Przejdź do zawartości

Filmografia Cary’ego Granta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cary Grant (lata 40.)

Cary Grant (1904–1986) w trakcie swojej kariery występował w filmach, radiu i na scenie. Pojawił się w 72 produkcjach fabularnych[1]. Dwukrotnie wyróżniany był nominacją do nagrody Akademii Filmowej[2] i pięciokrotnie do Złotego Globu[3]. Uznawany przez historyków i krytyków za jednego z najwybitniejszych aktorów okresu „Złotej Ery Hollywood”[4] oraz w historii amerykańskiego kina[5].

Mając 6,5 roku, Grant dołączył do trupy „The Penders” lub „Bob Pender Stage Troupe”. Został szczudlarzem i wziął udział w tournée zespołu[6]. Na początku lat 20. XX wieku, w trakcie trasy Pendera po Stanach Zjednoczonych, Grant postanowił osiąść tam na stałe. Debiutował w 1920 w musicalu Good Times, wystawianym w New York Hippodrome[7]. Dwanaście lat później po raz pierwszy pojawił się na dużym ekranie, występując u boku Lili Damity i Thelmy Todd w komedii To jest ta noc (reż. Frank Tuttle)[8]. W latach 30. wykreował wizerunek bogatego i przystojnego playboya m.in. w melodramacie Blond Venus (reż. Josef von Sternberg) z Marlene Dietrich[9], Blaskach i cieniach miłości (reż. Dorothy Arzner) u boku Fredrica Marcha i Sylvii Sidney, Szatanie zazdrości (reż. Marion Gering) wraz z Charlesem Laughtonem, Garym Cooperem i Tallulah Bankhead oraz Upalnej sobocie (William A. Seiter) z Nancy Carroll i Randolphem Scottem[10]. W drugiej połowie lat 30. był jednym z wiodących aktorów gatunku screwball comedy, za sprawą występów m.in. w Nagiej prawdzie (1937, reż. Leo McCarey) i Drapieżnym maleństwie (1938, reż. Howard Hawks) z Katharine Hepburn[11].

Na początku lat 40. Grant, dzięki współpracy z Alfredem Hitchcockiem, wystąpił w takich filmach jak Podejrzenie (1941)[12] i Osławiona (1946)[13]. Do innych ważnych produkcji aktora z tego okresu należą m.in.: screwball comedy Dziewczyna Piętaszek (1940, reż. Howard Hawks)[14], komedia romantyczna Filadelfijska opowieść (1940, reż. George Cukor) z Hepburn i Jamesem Stewartem[15] oraz melodramat Ich dziecko (1941, reż. George Stevens)[16].

W latach 50. i 60. zagrał w takich produkcjach, jak Małpia kuracja (1952, reż. Howard Hawks) wraz z Marilyn Monroe[17], Złodziej w hotelu (1955, reż. Alfred Hitchcock) u boku Grace Kelly[18], Północ, północny zachód (1959, reż. Alfred Hitchcock) z Evą Marie Saint[19] i Szarada (reż. Stanley Donen) razem z Audrey Hepburn[20]. W 1966, po narodzinach córki Jennifer, wycofał się z przemysłu filmowego na rzecz działalności biznesowej[21].

