Przejdź do zawartości

Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Paraolimpijskich 2006

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Państwa uczestniczące w Zimowych Igrzyskach Paraolimpijskich 2006

     zdobywcy co najmniej jednego złotego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego srebrnego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego brązowego medalu

     państwa bez medalu

     państwa nieuczestniczące w igrzyskach

Galeria medalistów Zimowych Igrzysk Paraolimpijskich 2006
Ołena Jurkowśka – ukraińska biathlonistka i biegaczka narciarska, sześciokrotna medalistka paraolimpijska z Turynu
Solène Jambaqué – szwedzka alpejka, czterokrotna medalistka paraolimpijska z Turynu
Gerd Schönfelder – niemiecki alpejczyk, czterokrotny medalista paraolimpijski z Turynu
Julija Batenkowa – ukraińska biathlonistka i biegaczka narciarska, pięciokrotna medalistka paraolimpijska z Turynu
Anna Burmistrowa – rosyjska biathlonistka i biegaczka narciarska, czterokrotna medalistka paraolimpijska z Turynu
Martin Braxenthaler – niemiecki alpejczyk, trzykrotny mistrz olimpijski z Turynu
Verena Bentele – niemiecka biathlonistka i biegaczka narciarska, trzykrotna medalistka paraolimpijska z Turynu
Greg Westlake – kanadyjski hokeista, mistrz olimpijski z Turynu
Glenn Ikonen – szwedzki curler, brązowy medalista paraolimpijski z Turynu

Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Paraolimpijskich 2006 – zestawienie państw, reprezentowanych przez narodowe komitety paraolimpijskie, uszeregowanych pod względem liczby zdobytych medali na IX Zimowych Igrzyskach Paraolimpijskich w 2006 roku w Turynie.

Na igrzyskach paraolimpijskich w Turynie przeprowadzono 58 konkurencji w pięciu dyscyplinach sportowych[1], czyli o 34 mniej niż na poprzednich zimowych igrzyskach, rozegranych w 2002 roku w Salt Lake City[2]. Różnica w liczbie konkurencji była efektem nowej kategoryzacji niepełnosprawnych sportowców startujących w biegach narciarskich i narciarstwie alpejskim. Zamiast dotychczas stosowanych klas sportowych wprowadzono trzy ogólne kategorie niepełnosprawności (osoby stojące, osoby na wózkach i osoby niewidome), za które przyznawano odpowiednią wartość procentową w zależności od stopnia niepełnosprawności[3][4]. Po raz pierwszy medale igrzysk paraolimpijskich przyznano w curlingu na wózkach[5]. Konkurencjami debiutującymi na igrzyskach paraolimpijskich były również biathlonowe biegi na długich dystansach (10 km wśród kobiet na siedząco oraz 12,5 km w pozostałych kategoriach)[6][7].

W zawodach wzięło udział 474 sportowców (375 mężczyzn i 99 kobiet) reprezentujących 38 narodowe komitety paraolimpijskie[1]. Po raz pierwszy na zimowych igrzyskach paraolimpijskich wystartowały reprezentacje Meksyku i Mongolii[8][9].

Medale zdobyli reprezentanci 19 państw, co oznacza, że 19 reprezentacji zakończyło igrzyska z zerowym dorobkiem medalowym[10][1]. Po raz pierwszy w historii zwycięstwo w klasyfikacji medalowej zimowych igrzysk paraolimpijskich odniosła Rosja. Sportowcy z tego kraju zdobyli 33 medale – 13 złotych, 13 srebrnych i 7 brązowych. Był to najlepszy występ Rosjan w historii zimowych startów i drugi w historii, biorąc pod uwagę również edycje letnie[11]. Drugą pozycję w tabeli medalowej zajęły Niemcy z 18 medalami (8 złotymi, 5 srebrnymi i 5 brązowymi). Dla Niemców był to najsłabszy wynik medalowy podczas igrzysk paraolimpijskich od 1980 roku[12][13]. Trzecie miejsce w klasyfikacji zajęła Ukraina, dla której osiągnięty wynik (25 medali – 7 złotych, 9 srebrnych i 9 brązowych) był najlepszym ze wszystkich zimowych startów w historii[14].

