Przejdź do zawartości

Karol VIII Knutsson Bonde

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol VIII Knutsson Bonde
Ilustracja
Wizerunek herbu
król Szwecji
Okres

od 1448
do 1457

król Norwegii (jako Karol I)
Okres

od 1449
do 1450

król Szwecji
Okres

od 1464
do 1465

król Szwecji
Okres

od 1467
do 1470

Dane biograficzne
Data urodzenia

1 października 1408

Data śmierci

15 maja 1470

Ojciec

Kanut Bonde

Karol VIII Knutsson Bonde (ur. 1 października 1408, zm. 15 maja 1470[1]) – król szwedzki w latach 1448–1457, 1464–1465, 1467–1470, król norweski w latach 1449–1450 jako Karol I.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Kanuta Bondego. W latach 1439–1441 był regentem, po śmierci Krzysztofa (1448) został obrany królem. Z powodu wewnętrznych zamieszek zmuszony był dwukrotnie do abdykacji (w 1457 i 1465). Panowanie jego wypełniły nieustanne walki z Danią i jej stronnikami wśród arystokracji szwedzkiej. Przez krótki czas (1449–1450) był królem norweskim.

W latach 1457–1464 schronił się w prowadzącej wojnę z zakonem krzyżackim Polsce. W zamian za pożyczkę w wysokości 15 tys. marek pruskich otrzymał w zastaw od Kazimierza Jagiellończyka ziemię pucką (980 km²). Niewielkie państwo puckie istniało formalnie do 1460, kiedy to Puck zdobyli Krzyżacy. Później król znalazł schronienie w Gdańsku.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Erik Opsahl, Karl 1 Knutsson Bonde [online], Norsk biografisk leksikon, 25 lutego 2020 [dostęp 2020-03-19] (norw. bokmål).