W latach 1944, 1948–1949 i 1959–1966 notowany był w pierwszej dziesiątce najbardziej dochodowych aktorów[22]. Dwanaście filmów z jego udziałem było zestawianych w pierwszej dziesiątce podsumowań roku w amerykańskim box offisie[23]. Dwadzieścia osiem produkcji, w których Grant wziął udział, nominowanych było przynajmniej do jednego Oscara, a osiem z nich zdobyło co najmniej jedną statuetkę w każdej kategorii[23]. Trzydzieści dziewięć filmów z udziałem aktora, po uwzględnieniu inflacji, przekroczyło sumę stu milionów dolarów dochodu z biletów na rynku krajowym[23].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Cary Grant i Mae West w scenie z filmu Nie jestem aniołem (1933)
Cary Grant i Jean Harlow w filmie Suzy (1936)
Irene Dunne i Cary Grant w filmie Naga prawda (1937)
Victor McLaglen i Cary Grant w filmie Gunga Din (1939)
Cary Grant, Rosalind Russell i Ralph Bellamy na fotosie z filmu Dziewczyna Piętaszek (1940)
Cary Grant i Ingrid Bergman w filmie Osławiona (1946)
Cary Grant i Ann Sheridan w filmie Byłem wojenną narzeczoną (1949)
Cary Grant w scenie z filmu Północ, północny zachód (1959)
Cary Grant i Audrey Hepburn w filmie Szarada (1963)
Rok[a] Tytuł Rola Uwagi Źr
1932 To jest ta noc Stephen Mathewson tytuł oryg.: This is the Night [24]
Sinners in the Sun Ridgeway [25]
Blaski i cienie miłości Charlie Baxter tytuł oryg.: Merrily We Go to Hell, tytuł alt.: Merrily We Go to _____ [26]
Singapurska Sue marynarz film krótkometrażowy, niewym. w czołówce, tytuł oryg.: Singapore Sue [24]
Szatan zazdrości porucznik Jaeckel tytuł oryg.: Devil and the Deep [26]
Blond Venus Nick Townsend tytuł oryg.: Blonde Venus [27]
Upalna sobota Romer Sheffield tytuł oryg.: Hot Saturday
Madame Butterfly porucznik B.F. Pinkerton [28]
1933 Lady Lou kapitan Cummings tytuł oryg.: She Done Him Wrong [29]
Oskarżona Jeffrey Baxter tytuł oryg.: The Woman Accused [30]
Skrzydlate fatum Henry Crocker tytuł oryg.: The Eagle and the Hawk [31]
Gambling Ship Ace Corbin [32]
Nie jestem aniołem Jack Clayton tytuł oryg.: I’m No Angel [33]
Alicja w Krainie Czarów żółw tytuł oryg.: Alice in Wonderland [34]
1934 Thirty Day Princess Porter Madison III tytuł oryg.: Thirty-Day Princess [35]
Born to Be Bad Malcolm „Mal” Trevor [36]
Kiss and Make Up doktor Maurice Loman [37]
Ladies Should Listen Julian De Lussac
1935 Enter Madame Gerald Fitzgerald [38]
Wings in the Dark Ken Gordon [39]
Ostatni posterunek kapitan Michael Andrews tytuł oryg.: The Last Outpost [40]
Pirate Party on Catalina Isle on sam film krótkometrażowy, niewym. w czołówce [41]
Sylvia Scarlett Jimmy „Monk” Monkley [42]
1936 Duże brązowe oczy detektyw sierżant Danny Barr tytuł oryg.: Big Brown Eyes [43]
Suzy kapitan Andre Charville
The Amazing Quest of Ernest Bliss Ernest Bliss tytuł alt.: Romance and Riches, The Amazing Adventure [44]
Wedding Present Charlie Mason [45]
1937 When You’re in Love Jimmy Hudson tytuł alt.: For You Alone [44]
Niewidzialne małżeństwo George Kerby tytuł oryg.: Topper [46]
Potęga złota Nicholas „Nick” Boyd tytuł oryg.: The Toast of New York [47]
Naga prawda Jerry Warriner tytuł oryg.: The Awful Truth [46]
1938 Drapieżne maleństwo doktor David Huxley tytuł oryg.: Bringing Up Baby [48]
Wakacje John „Johnny” Case tytuł oryg.: Holiday [49]