Najlepsze pod względem liczby zdobytych medali zimowe starty od igrzysk w Lillehammer w 1994 roku odnotowały reprezentacje Francji i Polski[15][16]. Dla reprezentacji Japonii były to drugie zimowe igrzyska paraolimpijskie (po Nagano 1998), podczas których zdobyła ona złoty medal[17], a dla Białorusi drugi z rzędu zimowy występ z medalami paraolimpijskimi[18].

Najsłabszy występ w historii startów na igrzyskach paraolimpijskich (letnich i zimowych) zaliczyli reprezentanci Norwegii[19] i Słowacji[20], a najsłabsze występy, biorąc pod uwagę jedynie zimowe starty, reprezentacje Austrii[21], Szwecji i Szwajcarii. Szwajcarzy po raz pierwszy w zimowych igrzyskach nie zdobyli złotego medalu[22], a Szwedzi po raz drugi we wszystkich startach paraolimpijskich nie zdobyli złota ani srebra[23]. Po raz pierwszy od Letnich Igrzysk Paraolimpijskich 1968 reprezentacja Finlandii nie zdobyła żadnego medalu[24]. Najsłabsze wyniki medalowe od zimowych igrzysk w 1980 roku osiągnęły reprezentacje Stanów Zjednoczonych[25] i Nowej Zelandii[26], od igrzysk w 1988 roku – reprezentacje Australii[27] i Hiszpanii[28], a od igrzysk w 1994 roku – reprezentacje Włoch[29], Czech[30] i Wielkiej Brytanii[31]. W porównaniu do igrzysk w Salt Lake City, w Turynie żadnego medalu nie zdobyły reprezentacje Korei Południowej, Holandii (w Turynie nie wystawiła ona żadnego reprezentanta), Finlandii i Nowej Zelandii[32][33][24][26].

Najbardziej utytułowaną zawodniczką igrzysk w Turynie została Ołena Jurkowśka, reprezentantka Ukrainy w biegach narciarskich i biathlonie w kategorii osób na wózkach. W jej dorobku było sześć medali – cztery złote, jeden srebrny i jeden brązowy. Drugie miejsce w klasyfikacji multimedalistów zajęła rosyjska niewidoma biegaczka Lubow Wasiljewa z trzema złotymi i jednym brązowym medalem, a trzecie startujący na wózku niemiecki alpejczyk Martin Braxenthaler z trzema tytułami mistrza paraolimpijskiego[34].

Klasyfikacja państw

[edytuj | edytuj kod]

Poniższa tabela przedstawia klasyfikację medalową państw, które zdobyły medale na Zimowych Igrzyskach Paraolimpijskich 2006 w Turynie, sporządzoną na podstawie oficjalnych raportów Międzynarodowego Komitetu Paraolimpijskiego[10]. Klasyfikacja posortowana jest najpierw według liczby osiągniętych medali złotych, następnie srebrnych, a na końcu brązowych. W przypadku, gdy dwa kraje zdobyły tę samą liczbę medali wszystkich kolorów, o kolejności zdecydował porządek alfabetyczny.

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Rosja Rosja 13 13 7 33
2. Niemcy Niemcy 8 5 5 18
3. Ukraina Ukraina 7 9 9 25
4. Francja Francja 7 2 6 15
5. Stany Zjednoczone USA 7 2 3 12
6. Kanada Kanada 5 3 5 13
7. Austria Austria 3 4 7 14
8. Japonia Japonia 2 5 2 9
9. Włochy Włochy 2 2 4 8
10. Polska Polska 2 – – 2
11. Białoruś Białoruś 1 6 2 9
12. Norwegia Norwegia 1 1 3 5
13. Australia Australia – 1 1 2
13. Hiszpania Hiszpania – 1 1 2
13. Słowacja Słowacja – 1 1 2
13. Szwajcaria – 1 1 2
17. Czechy Czechy – – 1 1
17. Szwecja Szwecja – – 1 1
17. Wielka Brytania Wielka Brytania – – 1 1
Razem 58 58 58 174

Klasyfikacje według dyscyplin

[edytuj | edytuj kod]

Biathlon

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Biathlon na Zimowych Igrzyskach Paraolimpijskich 2006.

