Przejdź do zawartości

Jan II Bretoński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan II Bretoński
ilustracja
ilustracja herbu
Książę Bretanii
Okres

od 8 października 1286
do 18 listopada 1305

Poprzednik

Jan I Rudy

Następca

Artur II

Dane biograficzne
Dynastia

Kapetyngowie

Data urodzenia

3 stycznia 1239

Data i miejsce śmierci

18 listopada 1305
Lyon

Ojciec

Jan I Rudy

Matka

Blanka z Nawarry

Żona

Beatrycze Plantagenet

Dzieci

Artur II Bretoński
Jan Bretoński, 1. hrabia Richmond

Jan II (ur. 3 stycznia 1239, zm. 18 listopada 1305 w Lyonie), książę Bretanii, najstarszy syn księcia Jana I Rudego i Blanki, córki Tybalda I Pogrobowca, króla Nawarry.

W 1268 r. został parem Anglii jako 2. hrabia Richmond. Towarzyszył królowi Francji Ludwikowi IX w wyprawie krzyżowej do Tunezji w 1270 r. i księciu Edwardowi Angielskiemu w wyprawie do Ziemi Świętej w 1271 r. W 1285 r. towarzyszył królowi Filipowi III w jego wyprawie do Aragonii. Po śmierci ojca w 1286 r. został władcą Bretanii. Od początku używał tytułu książęcego, który został formalnie potwierdzony przez francuską kancelarię dopiero w 1297 r. W latach 12971304 brał udział we francuskich wyprawach na Flandrię. Uczestniczył w oblężeniu Lille i w bitwie pod Mons-en-Pévèle.

22 stycznia 1260 r. w opactwie Saint-Denis poślubił Beatrycze (25 czerwca 1242 – 24 marca 1275), córkę króla Anglii Henryka III Plantageneta i Eleonory, córki Rajmunda Berengara IV, hrabiego Prowansji. Doczekali się sześciorga dzieci. Ich trzech synów i trzy córki to:

Jan II zginął podczas uroczystości intronizacyjnych papieża Klemensa V. Prowadził przez tłum papieskiego konia, gdy został przygnieciony fragmentem muru, który zawalił się z powodu zbyt dużej ilości gapiów na nim zgromadzonych.