1939 Gunga Din sierżant Archibald Cutter [50]
Tylko aniołowie mają skrzydła Geoff Carter tytuł oryg.: Only Angels Have Wings [51]
In Name Only Alec Walker [52]
1940 Dziewczyna Piętaszek Walter Burns tytuł oryg.: His Girl Friday [53]
Moja najmilsza żona Nick „Nicky” Arden tytuł oryg.: My Favorite Wife [54]
Howardowie z Wirginii Matt Howard tytuł oryg.: The Howards of Virginia, tytuł alt.: The Tree of Liberty [55]
Filadelfijska opowieść C.K. Dexter Haven tytuł oryg.: The Philadelphia Story [56]
1941 Ich dziecko Roger Adams tytuł oryg.: Penny Serenade [16]
Podejrzenie Johnnie Aysgarth tytuł oryg.: Suspicion [57]
1942 Głosy miasta Leopold Dilg tytuł oryg.: The Talk of the Town [58]
Pewnego razu podczas miodowego miesiąca Patrick „Pat” O’Toole tytuł oryg.: Once Upon a Honeymoon [59]
1943 Mr. Lucky Joe Adams / Joe Bascopolous [60]
Cel: Tokio kapitan Cassidy tytuł oryg.: Destination Tokyo [61]
1944 Road to Victory on sam film krótkometrażowy, niewym. w czołówce [62]
Once Upon a Time Jerry Flynn [63]
Arszenik i stare koronki Mortimer Brewster tytuł oryg.: Arsenic and Old Lace [64]
Nic oprócz samotnego serca Ernie Mott tytuł oryg.: None but the Lonely Heart [65]
1946 Bez zastrzeżeń on sam (cameo) tytuł oryg. Without Reservations [66]
Dzień i noc Cole Porter tytuł oryg.: Night and Day
Osławiona T.R. Devlin tytuł oryg.: Notorious [67]
1947 Kawalerski rycerz Dick Nugent tytuł oryg.: The Bachelor and the Bobby-Soxer, tytuł alt.: Bachelor Knight [68]
Żona biskupa Dudley tytuł oryg.: The Bishop’s Wife [69]
1948 Marzenia o domu – wymarzone domy Jim Blandings tytuł oryg.: Mr. Blandings Builds His Dream House [70]
Każda dziewczyna powinna wyjść za mąż doktor Madison W. Brown tytuł oryg.: Every Girl Should Be Married [71]
1949 Byłem wojenną narzeczoną kapitan Henri Rochard tytuł oryg.: I Was a Male War Bride, tytuł alt.: You Can’t Sleep Here [72]
1950 Kryzys doktor Eugene Norland Ferguson tytuł oryg.: Crisis [73]
1951 Ludzie będą gadać doktor Noah Praetorius tytuł oryg.: People Will Talk
1952 Room for One More George „Poppy” Rose [74]
Małpia kuracja doktor Barnaby Fulton tytuł oryg.: Monkey Business [17]
1953 Żona moich marzeń Clemson Reade tytuł oryg.: Dream Wife [75]
1955 Złodziej w hotelu John „Kot” Robie tytuł oryg.: To Catch a Thief [76]
1957 Niezapomniany romans Nickie Ferrante tytuł oryg.: An Affair to Remember [77]
Duma i namiętność Anthony tytuł oryg.: The Pride and the Passion [78]
Urlop na lądzie komandor Andy Crewson tytuł oryg.: Kiss Them for Me [79]
1958 Niedyskrecja Philip Adams tytuł oryg.: Indiscreet [80]
Dom na łodzi Tom Winters tytuł oryg.: Houseboat [81]
1959 Północ, północny zachód Roger O. Thornhill tytuł oryg.: North by Northwest [76]
Operacja „Halka” komandor porucznik Matt T. Sherman tytuł oryg.: Operation Petticoat [82]
1960 Cudze chwalicie… hrabia Victor Rhyall tytuł oryg.: The Grass Is Greener [83]
1962 Powiew luksusu Philip Shayne tytuł oryg.: That Touch of Mink [84]
1963 Szarada Peter Joshua / Alexander Dyle / Adam Canfield / Brian Cruikshank tytuł oryg.: Charade [20]
1964 Ojciec Wirgiliusz Walter Christopher Eckland tytuł oryg.: Father Goose [85]
1966 Idź, nie biegnij sir William Rutland tytuł oryg.: Walk, Don’t Run [86]

