Przejdź do zawartości

Johann Hoffmann

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Johann Hoffmann

Johann Hoffmann (ur. 28 marca 1857 w Hahnheim, zm. 1 listopada 1919 w Heidelbergu) – niemiecki lekarz neurolog i neuropatolog.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1857 roku w Hahnheim w Hesji Nadreńskiej. Ukończył szkołę w Wormacji[1], po czym studiował medycynę w Heidelbergu, Strasburgu i Berlinie. W 1882/83 roku zdał egzaminy państwowe. W 1883 roku w Heidelbergu otrzymał tytuł doktora medycyny. Był asystentem Nikolausa Friedreicha, Adolfa Weila i Wilhelma Erba. W 1910 został profesorem tytularnym, w 1919 profesor zwyczajny neuropatologii[2]. Zmarł 1 listopada 1919 w Heidelbergu[3].

Dorobek naukowy

[edytuj | edytuj kod]

Na jego cześć nazwano opisane przez niego: objaw Hoffmanna[4], odruch Hoffmanna[5], zespół Hoffmana[6], chorobę Werdniga-Hoffmanna[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Johann Hoffmann w bazie Who Named It (ang.)
  2. Jürgen Peiffer: Hirnforschung in Deutschland 1849 bis 1974: Briefe zur Entwicklung von Psychiatrie und Neurowissenschaften sowie zum Einfluss des politischen Umfeldes auf Wissenschaftler. Springer, 2004, s. 1082. ISBN 3-540-40690-5.
  3. Wilh Erb, Johann Hoffmann 1. November 1919, „Deutsche Zeitschrift für Nervenheilkunde”, 65 (1-2), 1920, s. I–XXIV, DOI10.1007/BF01757098, ISSN 0367-004x (niem.).
  4. Hoffmann's sign w bazie Who Named It (ang.)
  5. Hoffmann's reflex w bazie Who Named It (ang.)
  6. Hoffmann's syndrome w bazie Who Named It (ang.)
  7. Werdnig-Hoffmann syndrome w bazie Who Named It (ang.)