Jeremiasz Barański
| Data i miejsce urodzenia |
23 listopada 1945 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 maja 2003 |
| Przyczyna śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
Jeremiasz Barański[a], ps. „Baranina”, „Leszek”[1] (ur. 23 listopada 1945 w Sopocie[1], zm. 7 maja 2003 w Wiedniu) – polski przedsiębiorca i przestępca, przemytnik i lider grupy przestępczej porywającej dla okupu. Konsul honorowy Liberii w Bratysławie[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodził z Sopotu, natomiast od 1971 mieszkał w Poznaniu. Podjął studia ekonomiczne, które przerwał po dwóch latach. Trudnił się nielegalnym obrotem walutami, również w Budapeszcie[3]. W latach 70. oskarżony został m.in. o kradzież 500 złotych monet i dwóch złotych zegarków[1]. W tym okresie został współpracownikiem Milicji Obywatelskiej, a następnie Służby Bezpieczeństwa[3]. Wysokie dochody uzyskał z przemytu[4].
W 1978 przeprowadził się do Austrii. Do 1984 pracował jako przedstawiciel Kodaka, później założył kilka firm budowlanych i transportowych (m.in. Wilms Transport International w Warszawie i Cargo-Express w Belgii). Posiadał również udziały w założonym przez byłych pracowników Urzędu Ochrony Państwa Euro Baleksie. W Wiedniu nabył warsztat samochodowy, dwie restauracje, kawiarnię i klub bilardowy[3]. W 1998 przy pomocy funkcjonariuszy austriackich służb uzyskał austriackie obywatelstwo[5].
W latach 90. w Warszawie z inicjatywy Barańskiego powstała kilkuosobowa grupa przestępcza, specjalizująca się w porwaniach dla okupu. Liderem bojówki został Andrzej Grzymski, ps. „Junior”, a kierował nią z Wiednia Barański. Przestępcy wybierali przedsiębiorców prowadzących działalność nielegalną bądź na granicy prawa – gwarantowało im to, że szantażowani nie zgłoszą przestępstwa organom ścigania[4].
W pierwszej połowie lat 90. uczestniczył w dużym przemycie papierosów, zostając zatrzymanym z tego powodu w Niemczech. Podjął wówczas współpracę z Federalną Policją Kryminalną Niemiec (BKA), dzięki czemu otrzymał wyrok dwóch lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem kary. BKA zerwał kontakt z Barańskim w 1997, kiedy ustalono, że wykorzystuje on go do eliminowania przestępczej konkurencji. Współpracował później ze służbą austriacką (EDOK), polskim wywiadem wojskowym WSI oraz FBI[3].
Barański pozostawał postacią bliżej nieznaną do momentu zabójstwa byłego ministra sportu Jacka Dębskiego w kwietniu 2001. Morderstwo to ściągnęło na niego powszechne zainteresowanie, bowiem został oskarżony o jego zlecenie i następnie aresztowany pod tym zarzutem[4]. Jego proces toczył się przed austriackim sądem. Barański nie przyznał się do winy, sugerując jakoby zabójstwo Dębskiego miało tło polityczne[6].
8 kwietnia 2003 w jego celi znaleziono telefon komórkowy, z którego prowadził rozmowy ze świadkami zeznającymi w procesie Haliny Galińskiej, ps. „Inka”, oskarżonej o pomoc w zabójstwie Dębskiego[7]. Następnego dnia Barański trafił do wiedeńskiego szpitala po wypiciu płynu do mycia naczyń. Najprawdopodobniej chciał w ten sposób odroczyć termin własnej rozprawy[7]. 7 maja tego samego roku ok. godz. 5 nad ranem w jednoosobowej celi znaleziono ciało Barańskiego – powiesił się na pasku, przymocowanym do zasuwy okiennej[7]. Na kilka dni przed śmiercią wniósł oskarżenie przeciwko austriackim policjantom, którym zarzucił m.in. łapownictwo[5]. Śledztwo przeprowadzone w sprawie jego zgonu wykluczyło udział osób trzecich w tym zdarzeniu[8].
Już po śmierci jego nazwisko pojawiło się w gronie domniemanych zleceniodawców zabójstwa byłego komendanta głównego Policji nadinsp. Marka Papały. Na poparcie tej tezy nie znaleziono jednak dowodów, Barańskiego obciążały poszlaki w postaci często niespójnych zeznań kilku świadków, przede wszystkim przestępców. Nie wykazano również motywu dla którego Barański miałby stać za zleceniem morderstwa Papały[9].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Początkowo w licznych pismach do sądu i prokuratury używał imienia Jeremiusz. Jeremiasz Barański „Baranina” – ćwierć wieku w służbie SB i milicji. wiadomosci.wp.pl, 22 grudnia 2004. [dostęp 2015-01-10].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Jeremiasz Barański „Baranina” – ćwierć wieku w służbie SB i milicji. wiadomosci.wp.pl, 22 grudnia 2004. [dostęp 2015-01-10].
- ↑ Piękna i bestie, „Newsweek.pl”, 18 maja 2003 [dostęp 2016-11-20] (pol.).
- ↑ a b c d Janina Blikowska, Violetta Krasnowska: Porządek Baraniny. wiadomosci.wp.pl, 12 maja 2003. [dostęp 2015-01-10].
- ↑ a b c Ewa Ornacka, Piotr Pytlakowski: Nowy alfabet mafii. Najnowsze losy polskiej przestępczości zorganizowanej. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2013, s. 400-406. ISBN 978-83-7818-440-9.
- ↑ a b Austria: przed śmiercią „Baranina” oskarżył policjantów. wiadomosci.wp.pl, 8 maja 2003. [dostęp 2015-01-10].
- ↑ „Baranina” w 2001 r.: nie mam nic wspólnego z morderstwem Dębskiego. wiadomosci.wp.pl, 11 czerwca 2003. [dostęp 2015-01-10].
- ↑ a b c Samobójstwo „Baraniny”. wiadomosci.wp.pl, 7 maja 2003. [dostęp 2015-01-10].
- ↑ Potwierdzili samobójstwo, „Rzeczpospolita”, nr 2939 z 3 czerwca 2003.
- ↑ Ewa Ornacka, Piotr Pytlakowski: Nowy alfabet mafii. Najnowsze losy polskiej przestępczości zorganizowanej. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2013, s. 74. ISBN 978-83-7818-440-9.