Radio

[edytuj | edytuj kod]
Katharine Hepburn, Cary Grant i James Stewart w radiowej adaptacji filmu Filadelfijska opowieść (1940) w Lux Radio Theatre, 20 lipca 1942
Cary Grant (w środku) w siedzibie NBC Radio Network (lata 40.)
Rok Program Odcinek Data emisji Źr
1935 Lux Radio Theatre Adam i Ewa 5 kwietnia 1935 [87]
Opening of the NBC Hollywood Studios Opening of the NBC Hollywood Studios 7 grudnia 1935 [88]
1936 Hollywood on Air Trailer for Suzy 1936 [89]
Lux Radio Theatre Naga prawda 15 października 1936
Medicine Girls 21 listopada 1936 [90]
1937 Madame Butterfly 8 marca 1937 [87]
1938 Teodora robi karierę 13 czerwca 1938 [46]
Silver Theater Wings in the Dark 16 października 1938 [88]
1939 The Circle The Circle 22 stycznia 1939 [91]
The Screen Guild Theater Alone in Paris 30 kwietnia 1939 [89]
Lux Radio Theatre Tylko aniołowie mają skrzydła 28 lub 29 maja 1939
Hollywood British Colony Broadcast Hollywood British Colony Broadcast[b] czerwiec 1939
Lux Radio Theatre Naga prawda 11 września 1939 [92]
The Screen Guild Theater występ charytatywny[c] 24 września 1939 [89]
Lux Radio Theatre In Name Only 11 grudnia 1939 [91]
Silver Theater Wings in the Dark 1939 [89]
Romeo i Julia [93]
1940 Radio Guild Air Show[d] 2 listopada 1940 [89]
1941 The Screen Guild Theater Dziewczyna Piętaszek 30 marca 1941
Lux Radio Theatre I Love You Again 30 czerwca 1941
The Screen Guild Theater Ich dziecko 16 listopada 1941 [88]
1942 Lux Radio Theatre Awantura w zaświatach 26 stycznia 1942
Filadelfijska opowieść 20 lipca 1942
Command Performance 28 lipca 1942
18 sierpnia 1942
30 sierpnia 1942
7 października 1942
The Screen Guild Theater Take a Letter, Darling 9 listopada 1942
1943 Lux Radio Theatre Misja damy 26 kwietnia 1943
Głosy miasta 17 maja 1943 [89]
The Eddie Cantor Show występ gościnny 19 maja 1943
Islands in the Sky 24 maja 1943
Where from Here[e] 31 maja 1943
San Diego Pepsident Show with Bob Hope[f] 1943
Lux Radio Theatre Mr. Lucky 18 października 1943
Front Line Theatre Teodora robi karierę 29 listopada 1943
Suspense The Black Curtain 2 grudnia 1943
1944 The Screen Guild Theater True to Life 2 lutego 1944
The Abbott and Costello Show występ gościnny 6 kwietnia 1944
The Doctor Fights[g] 6 czerwca 1944
Command Performance 22 lipca 1944
Suspense The Black Curtain 30 listopada 1944
1945 Lux Radio Theatre Bedtime Story 26 lutego 1945
1946 Hollywood Star Time Głosy miasta 6 stycznia 1946
Theater of Romance Upiór na sprzedaż 15 stycznia 1946 [88]
The Screen Guild Theater Podejrzenie 21 stycznia 1946 [89]
Suspense The Black Path of Fear 7 marca 1946
Academy Award Podejrzenie 30 października 1946 [94]
1947 The Screen Guild Theater Filadelfijska opowieść 17 marca 1947
Burns and Allen 13 listopada 1947 [95]
1948 The Screen Guild Theater Żona biskupa 1 marca 1948 [89]
Kraft Music Hall występ gościnny 4 marca 1948 [88]
1949 Lux Radio Theatre Kawalerski rycerz 13 czerwca 1949
Każda dziewczyna powinna wyjść za mąż 27 czerwca 1949 [89]
Screen Directors Playhouse Marzenia o domu – wymarzone domy 1 lipca 1949 [88]
Lux Radio Theatre 10 października 1949
Cavalcade of America Signal to the World 8 listopada 1949
1950 Screen Directors Playhouse Mr. Lucky 20 stycznia 1950
Marzenia o domu – wymarzone domy 9 czerwca 1950
Lux Radio Theatre Każda dziewczyna powinna wyjść za mąż 17 czerwca 1950 [89]
Mr. and Mrs. Blandings Marzenia o domu – wymarzone domy 8 listopada 1950 [88]
Screen Directors Playhouse Cień wątpliwości 9 listopada 1950
Suspense On a Country Road 16 listopada 1950
Screen Directors Playhouse Moja najmilsza żona 7 grudnia 1950
1951 The Hedda Hopper Show występ gościnny 14 stycznia 1951
Mr. and Mrs. Blandings Marzenia o domu – wymarzone domy 18 marca 1951
8 kwietnia 1951
22 kwietnia 1951
29 kwietnia 1951
5 czerwca 1951
1953 Lux Radio Theatre Wyznaję 21 września 1953
1954 Głosy miasta 25 stycznia 1954
Witaj, przybyszu 5 kwietnia 1954
1955 Naga prawda 18 stycznia 1955
Żona biskupa 1 marca 1955
Biography in Sound audycja poświęcona Ethel Barrymore 20 lutego 1955
1957 Recollections At 30 Ladies Night 2 stycznia 1957

