Przejdź do zawartości

Jan Kappeyne van de Coppello

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Kappeyne van de Coppello
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 października 1822
Haga, Holandia

Data i miejsce śmierci

28 lipca 1895
Haga, Holandia

Premier Holandii
Okres

od 3 listopada 1877
do 20 sierpnia 1879

Poprzednik

Jan Heemskerk

Następca

Constantijn Theodoor van Lynden van Sandenburg

Odznaczenia
Kawaler Orderu Lwa Niderlandzkiego (Holandia) Komandor Orderu Lwa Niderlandzkiego (Holandia)

Jan Kappeyne van de Coppello (ur. 2 października 1822 w Hadze, zm. 28 lipca 1895 tamże) – holenderski prawnik i liberalny polityk. Był premierem Holandii w latach 1877–1879[1]. Należał do Holenderskiego Kościoła Reformowanego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Rodzina

[edytuj | edytuj kod]

Był synem dr. Johannesa van de Coppello i sędzi Cornelii Sary Gallé.

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu szkoły podstawowej Outercourt w Hadze, Kappeyne był uczony w domu przez swojego ojca, nauczyciela w gimnazjum. W szkole średniej uczył się języka greckiego. Po śmierci ojca w 1833 opiekował się nim ważny polityk Guillaume Groen van Prinsterer. W tym samym roku zaczął się uczyć prawa rzymskiego i ogólnego na uniwersytecie w Lejdzie. W 1845 został prawnikiem w Hadze. W 1860 został wybrany do rady miasta jako liberał.

Kariera polityczna

[edytuj | edytuj kod]

W 1862 został wybrany do Tweede Kamer jako liberał dla Hagi. W 1866 utracił stanowisko. Pokonał go François de Casembroot. W 1871 ponownie został członkiem Tweede Kamer jako liberał dla Haarlem. W latach 1876–1877 był liderem partii liberalnej. W parlamencie był znany ze swych komicznych nowelizacji. W 1877 był formatorem liberalnego rządu. Został ministrem spraw wewnętrznych i oddał miejsce w parlamencie. Był wyznaczony na przewodniczącego Rady Ministrów (de facto premiera), oficjalnie tymczasowo, jednakże był politycznym liderem rządu. Jako premier uchwalił kilka ważnych ustaw, m.in. nowe prawo edukacji podstawowej, które stawiało wyższe wymagania dotyczące jakości budynków szkół oraz zarobków nauczycieli. To podniosło obciążenia finansowe publicznych szkół, jedynie prywatne otrzymywały subwencje rządowe. Szkoły religijne, które nie utrzymały ciężaru zostały w efekcie zakazane. Doprowadziło to do petycji obywatelskiej popartej przez partie antyrewolucyjną oraz katolicką. 10 czerwca 1879 zaproponowane przez niego prawo zostało odrzucone przez parlament. 2 lipca Kappeyne podał się do dymisji, którą król Wilhelm III Holenderski odrzucił. Kappeyne ponownie poprosił monarchę o zdymisjonowanie. Tym razem dymisja została przyjęta i 20 sierpnia 1879 utracił stanowisko premiera.

Życie po zakończeniu kariery politycznej

[edytuj | edytuj kod]

W 1879 Kappeyne wrócił do swojej kancelarii prawnej w Hadze. Próbował ponownie zostać członkiem parlamentu w 1880, 1883 i 1884, ale ani razu mu się nie powiodło. Były premier pozostał prawnikiem do śmierci w 1895. W tamtym okresie odrzucił propozycję zostania honorowym profesorem prawa, którą otrzymał od uniwersytetu w Lejdzie. W 1888 został wybrany do Senatu (Eerste Kamer) jako liberał z Holandii Północnej. W Senacie wybrał bardziej konserwatywną drogę i pozostał backbencherem.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Van de Coppello nigdy się nie ożenił. Był wujkiem dwóch senatorów: junkiera dr Edzarda Tjardy van Starkenborgha Stachouwera i Jacobusa Kappeyne’a van de Coppello.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. The Netherlands. worldstatesmen.org. [dostęp 2013-08-16]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]