Na igrzyskach paraolimpijskich w Turynie rozegranych zostało dwanaście konkurencji biathlonowych[35]. Do dotychczas przeprowadzanych biegów na 7,5 km we wszystkich kategoriach dołączono biegi na dłuższych dystansach – 10 km wśród kobiet na siedząco oraz 12,5 km w pozostałych kategoriach[6][7]. W programie znalazło się po sześć biegów kobiet i mężczyzn. Konkurencje podzielone były na trzy kategorie: osoby stojące, osoby na wózkach i osoby niewidome[35].

Medale zdobyli reprezentanci siedmiu państw. Najliczniejszy dorobek medalowy uzyskali Rosjanie, którzy zdobyli sześć złotych, cztery srebrne i dwa brązowe medale. Jedenaścioro biathlonistów wywalczyło w Turynie po dwa medale paraolimpijskie. Wśród mężczyzn w kategorii osób na wózkach dwa złote medale zdobył Władimir Kisielow, w kategorii osób stojących dwa złota wywalczył Rustam Garifułlin, a dwa brązowe medale Nils Erik Ulset, z kolei w kategorii niewidomych po złotym i srebrnym medalu zdobyli Irek Mannanow i Witalij Łukjanenko. W zawodach kobiet w kategorii osób na wózkach dwa złote medale zdobyła Ołena Jurkowśka, po srebrnym i brązowym medalu wywalczyły Switłana Tryfonowa i Ludmyła Pawłenko, w kategorii osób niewidomych złoto i srebro zdobyła Miyuki Kobayashi, a złoto i brąz Verena Bentele, natomiast wśród osób stojących multimedalistką została Anne Floriet, w dorobku której znalazł się złoty i brązowy medal[36][7].

Verena Bentele jako jedyna biathlonistka obroniła tytuł mistrzyni paraolimpijskiej z Salt Lake City, zwyciężając na obu igrzyskach bieg na 7,5 km osób niewidomych[6][7].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Rosja Rosja 6 4 2 12
2. Ukraina Ukraina 3 6 3 12
3. Niemcy Niemcy 1 1 2 4
4. Japonia Japonia 1 1 1 3
5. Francja Francja 1 – 1 2
6. Norwegia Norwegia – – 2 2
7. Kanada Kanada – – 1 1
Razem 12 12 12 36

Biegi narciarskie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Biegi narciarskie na Zimowych Igrzyskach Paraolimpijskich 2006.

W ramach igrzysk paraolimpijskich w Turynie przeprowadzono 20 konkurencji w biegach narciarskich, czyli o 12 mniej niż na poprzednich igrzyskach w Salt Lake City[37][38]. Zmiana liczby biegów wynikała z nowej kategoryzacji niepełnosprawnych biegaczy – dotychczasowe klasy startowe, określające stopień niepełnosprawności[3], zastąpiono trzema ogólnymi kategoriami: osoby stojące, osoby na wózkach (siedzące) i osoby niewidome. W każdej kategorii przyznawano po trzy medale w każdej konkurencji, stosując tzw. system handicapowy, wedle którego rodzaj schorzenia danego zawodnika był rekompensowany odpowiednią wartością procentową[4][39].

W programie konkurencji biegowych wprowadzono również drobne korekty dystansów – w otwartej sztafecie mężczyzn zmieniono dystans krótkiego biegu z 2,5 do 3,75 km, z kolei u kobiet rozegrano bieg na 2,5 km tylko wśród osób siedzących (w Salt Lake City odbył się on we wszystkich kategoriach), natomiast odwrotnie w przypadku biegu na 10 km (w Turynie przeprowadzono go tylko wśród osób siedzących)[38][39].