Scena

[edytuj | edytuj kod]
New York Hippodrome, gdzie na początku lat 20. Grant występował z trupą „The Penders” w przebojowym musicalu Good Times (1920/1921)
Cary Grant i Queenie Smith w musicalu The Street Singer (1930)

Po przybyciu wraz z trupą Pendera do Stanów Zjednoczonych na początku lat 20., Grant występował w nowojorskim New York Hippodrome przez dziewięć miesięcy, dwanaście razy w tygodniu[7][96]. Wystawiany przez nich musical Good Times (1920/1921) okazał się sukcesem[96]. W 1927 zadebiutował na Broadwayu w komediowym musicalu Reggiego Hammersteina Golden Dawn (1927/1928)[97]. Choć sam spektakl otrzymał mieszane recenzje, to Granta opisywano jako „przyjemnego młodzieńca” i „wykwalifikowanego młodego nowicjusza”[98]. W następnym roku, po dołączeniu do William Morris Agency, obsadzono go musicalu Polly, będącym nieudanym przedsięwzięciem[98][99], podobnie jak i francuska komedia Boom-Boom z 1929 z Jeanette MacDonald[100]. Za występy w sztuce A Wonderful Night (1929/1930) Grant zebrał mieszane recenzje ze strony krytyków[101].

W 1930 Grant przez dziewięć miesięcy grał w spektaklu The Street Singer[102]. Po zakończeniu produkcji, na początku 1931 bracia Shubert zaprosili go na letnie występy w amfiteatrze The Muny w Saint Louis w stanie Missouri. Grant pojawił się w dwunastu różnych operetkach podczas wiosenno-letniego sezonu[103], które wystawiane były 87 razy; wśród nich były m.in.: Music in May, Trzej muszkieterowie, Irene, Rio Rita i Nina Rosa[103][104].

