Jan Braun
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data śmierci | |
dr hab. nauk humanistycznych | |
Specjalność: językoznawstwo ogólne i porównawcze | |
Alma Mater | |
Profesura |
1995 |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia |
Jan Nepomucen Józef Braun (ur. 15 maja 1926 w Łodzi[1], zm. 29 czerwca 2015[2]) – polski sumerolog i kartwelolog, przez lata związany z Zakładem Wschodu Starożytnego Wydziału Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Dr hab. nauk humanistycznych o specjalności językoznawstwo ogólne i porównawcze[3].
Rodzina
[edytuj | edytuj kod]Był najmłodszym synem Jana Tymoteusza Brauna, nauczyciela, wieloletniego kierownika Publicznej Szkoły Powszechnej nr 30 (w latach 1926–1939), i Anny z Żylińskich. Miał siostrę Michalinę Annę Wisłocką, lekarkę i seksuolog, oraz starszego brata Andrzeja, poetę i pisarza.
Edukacja
[edytuj | edytuj kod]W latach 1933–1939 uczęszczał do Publicznej Szkoły Powszechnej nr 30 im. św. Stanisława Kostki w Łodzi. Od 15 września 1939 do 10 grudnia 1939 uczęszczał do Państwowego Gimnazjum Męskiego nr 38 im. S. Żeromskiego w Łodzi. Edukację przerwał wybuch wojny i przymusowe wysiedlenie całej rodziny Braunów do Generalnego Gubernatorstwa. W okresie okupacji uczył się sam i pod kierunkiem ojca, zaangażowanego w tajne nauczanie. W kwietniu 1945 r. powrócił wraz z rodziną do Łodzi i zapisał się do 3 klasy Trzeciego Państwowego Gimnazjum i Liceum im. S. Żeromskiego w Łodzi. W ciągu dwóch lat ukończył 3 i 4 klasę gimnazjum i 2 klasy licealne typu humanistycznego. Świadectwo dojrzałości otrzymał 22 lutego 1947 r.
W 1947 r. rozpoczął studia filologii klasycznej i archeologii klasycznej w Uniwersytecie Łódzkim. Studiował archeologię klasyczną pod kierunkiem prof. Rajmunda Gostkowskiego, język łaciński pod kierunkiem prof. Jerzego Schnaydera, język grecki u doc. dra Mariana Goliasa. 10 października 1951 r. obronił pracę magisterską Etnogeneza Etrusków w świetle badań archeologicznych. Promotorem zastępczym był prof. Konrad Jażdżewski. Wkrótce potem został wysłany na aspiranturę do Związku Radzieckiego. Aspiranturę odbywał w Gruzji w latach 1951–1955. Zdobył wtedy gruntowną wiedzę w zakresie języka gruzińskiego i innych języków kartwelskich, a także o wymarłych językach starożytnego Bliskiego Wschodu.
Był członkiem Komitetu Nauk Orientalistycznych PAN[3].
Stopnie naukowe
[edytuj | edytuj kod]W 1951 r. otrzymał stopień magistra filozofii w zakresie archeologii klasycznej. W 1991 przyznano mu stopień doktora habilitowanego[3], a od 1995 r. pracował na stanowisku profesora w Instytucie Orientalistycznym[3] Uniwersytetu Warszawskiego[4].
Badania naukowe
[edytuj | edytuj kod]- Kartwelistyka.
- Baskologia.
- Sumerologia.
Znany jest głównie ze swych badań nad pochodzeniem języka sumeryjskiego, który wiąże z tybeto-birmańską grupą chińsko-tybetańskiej rodziny językowej (Sumerian and Tibeto-Burman, Warszawa 2001; Sumerian and Tibeto-Burman. Additional Studies, Warszawa 2004)[5]. Jest autorem większości haseł Wielkiej Encyklopedii Powszechnej PWN z zakresu sumerologii.
Nagrody i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]W 2014 roku otrzymał Nagrodę im. św. Grzegorza Peradze.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ National Library Of Poland /Cała Baza [online], alpha.bn.org.pl [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-08] .
- ↑ nekrolog, Gazeta Wyborcza 3 lipca 2015.
- ↑ a b c d Dr hab. Jan Braun, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2011-07-11] .
- ↑ Kulesza i Stępień 2009 ↓, s. 533.
- ↑ Kulesza i Stępień 2009 ↓, s. 534.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ryszard Kulesza, Marek Stępień: Historia Starożytna w Polsce – informator. Warszawa: Instytut Historyczny UW, 2009, seria: Akme., Studia Historica, nr 5.. ISBN 978-83-904596-9-1. OCLC 750829205. (pol.).
- Michalina Wisłocka, Malinka, Bratek i Jaś (1998), ISBN 83-7180-862-3. (wspomnienia siostry).
- Michalina Wisłocka, Miłość na całe życie: wspomnienia z czasów beztroski (2002), ISBN 83-7311-201-4. (wspomnienia siostry).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Dr hab. Jan Braun, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2011-07-11] .