Medale wywalczyli reprezentanci dziewięciu państw, spośród których największy dorobek uzyskali Rosjanie – 21 medali (7 złotych, 9 srebrnych i 5 brązowych). Dziewiętnaścioro biegaczy i biegaczek zostało multimedalistami igrzysk w Turynie. Pięć zawodniczek zdobyło po cztery medale – Ołena Jurkowśka (dwa złote, jeden srebrny, jeden brązowy) oraz Ludmiła Wauczok (jeden złoty i trzy srebrne) spośród osób na wózkach, Lubow Wasiljewa (trzy złote i jeden brązowy) oraz Tatjana Iljuczenko (jeden złoty, dwa srebrne i jeden brązowy) wśród osób niewidomych i Julija Batenkowa (jeden srebrny i trzy brązowe) wśród osób stojących. W biegach kobiet przynajmniej dwa medale zdobyły ponadto: Katarzyna Rogowiec (dwa złote) i Anna Burmistrowa (jeden złoty i dwa srebrne) w kategorii osób stojących, Colette Bourgonje i Ludmyła Pawłenko (obie po dwa brązowe) w kategorii osób na wózkach oraz Jadwiha Skorabahata (dwa srebrne i jeden brązowy) w kategorii osób niewidomych. W biegach mężczyzn multimedalistami zostali: Taras Kryjanowski (dwa złote i jeden srebrny), Jurij Kostiuk (złoty, srebrny i brązowy) i Siergiej Szyłow (dwa srebrne i jeden brązowy) w kategorii osób na wózkach, Steve Cook (dwa złote i jeden brązowy), Kiriłł Michajłow (jeden złoty i jeden srebrny) i Alfis Makamiedinow (dwa srebrne) w kategorii osób stojących oraz Brian McKeever (dwa złote i jeden srebrny), Ołeh Munc (jeden złoty i jeden brązowy) i Wasil Szapciaboj (jeden srebrny i jeden brązowy) w kategorii osób niewidomych[40].

Tytuły mistrzów paraolimpijskich z Salt Lake City obronili: Brian McKeever w biegach na 5 i 10 km osób niewidomych oraz Taras Kryjanowski na dystansie 5 km osób siedzących[38][39].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Rosja Rosja 7 9 5 21
2. Ukraina Ukraina 4 3 6 13
3. Kanada Kanada 2 1 2 5
4. Stany Zjednoczone USA 2 – 1 3
5. Polska Polska 2 – – 2
6. Białoruś Białoruś 1 6 2 9
7. Niemcy Niemcy 1 1 1 3
8. Norwegia Norwegia 1 – 1 2
9. Francja Francja – – 2 2
Razem 20 20 20 60

Curling na wózkach

[edytuj | edytuj kod]
Curling na wózkach podczas igrzysk paraolimpijskich w Turynie
 Osobny artykuł: Curling na wózkach na Zimowych Igrzyskach Paraolimpijskich 2006.

Na igrzyskach w Turynie po raz pierwszy przyznano medale paraolimpijskie w curlingu na wózkach. Dyscyplinę tę włączono do programu paraolimpijskiego po przeprowadzeniu mistrzostw świata w 2002 roku. W turnieju wzięły udział pięcioosobowe drużyny mieszane – według zasad w skład każdej z nich musieli wchodzić przedstawiciele obu płci, a w każdym meczu w każdym zespole musiała być co najmniej jedna kobieta[41][42][5].

Tytuł pierwszych mistrzów paraolimpijskich zdobyła reprezentacja Kanady, która wystąpiła w składzie: Gerry Austgarden, Karen Blachford, Gary Cormack, Chris Daw, Sonja Gaudet. Srebrne medale zdobyli Brytyjczycy, a brązowe Szwedzi[43].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Kanada Kanada 1 – – 1
2. Wielka Brytania Wielka Brytania – 1 – 1
3. Szwecja Szwecja – – 1 1
Razem 1 1 1 3

Hokej na lodzie na siedząco

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Hokej na lodzie na siedząco na Zimowych Igrzyskach Paraolimpijskich 2006.

Na igrzyskach w Turynie po raz czwarty rozegrano turniej paraolimpijski w hokeju na lodzie na siedząco[44]. Do turnieju przystąpiło osiem zespołów[45], w skład których weszli wyłącznie mężczyźni[46].

