Instytut Nowych Syntez Chemicznych
Superfosfat potrójny | |
Państwo | |
---|---|
Adres |
Al. Tysiąclecia Państwa Polskiego 13a, 24-110 Puławy |
Data założenia |
1935 |
Forma prawna |
podlegający nadzorowi Prezesa Centrum Łukasiewicz. |
Dyrektor |
prof. dr hab. inż. Janusz Igras |
Strona internetowa |
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Nowych Syntez Chemicznych w Puławach – instytut, w którym są prowadzone prace badawczo-rozwojowe w dziedzinie nauk chemicznych, biologicznych i środowiska naturalnego, analizy techniczne oraz prace wdrożeniowe, w tym produkcja doświadczalna[1][2].
Historia Instytutu
[edytuj | edytuj kod]Za początek działalności INS uważa się powołanie w roku 1935 Laboratorium Badawczego Zjednoczonych Fabryk Związków Azotowych (ZFZA) w Mościcach i Chorzowie. Po II wojnie światowej – w roku 1945 – zostało ono przekształcone w Centralne Laboratorium Doświadczalne (CLD)[3].
W roku 1952 zakładowe laboratoria badawcze, istniejące w Chorzowie, Tarnowie, Oświęcimiu i Kędzierzynie-Koźlu, połączono tworząc Instytut Syntezy Chemicznej (ISCh). Z tej jednostki wyodrębniono w latach 1958–1959 Instytut Nawozów Sztucznych (INS, poprzednio – Oddział ISCh w Tarnowie) i Instytut Ciężkiej Syntezy Organicznej „Blachownia” (ICSO)[4]. INS przeniesiono z Tarnowa do Puław w roku 1968[3].
W 2014 roku Instytut Nawozów Sztucznych zmienił nazwę na Instytut Nowych Syntez Chemicznych[3].
Struktura Instytutu
[edytuj | edytuj kod]W strukturze organizacyjnej INS wyodrębniono pięć pionów[5]:
- Pion Dyrektora
- Pion Dyrektora Naukowego, w którym funkcjonują m.in.:
- – Zakład Analityczny
- – Zakład Ekstrakcji Nadkrytycznej
- – Zakład Katalizatorów
- – Zakład Nawozów
- – Zakład Technologii Azotowych
- – Zakład Technologii Kwasu Azotowego
- – Zakład Technologii Organicznych
- – Zakład Wspomagania Badań
- Pion Dyrektora Technicznego, w którym funkcjonują m.in.:
- – Zakład Badań Półtechnicznych
- – Zakład Produkcji Doświadczalnych
- – Zakład Wsparcia Technicznego
- – Stacja Nawozów Płynnych
- – Gospodarstwo Doświadczalne Goczałków
- Pion Handlowo-Finansowy
- Pion Dyrektora Oddziału Chemii Nieorganicznej „IChN” w Gliwicach.
Tematyka prac naukowo-badawczych, rozwojowych i wdrożeniowych
[edytuj | edytuj kod]Zakres tematyki ilustrują poniżej zamieszczone informacje na temat 3 zakładów.
- Zakład Technologii Azotowych,
ZTA zajmuje się m.in. technologią gazów syntezowych, amoniaku i mocznika. W ZTA są opracowywane komputerowe symulacje procesów – umożliwiające analizy możliwości optymalizacji technologii i aparatury – oraz projekty procesowe instalacji przemysłowych, ich węzłów lub poszczególnych urządzeń. Zakład nadzoruje też budowę aparatów i montaż instalacji[6].
- Zakład Nawozów,
ZN prowadzi badania dotyczące m.in. nawozów mineralnych i mineralno-organicznych, półproduktów do ich wytwarzania oraz środków paszowych. Zajmuje się projektowaniem i wdrażaniem nowych technologii. Współpracuje z placówkami rolniczymi m.in. prowadząc agrochemiczne badania nawozów we własnym Gospodarstwie Doświadczalnym[7].
- Zakład Katalizatorów,
ZK zajmuje się technologiami wytwarzania katalizatorów (m.in. reformingu gazu ziemnego, konwersji tlenku węgla, syntezy amoniaku, uwodornienia benzenu do cykloheksanu) i sorbentów (np. siarkowodoru). Prowadzi badania fizykochemiczne i kinetyczne katalizatorów[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Nawozów Sztucznych [online], ins.pulawy.pl [zarchiwizowane z adresu 2007-01-12] .
- ↑ Instytut Nawozów Sztucznych. ins.pulawy.pl. [dostęp 2012-05-03].
- ↑ a b c Historia Instytutu Nowych Syntez Chemicznych [online], Instytut Nowych Syntez Chemicznych [dostęp 2018-01-12] .
- ↑ Roman Nowacki: Historia Instytutu Ciężkiej Syntezy Organicznej Blachownia w Kędzierzynie-Koźlu 1952–1991. Kędzierzyn-Koźle: 1992.
- ↑ Struktura Instytutu. Instytut Nowych Syntez Chemicznych. [dostęp 2018-01-12].
- ↑ Zakład Technologii Azotowych. Instytut Nowych Syntez Chemicznych. [dostęp 2018-01-12].
- ↑ Zakład Nawozów. Instytut Nowych Syntez Chemicznych. [dostęp 2018-01-12].
- ↑ Zakład Katalizatorów. Instytut Nowych Syntez Chemicznych. [dostęp 2018-01-12].