Przejdź do zawartości

II Łódzki Batalion Etapowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
II Łódzki batalion etapowy
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1919

Rozformowanie

1921

Organizacja
Formacja

Wojska Wartownicze
i Etapowe

Podległość

DOE „Równe”
DOE „Szepietówka”

II Łódzki batalion etapowyoddział wojsk wartowniczych i etapowych w okresie II Rzeczypospolitej pełniący między innymi służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Formowanie batalionu rozpoczęto na przełomie 1918-1919. Otrzymał on nazwę okręgu generalnego, w którym powstał i kolejny numer porządkowy oznaczany cyfrą rzymską. Do batalionu wcielono żołnierzy starszych wiekiem i o słabszej kondycji fizycznej. Oficerowie i podoficerowie nie mieli większego doświadczenia bojowego. Batalion nie posiadał broni ciężkiej, a broń indywidualną żołnierzy stanowiły stare karabiny różnych wzorów z niewielką ilością amunicji[1]. W lutym 1921 bataliony etapowe przejęły ochronę granicy polsko-rosyjskiej[2]. Początkowo pełniły ją na linii kordonowej, a w maju zostały przesunięte bezpośrednio na linię graniczną z zadaniem zamknięcia wszystkich dróg, przejść i mostów[3]. W 1921 bataliony etapowe ochraniające granicę przekształcono w bataliony celne[4]. II Łódzki batalion etapowy wcielony został częściowo do IV Łódzkiego batalionu etapowego[5]. 10 września batalion przebywał na koncentracji wojsk etapowych 6 Armii w Winnikach. Liczył wtedy w stanie żywionych 8 oficerów oraz 128 podoficerów i szeregowców, w stanie bojowym zaś 9 (sic!) oficerów oraz 114 podoficerów i szeregowców[6].

Dowódcy batalionu

[edytuj | edytuj kod]
  • mjr Emil Adolf Siemsen[7]
  • kpt. Eustachy Konowaluk[7]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]