Przejdź do zawartości

Jan Arnsztajn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Arnsztajn
„Jan Ćwiek”
Data i miejsce urodzenia

5 czerwca 1897
Lublin, Królestwo Polskie

Data i miejsce śmierci

31 stycznia 1934
Warszawa, Polska

Miejsce spoczynku

Cmentarz Wojskowy na Powązkach

Zawód, zajęcie

lekarz

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Rodzice

Marek Arnsztajn, Franciszka Arnsztajnowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości z Mieczami Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Odznaka „Za wierną służbę” Odznaka pamiątkowa Polskiej Organizacji Wojskowej Krzyż Legionowy

Jan Arnsztajn, ps. Jan Ćwiek (ur. 5 czerwca 1897 w Lublinie, zm. 31 stycznia 1934 w Warszawie) – polski lekarz, działacz niepodległościowy, działacz społeczny i sportowy, poeta-satyryk[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
Grób Jana Arnsztajna oraz działacza państwowego Walentego Titkowa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Jan Arnsztajn był synem doktora Marka Arnsztajna oraz poetki Franciszki Arnsztajnowej. W latach szkolnych działał w harcerstwie oraz w Organizacji Młodzieży Narodowej[1]. W 1915 roku ukończył Szkołę Lubelską. W lipcu 1915 przedostał się z fałszywym paszportem wystawionym na nazwisko Jan Ćwiek (później używał tego nazwiska w czasie służby w WP) do Legionów, w których formalnie służył od 16 lipca. Od 20 sierpnia 1915 był żołnierzem 1. kompanii VI baonu 1. pp I Brygady. Uczestniczył w kampanii wołyńskiej, podczas której zachorował na czerwonkę. Po kilkutygodniowym pobycie w szpitalu 25 listopada 1915 został zwolniony z Legionów i wrócił do Lublina[2]. Działał w Polskiej Organizacji Wojskowej[3]. Od 1 sierpnia do 4 października 1916 roku był w Lublinie komendantem miasta pod pseudonimem „Jerzmanowski”, a w roku 1917 – zastępcą komendanta Okręgu VIII POW. Po odzyskaniu niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego i mianowany porucznikiem. W listopadzie 1918 r. wstąpił do WP. Do końca 1919 r. służył w referacie personalnym DOG Lublin, a później kierował Wydziałem II Oświaty Żołnierskiej Sekcji VI Propagandy Oddziału II Naczelnego Dowództwa WP. Od 26 lipca 1920 był dowódcą kompanii 201. Ochotniczej DP. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, 3 sierpnia odznaczył się męstwem w bitwie pod Ostrowią Mazowiecką, w czasie której został ranny. Od 20 września 1920 pełnił funkcję adiutanta w dywizji ochotniczej[4].

Po zakończeniu wojny ukończył medycynę na Uniwersytecie Warszawskim. Uzyskał tytuł doktora. Następnie podróżował po Europie, wzbogacając swoje wykształcenie, a po powrocie m.in. z Francji, Austrii i Szwajcarii otworzył w Lublinie gabinet lekarski. Był dwukrotnie żonaty. Jego drugą żoną była aktorka Teatru Miejskiego Janina Pińska. Miał córkę Janinę, późniejszą żonę Walentego Titkowa. Pełnił funkcje prezesa zarządu Związku Legionistów Polskich w Lublinie oraz prezesa zarządu okręgowego Związku Peowiaków w Lublinie.

30 stycznia 1927 uczestniczył w dorocznym walnym zgromadzeniu Lubelskiego Związku Okręgowego Piłki Nożnej, w którym brali udział delegaci 12 klubów: z Lublina, Równego, Kowla, Chełma i Lubartowa, w czasie którego został wybrany na członka zarządu ZOPN[5], obok m.in. Zygmunta Martyniaka. W 1925 uzyskał pierwsze miejsce w grze pojedynczej oraz drugie w grze podwójnej[6] w turniej tenisowym WKS Unij, który odbył się w Lublinie przy ul. Lipowej. Ponadto przez kilka lat z rzędu dzierżąc tytuł mistrza tenisowego Lublina, m.in. w 1928[7] i przyczynił się w wielkim stopniu do rozwoju tenisa na ziemi lubelskiej[8].

Jan Arnsztajn chorował na gruźlicę. Leczył się w ośrodkach w Otwocku oraz Zakopanem. Zmarł 31 stycznia 1934 w Warszawie. Został pochowany w uroczystym pogrzebie na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[9] (kwatera 20C-2-1)[10].

