie świąt Bożego Narodzenia[7]. Angażowała się także w akcji charytatywne, jak choćby zbiórkę pieniędzy na Johns Hopkins University[7]. W 1890 roku Caroline została zaatakowana, z powodu prezentu – domku letniskowego – jaki otrzymała od poczmistrza generalnego Johna Wanamakera[8]. Pojawiły się oskarżenia o korupcję, wobec których prezydent zapłacił za posiadłość 10 tysięcy dolarów[8].
Tuż przed wyborami w 1892 roku, pierwsza dama zachorowała[8]. Zmarła 25 października, prawdopodobnie w wyniku tyfusu lub gruźlicy[8].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Caroline Scott poślubiła Benjamina Harrisona 20 października 1853 roku w Oxford[4]. Para miała dwoje dzieci: Russella Benjamina (ur. 12 sierpnia 1854) i Mary Scott (ur. 3 kwietnia 1858)[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Pastusiak 2012 ↓, s. 292.
- ↑ a b c Pastusiak 2012 ↓, s. 290.
- ↑ Pastusiak 2012 ↓, s. 290-291.
- ↑ a b c Pastusiak 2012 ↓, s. 291.
- ↑ a b c d e Pastusiak 2012 ↓, s. 293.
- ↑ a b c d Pastusiak 2012 ↓, s. 294.
- ↑ a b c Pastusiak 2012 ↓, s. 295.
- ↑ a b c d Pastusiak 2012 ↓, s. 296.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Longin Pastusiak: Panie Białego Domu. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2012. ISBN 978-83-7780-322-6. (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Caroline Lavinia Scott Harrison. Biały Dom. [dostęp 2016-10-28]. (ang.).