Choceń (województwo podkarpackie)
uroczysko - dawna miejscowość | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (1943) |
249[1] |
SIMC | |
Położenie na mapie gminy Zagórz | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |
Położenie na mapie powiatu sanockiego | |
49°22′45″N 22°13′57″E/49,379167 22,232500 |
Choceń, wcześniej Chocień – uroczysko - dawna miejscowość, leżąca na obszarze obecnego województwa podkarpackiego, powiatu sanockiego, gminy Zagórz[2].
Wieś została założona w 1567[3]. W XIX wieku początkowo figurowała pod nazwą Chocień[4][5], następnie Choceń[6][7][8][9][10][11][12]. Była położona ok. 16[13]-17 kilometrów od Liska[14], na wschód od Serednego Wielkiego (leżącego nad Kalniczką)[15]. W XIX wieku Choceń był położony na obszarze powiatu leskiego[4][5][6][7][8][9][10] (tu podano powiat sanocki[14]).
W drugiej połowie XIX wieku właścicielem dóbr tabularnych wsi Choceń był hr. Edmund Krasicki (zmarły w grudniu 1894)[4][16][17][18][19][20][6][7][8]. Potem, pod koniec lat 90. właścicielami byli jego spadkobiercy[9]. W pierwszej i drugiej dekadzie XX wieku właścicielem był syn Edmunda, Ignacy Krasicki[10][21][11].
W 1868 ludność wsi wynosiła 206[5], w 1872 – 220[6], w 1886 – 214[7], w 1897 – 201[9], w 1904 – 222[10], w latach 1914/1918 – 208[11][12]. W połowie XIX mieszkańcy wyznania rzymskokatolickiego podlegali parafii w Krzywem, a ludność z obrządku greckokatolickiego należała do parafii w Serednem Wielkiem[4][5][14][6][7][8][9][10][11].
W okresie II Rzeczypospolitej w 1934 wieś Choceń należała do gminy Łukowe w powiecie leskim w województwie lwowskim[22].
W przeszłości we wsi stwierdzono pokłady nafty i węgla[13]. Przed 1939 w Choceniu działał publiczna szkoła powszechna I stopnia, której nauczycielką-kierowniczką była Stanisława Bobolska[13].
Po 1945 r. gromada Choceń należała do powiatu leskiego.
1 stycznia 1973 obręb ewidencyjny Choceń wszedł w skład gminy Tarnawa Górna, a 1 lutego 1977 do nowo utworzonej gminy Zagórz[23].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG.
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – nazwy obiektów fizjograficznych – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1 stycznia 2024
- ↑ Ryszard Wiktor Schramm. Złote jabłko. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Z. 2.San, rzeka ziemi sanockiej, s. 8, 2002.
- ↑ a b c d Skorowidz 1855 ↓, s. 32.
- ↑ a b c d Skorowidz 1868 ↓, s. 28.
- ↑ a b c d e Skorowidz 1872 ↓, s. 12.
- ↑ a b c d e Skorowidz 1886 ↓, s. 34.
- ↑ a b c d Skorowidz 1890 ↓, s. 28.
- ↑ a b c d e Skorowidz 1897 ↓, s. 32.
- ↑ a b c d e Skorowidz 1904 ↓, s. 26.
- ↑ a b c d Skorowidz 1914 ↓, s. 25.
- ↑ a b Skorowidz 1918 ↓, s. 25.
- ↑ a b c Archiwum 1939 ↓, s. 1.
- ↑ a b c Choceń (Chocień), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 594 .
- ↑ Hubert Ossadnik. Zwyczaje pogrzebowe doliny Osławy, Osławicy i Kalniczki. „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”. Nr 35, s. 111, 2001.
- ↑ Handbuch des Lemberger Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1857. Lwów: 1857, s. 431.
- ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1858. Lwów: 1858, s. 331.
- ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1859. Lwów: 1859, s. 363.
- ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1860. Lwów: 1860, s. 371.
- ↑ Skorowidz 1868 ↓, s. 29.
- ↑ W spisie z 1904 nie wymieniono Chocenia. Skorowidz dóbr tabularnych w Galicyi z W. Ks. Krakowskiem. Kraków: 1905, s. 20.
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 68, poz. 595
- ↑ Dz.U. 1977 nr 2 poz. 11
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Hipolit Stupnicki: Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: Karol Wild, 1855, s. 1-267.
- Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w Królestwie Galicyi i Lodomeryi wraz z Wielkiem Księstwem Krakowskiem. Lwów: 1868, s. 1-271.
- Konrad Orzechowski: Przewodnik statystyczno topograficzny i skorowidz obejmujący wszystkie miejscowości z przysiółkami w Królestwie Galicyi W.X. Krakowskiem i X. Bukowinie, według najświeższych skazówek urzędowych. Kraków: 1872, s. 1-100.
- Krasicki herbu Rogala. W: Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Rocznik szlachty polskiej. T. 1. Lwów: Księgarnia K. Łukaszewicza, 1881, s. 1-621.
- Jan Bigo: Najnowszy skorowidz wszystkich miejscowości z przysiółkami w Królestwie Galicyi, Wielk. Księstwie Krakowskiem i Księs. Bukowińskiem z uwzględnieniem wszystkich dotąd zaszłych zmian terytoryalnych kraju. Złoczów: 1886, s. 1-248.
- Tadeusz Pilat: Skorowidz dóbr tabularnych w Galicyi z Wielkiem Ks. Krakowskiem. Lwów: 1890, s. 1-257.
- Jan Bigo: Najnowszy skorowidz wszystkich miejscowości z przysiółkami w Królestwie Galicyi, Wielkim Księstwie Krakowskiem i Księs. Bukowińskiem z uwzględnieniem wszystkich dotąd zaszłych zmian terytoryalnych kraju. Lwów: 1897, s. 1-232.
- Jan Bigo: Najnowszy skorowidz wszystkich miejscowości z przysiółkami w Królestwie Galicyi, Wielkim Księstwie Krakowskiem i Księstwie Bukowińskiem z uwzględnieniem wszystkich dotąd zaszłych zmian terytoryalnych kraju. Lwów: 1904, s. 1-232.
- Jan Bigo: Najnowszy skorowidz wszystkich miejscowości z przysiółkami w Królestwie Galicyi, Wielkiem Księstwie Krakowskiem i Księstwie Bukowińskiem z uwzględnieniem wszystkich dotąd zaszłych zmian terytoryalnych kraju. Lwów: 1914, s. 1-203.
- Jan Bigo: Najnowszy skorowidz wszystkich miejscowości z przysiółkami w Królestwie Galicyi, Wielkiem Księstwie Krakowskiem i Księstwie Bukowińskiem z uwzględnieniem wszystkich dotąd zaszłych zmian terytoryalnych kraju. Lwów: 1918, s. 1-221.
- Stanisława Bobolska: Archiwum miasteczek i wsi pow. sanockiego, leskiego, ustrzyckiego. Kwestionariusze z badania środowiska. Choceń. 1939, s. 1-2.