Fizylierzy (II wojna światowa)

Fizylierzy – rodzaj piechoty przeznaczonej w ramach większej jednostki do wspierania działań wojsk pancernych.

W Związku Radzieckim oddziały fizylierów (tzw. awtomatczików, ros. автоматчики) utworzono na początku 1943 roku. Początkowo rekrutowano ich spośród żołnierzy jednostek piechoty sprowadzanej z azjatyckich obszarów ZSRR. Później w RKKA celowo organizowani byli (np. na szczeblu pułku i brygady) jako wsparcie dla oddziałów pancernych – tzw. desant piechoty, uzbrojeni indywidualnie w broń maszynową (pm typu PPSz, km DP).

Niekiedy błędnie uważani za odpowiednik niemieckich grenadierów pancernych.

W przedwojennym wojsku polskim fizylierami nazywano w drużynie piechoty żołnierzy sekcji wyposażonej w broń maszynową (rkm)^[1].

Przypisy

↑ Encyklopedia wojskowa (red. O. Laskowski). Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej – Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1932, t. 2, s. 636.

Bibliografia

Wojsko, wojna, broń. Leksykon PWN (pod red. Marcina Kamlera). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13506-9

[1] Encyklopedia wojskowa (red. O. Laskowski). Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej – Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1932, t. 2, s. 636.

[1]