Doris Salcedo

Doris Salcedo
Data i miejsce urodzenia	1958 ; Bogota
Narodowość	kolumbijska
Dziedzina sztuki	rzeźba
	Multimedia w Wikimedia Commons

Doris Salcedo (ur. 1958 w Bogocie) – kolumbijska rzeźbiarka.

Życiorys

Po skończeniu licencjatu na Universidad de Bogotá w 1980, wyjechała do Nowego Jorku, gdzie uzyskała dyplom w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu Nowojorskiego.

W swoich pracach porusza często problem niespokojnej sytuacji politycznej swojego kraju. W pracy La Casa Viuda VI^[1] (1995) wykorzystała fragmenty mebli konstruując za ich pomocą dysfunkcyjne obiekty. Tytuł dzieła nawiązuje do kolumbijskiego wyrażenia oznaczającego dosłownie dom okien. Jest ono używane na określenie tych domów, z których członkowie rodziny "zniknęli" z powodu politycznych prześladowań. Artystka przepiłowała na pół dwoje mocno zużytych drzwi i połączyła je za pomocą zardzewiałego, metalowego krzesła będącego częścią dziecięcej zabawki. Małe krzesełko wspiera się na łukowato wygiętych ludzkich żebrach tworząc w ten sposób coś w rodzaju złowieszczego fotelu na biegunach. Przekształcając zwykłe, domowe sprzęty w przedmioty jakby wyjęte z horroru, Doris Salcedo chciała zwrócić uwagę na przerażające fakty, które zdążyły się wryć w codzienne życie Kolumbijczyków.

W pracy Unland: irreversible witness^[2] (1995–98) artystka wykorzystała formę stołu - symbolu wspólnotowego, rodzinnego życia. Na hybrydzie składającej się z połówek stołów ustawiła fragment dziecięcego łóżeczka. Przez setki wywierconych w blacie otworów przetkała ludzkie włosy, czyniąc ze swojej rzeźby pomnik na cześć ofiar milczącej wojny.

W 2007 roku w Hali Turbin, centralnym holu Tate Modern Doris Salcedo stworzyła dzieło pt. Shibboleth. Była to wykuta w polerowanym betonie posadzki długa szczelina, u swego początku niewielka, dalej rozwidlająca się i rozszerzająca. Tytuł pracy to określenie zaczerpnięte z Księgi Sędziów oznaczające kłos lub strugę. Słowo to stanowiło rodzaj tajemnego hasła - odpowiedni sposób wymawiania go pozwolił odróżnić Gileadczykom swoich wrogów. Złe wymówienie tego słowa było zatem równoznaczne ze skazaniem na śmierć^[3]. Artystka zwraca uwagę na ukryte konflikty rasowe, dyskryminację i podziały które istnieją w angielskim społeczeństwie. W wywiadzie dla galerii Tate^[4] mówi o sytuacji imigranta, osoby przybywającej z Trzeciego Świata do serca Europy, spotykającego się z rasową segregacją i nienawiścią.

Przypisy

↑ Doris Salcedo: La Casa Viuda VI – artykuł na stronie londyńskiej galerii White Cube.
↑ Doris Salcedo: Unland: irreversible witness. collections.sfmoma.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-17)]. na stronie SFMOMA.
↑ Maja Wojnowska, Shibboleth Doris Salcedo, Arteon, nr 2(94) 2008, ISSN 1508-3454.
↑ TateShots - Meet the Artist: Doris Salcedo. tate.org.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-23)]. - wywiad z dnia 8 października 2008.

Linki zewnętrzne

Making Sense of Modern Art. sfmoma.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-17)]. (ang.) – prezentacja wyjaśniająca znaczenie instalacji Atrabiliarios na stronie San Francisco Museum of Modern Art.

[1] Doris Salcedo: La Casa Viuda VI – artykuł na stronie londyńskiej galerii White Cube.

[2] Doris Salcedo: Unland: irreversible witness. collections.sfmoma.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-17)]. na stronie SFMOMA.

[3] Maja Wojnowska, Shibboleth Doris Salcedo, Arteon, nr 2(94) 2008, ISSN 1508-3454.

[4] TateShots - Meet the Artist: Doris Salcedo. tate.org.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-23)]. - wywiad z dnia 8 października 2008.

[1]

[2]

[3]

[4]

XX wiek	Rafael Moneo (1993) Claes Oldenburg (1995) Torsten Andersson (1997) Herzog & de Meuron (1999)
XXI wiek	Giuseppe Penone (2001) Susan Rothenberg (2003) SANAA i Kazuyo Sejima + Ryūe Nishizawa (2005) Mona Hatoum (2008) Marlene Dumas (2011) Anne Lacaton i Jean-Philippe Vassal (2014) Doris Salcedo (2017) Andrea Branzi (2018) Francis Alÿs (2020) Rem Koolhaas (2022) Steve McQueen (2024)