Rok Tytuł Rola Teatr Źr
1920–1921 Good Times wykonawca New York Hippodrome [96]
1922–1923 Better Times [105]
1927–1928 Golden Dawn[h] Anzac Victoria Theatre [106]
1928 Polly Rex Van Zile Shubert Playhouse [107]
1929 Boom-Boom[i] Reggie Phipps Casino Theatre [109]
1929–1930 A Wonderful Night Max Grunewald Majestic Theatre [110]
1930–1931 The Street Singer George Shubert Theatre [102]
1931 Three Little Girls b.d The Muny [111]
Music in May [103]
Trzej muszkieterowie Atos [111]
Irene b.d [112]
Rio Rita
Hrabina Marica
Rose-Marie
The Red Mill [103]
Nina Rosa
Blossom Time
Nikki[j] Cary Lockwood Longacre Theatre [104]

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Jest to rok premiery. O ile to możliwe, data premiery narzuca kolejność filmów w tej tabeli.
  2. ↑ Audycja na żywo z okazji wizyty pary królewskiej Jerzego VI i Elżbiety w rezydencji prezydenta Franklina Delano Roosevelta w Hyde Parku. Grant wystąpił u boku Davida Nivena, Errola Flynna, Laurence’a Oliviera, Ronalda Colmana i Vivien Leigh[89].
  3. ↑ Charytatywny występ na rzecz starszych aktorów i budowy dla nich domu opieki. Grant wystąpił u boku Ann Sothern, Judy Garland i Mickeya Rooneya, a ich wynagrodzenia przekazano na rzecz organizacji Motion Picture & Television Fund[89].
  4. ↑ Grant wystąpił w zastępstwie za Williama Powella[89].
  5. ↑ Były to 15-minutowe audycje radiowe, emitowane w latach 1942–1944, koncentrujące się na temacie lotnictwa. Zostały napisane, wyreżyserowane i wyprodukowane przez Orsona Wellesa. Sponsorowane były przez Lockheed Corporation[89].
  6. ↑ Audycja skierowana do kobiet w służbach zbrojnych[89].
  7. ↑ Gościnny występ Granta obok Raymonda Masseya, w którym obydwaj pozdrowili lekarzy wojennych. Audycja była sponsorowana przez producentów penicyliny[89].
  8. ↑ Musical, pomimo mieszanych recenzji, wystawiano łącznie 184 razy. Grant za swoją pracę zarabiał 75 dolarów tygodniowo[98].
  9. ↑ Sztukę wystawiano 72 razy. Grająca razem z Grantem Jeanette MacDonald przyznawała, że był on „absolutnie straszny w tej roli”, ale wykazywał się dużym urokiem, który przyciągał ludzi i pozwolił skutecznie uchronić przedstawienie od porażki[100]. Grant zarabiał 350 dolarów tygodniowo[108].
  10. ↑ Sztukę zdjęto z afisza po 39 występach z powodu pogłębiającego się kryzysu gospodarczego, wywołanego przez krach na Wall Street w październiku 1929[104].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Eliot 2004 ↓, s. 409–420.
  2. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 82, 99.
  3. ↑ Cary Grant: Golden Globes. [dostęp 2018-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-31)]. (ang.).
  4. ↑ Wansell 2013 ↓, s. 7.
  5. ↑ McCann 1997 ↓, s. 3–4.
  6. ↑ Karen Lane Rood: American Culture After World War II. Gale Research, 1994, s. 140. ISBN 978-0-8103-8481-1. (ang.).
  7. ↑ a b Wansell 2013 ↓, s. 17.
  8. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 20; Eliot 2004 ↓, s. 62.
  9. ↑ McCann 1997 ↓, s. 80.
  10. ↑ Eliot 2004 ↓, s. 63–68; Wansell 2013 ↓, s. 29.
  11. ↑ Wes D. Gehring: Romantic vs. Screwball Comedy: Charting the Difference. Rowman & Littlefield, 2002, s. 97, 115, 123. ISBN 978-0-8108-4424-7. (ang.).
  12. ↑ Wansell 2013 ↓, s. 122; Ackroyd 2017 ↓, s. 117.
  13. ↑ Ackroyd 2017 ↓, s. 146.
  14. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 116.
  15. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 80.
  16. ↑ a b Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 133.
  17. ↑ a b Vermilye 1973 ↓, s. 116.
  18. ↑ Ackroyd 2017 ↓, s. 194.
  19. ↑ Ackroyd 2017 ↓, s. 232.
  20. ↑ a b Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 252.
  21. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 141.
  22. ↑ QP Money Making Stars All Years. [dostęp 2018-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-23)]. (ang.).
  23. ↑ a b c Cary Grant Movies. [dostęp 2018-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-02)]. (ang.).
  24. ↑ a b Vermilye 1973 ↓, s. 20.
  25. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 22.
  26. ↑ a b Vermilye 1973 ↓, s. 23.
  27. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 25.
  28. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 29.
  29. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 47.
  30. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 33.
  31. ↑ Higham i Moseley 1990 ↓, s. 69.
  32. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 36.
  33. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 37.
  34. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 38.
  35. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 40.