W 1934 – pragnąc w sposób trwały uczcić jego pamięć – grono przyjaciół (m.in. Czesław Martyniak i Zygmunt Martyniak) podjęło inicjatywę ufundowania pucharu im. dr. Jana Arnsztajna, jako nagrody przechodniej dla najlepszego tenisisty lubelskiego[8]. Zawody jego imienia odbyły się m.in. w 1935[11], 1936[12] oraz 1937[13].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Jan Arnsztajn (1897–1934) - Leksykon - Teatr NN [online], teatrnn.pl [dostęp 2024-06-14] (pol.).
  2. Marek Gałęzowski, Arnsztajn Jan, [w:] Na wzór Berka Joselewicza. Sylwetki żołnierzy i oficerów pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich, z przedmową Richarda Pipesa, Warszawa 2010, wyd. IPN, s. 146.
  3. Wacław (1900–1972) Red Gralewski, Konstanty Bolesta (1887–1966) Red Modliński, Franciszek (1894–[1944]) Wyd Głowiński, Express Lubelski i Wołyński, 1935. Na dzień święta niepodległości. Dodatek do nr 312., „Dział Przechowywania Zbiorów WBP”, 10 listopada 1935, s. 2 [dostęp 2024-06-12].
  4. Ibidem, s. 147.
  5. Kazimierz Red Wierzyński, Przegląd Sportowy. R. 7, 1927, nr 6, Prasa Polska Sp. z o. o., 12 lutego 1927, s. 6 [dostęp 2024-08-04] (pol.).
  6. Tadeusz Red Synowiec, Kurjer Sportowy : tygodnik poświęcony wszystkim gałęziom sportu. 1925, nr 26, 2 września 1925, s. 6 [dostęp 2024-08-04] (pol.).
  7. Kazimierz Red Wierzyński, Przegląd Sportowy. R. 8, 1928, nr 25, Prasa Polska Spółka Akcyjna, 23 czerwca 1928, s. 5 [dostęp 2024-08-04] (pol.).
  8. a b Wacław (1900–1972) Red Gralewski, Franciszek (1894–[1944]) Wyd Głowiński, Konstanty Bolesta (1887–1966) Red Modliński, Express Lubelski i Wołyński, 1934, nr 356, „Dział Przechowywania Zbiorów WBP”, 24 grudnia 1934, s. 10 [dostęp 2024-06-12].
  9. Konstanty Bolesta-(1887-1966) Red Modliński, Franciszek (1894-[1944]) Wyd Głowiński, Wacław (1900-1972) Red Gralewski, Express Lubelski i Wołyński, 1934, nr 37, „Dział Przechowywania Zbiorów WBP”, 6 lutego 1934, s. 4 [dostęp 2024-08-07] (pol.).
  10. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.
  11. Konstanty Bolesta (1887–1966) Red Modliński, Franciszek (1894–[1944]) Wyd Głowiński, Wacław (1900–1972) Red Gralewski, Express Lubelski i Wołyński, „Dział Przechowywania Zbiorów WBP”, 281, 10 października 1935, s. 6 [dostęp 2024-06-12].
  12. Franciszek (1894–[1944]) Wyd Głowiński, Konstanty Bolesta-(1887-1966) Red Modliński, Wacław (1900–1972) Red Gralewski, Express Lubelski i Wołyński, 1936, R. 13, nr 284, „Dział Przechowywania Zbiorów WBP”, 12 października 1936, s. 6 [dostęp 2024-06-12].
  13. Feliks Wyd i red odp Moskalewski i inni, Głos Lubelski: pismo codzienne: [organ prasowy endecji lubelskiej Narodowej Demokracji], 1937, R. 24, nr 248, „Dział Przechowywania Zbiorów WBP”, 10 września 1937, s. 6 [dostęp 2024-06-12].
  14. M.P. z  1931  r. nr  156 , poz.  227
  15. a b c d e Stowarzyszenie Brama Grodzka, Ośrodek "Brama Grodzka-Teatr NN", Scriptores: pamięć, miejsce, obecność: laboratorium pamięci, małe ojczyzny, spotkania kultur nr 30 (2006): CZECHOWICZ – w poszukiwaniu ukrytego miasta. Cz. 1, „Scriptores”, 2006, s. 4 [dostęp 2024-06-12].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]