  36. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 41.
  37. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 42.
  38. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 43.
  39. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 44.
  40. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 46.
  41. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 151.
  42. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 49.
  43. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 51.
  44. ↑ a b Vermilye 1973 ↓, s. 55.
  45. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 53.
  46. ↑ a b c Vermilye 1973 ↓, s. 60.
  47. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 57.
  48. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 62.
  49. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 103.
  50. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 98.
  51. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 106.
  52. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 72.
  53. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 74.
  54. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 118.
  55. ↑ Higham i Moseley 1990 ↓, s. 123.
  56. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 148.
  57. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 136.
  58. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 146.
  59. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 94.
  60. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 148.
  61. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 97.
  62. ↑ Deschner 1973 ↓, s. 270.
  63. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 98.
  64. ↑ Higham i Moseley 1990 ↓, s. 147.
  65. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 99.
  66. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 100.
  67. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 165.
  68. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 172.
  69. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 107.
  70. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 108.
  71. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 109.
  72. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 111.
  73. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 189.
  74. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 117.
  75. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 119.
  76. ↑ a b Vermilye 1973 ↓, s. 150.
  77. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 211.
  78. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 123.
  79. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 216.
  80. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 227.
  81. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 225.
  82. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 243.
  83. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 247.
  84. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 133.
  85. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 242.
  86. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 139.
  87. ↑ a b Higham i Moseley 1990 ↓, s. 102.
  88. ↑ a b c d e f g Cary Grant: Radio Star. [dostęp 2018-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-02)]. (ang.).
  89. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Radio Shows – The Ultimate Cary Grant Page. [dostęp 2019-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-21)]. (ang.).
  90. ↑ Higham i Moseley 1990 ↓, s. 103.
  91. ↑ a b Higham i Moseley 1990 ↓, s. 115.
  92. ↑ Higham i Moseley 1990 ↓, s. 117.
  93. ↑ Higham i Moseley 1990 ↓, s. 121.
  94. ↑ Wansell 1983 ↓, s. 336.
  95. ↑ Higham i Moseley 1990 ↓, s. 208.
  96. ↑ a b c McCann 1997 ↓, s. 44–46.
  97. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 32.
  98. ↑ a b c Wansell 2013 ↓, s. 19.
  99. ↑ McCann 1997 ↓, s. 53.
  100. ↑ a b Wansell 2013 ↓, s. 20.
  101. ↑ McCann 1997 ↓, s. 55.
  102. ↑ a b McCann 1997 ↓, s. 56.
  103. ↑ a b c d Albert Govoni: Cary Grant: An Unauthorized Biography. Hale, 1973, s. 86. ISBN 978-0-7091-4186-0. (ang.).
  104. ↑ a b c Wansell 2013 ↓, s. 21.
  105. ↑ Wansell 2013 ↓, s. 18.
  106. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 17.
  107. ↑ Higham i Moseley 1990 ↓, s. 43.
  108. ↑ McCann 1997 ↓, s. 54.
  109. ↑ Wansell 1983 ↓, s. 75.
  110. ↑ Wansell 1983 ↓, s. 76.
  111. ↑ a b Cary Grant (Archie Leach) Muny Opera St. Louis 1931. [dostęp 2020-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-17)]. (ang.).
  112. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 18.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Filmografia_Cary’ego_Granta&oldid=63886671”