Złoty medal zdobyła reprezentacja Kanady, srebrny Norwegii, a brązowy Stanów Zjednoczonych[47]. Po raz pierwszy medalu w hokeju nie zdobyła reprezentacja Szwecji, w związku z czym druga w turnieju Norwegia została jedynym państwem, które zdobyło medal paraolimpijski na wszystkich igrzyskach od 1994 roku[44]. W drużynie norweskiej po raz czwarty na igrzyskach paraolimpijskich zagrali Helge Bjørnstad, Eskil Hagen, Atle Haglund i Kjetil Korbu Nilsen. Zostali tym samym po raz czwarty medalistami paraolimpijskimi, w dorobku każdego z zawodników był jeden złoty i trzy srebrne medale[48].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Kanada Kanada 1 – – 1
2. Norwegia Norwegia – 1 – 1
3. Stany Zjednoczone USA – – 1 1
Razem 1 1 1 3

Narciarstwo alpejskie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Narciarstwo alpejskie na Zimowych Igrzyskach Paraolimpijskich 2006.

Zawody w narciarstwie alpejskim podczas igrzysk w Turynie składały się z 24 konkurencji, czyli o 29 mniej niż w Salt Lake City[49][50]. Tak samo, jak w przypadku konkurencji w biegach narciarskich, różnica w liczbie konkurencji polegała na zmianie kategorii niepełnosprawności – zamiast klas sportowych wprowadzono trzy kategorie: osoby stojące, osoby na wózkach i osoby niewidome, stopień niepełnosprawności rekompensowano według systemu handicapowego[4][50]. Kobiety i mężczyźni rywalizowali w zjeździe, supergigancie, slalomie i slalomie gigancie w trzech kategoriach niepełnosprawności[51].

Medale zdobyli reprezentanci dwunastu państw. Najwięcej medali wszystkich kruszców zdobyli zawodnicy i zawodniczki z Austrii (14 – 3 złote, 4 srebrne i 7 brązowych), w tabeli medalowej najlepsi byli natomiast Niemcy z dorobkiem 11 medali (6 złotych, 3 srebrnych i 2 brązowych)[52]. Dziewiętnaścioro alpejczyków zdobyło przynajmniej dwa medale paraolimpijskie w Turynie. Wśród mężczyzn najbardziej utytułowanym zawodnikiem był Martin Braxenthaler, który zdobył trzy złote medale w konkurencjach osób na wózkach. W tej samej kategorii po dwa medale wywalczyli Harald Eder (dwa srebrne) i Jürgen Egle (dwa brązowe). Wśród mężczyzn w kategorii osób stojących czterokrotnie medalistą został Gerd Schönfelder (dwa złote, jeden srebrny i jeden brązowy medal), a dwukrotnie – Walter Lackner (złoty i brązowy) i Thomas Pfyl (srebrny i brązowy). Z kolei spośród osób niewidomych multimedalistami zostali: Nicolas Berejny (dwa złote i jeden brązowy), Gianmaria Dal Maistro (złoty i srebrny), Gerd Gradwohl (złoty i brązowy) oraz Eric Villalón i Chris Williamson (obaj po jednym srebrnym i jednym brązowym). Wśród kobiet najbardziej utytułowaną alpejką została Solène Jambaqué, w dorobku której znalazły się cztery medale (dwa złote, jeden srebrny i jeden brązowy) zdobyte w kategorii osób stojących. W tej samej kategorii dwa medale wywalczyła Lauren Woolstencroft (złoty i srebrny). Tak samo jak Jambaqué po cztery medale zdobyły zawodniczki niewidome Sabine Gasteiger (jeden złoty, dwa srebrne i jeden brązowy) oraz Silvia Parente (jeden złoty i trzy brązowe). Multimedalistkami zostały również: niewidoma Pascale Casanova (dwa złote i jeden srebrny medal) oraz startujące na wózkach Laurie Stephens (dwa złote i jeden srebrny), Kuniko Obinata (jeden złoty i dwa srebrne) i Daila Dameno (jeden srebrny i jeden brązowy)[53].

Tytuły mistrzów paraolimpijskich z Salt Lake City obronili: wśród mężczyzn Martin Braxenthaler w slalomie, slalomie gigancie i supergigancie osób na wózkach, Gerd Schoenfelder w zjeździe i slalomie gigancie osób stojących i Kevin Bramble w zjeździe osób na wózkach, a wśród kobiet Pascale Casanova w zjeździe osób niewidomych[49][50].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Niemcy Niemcy 6 3 2 11
2. Francja Francja 6 2 3 11
3. Stany Zjednoczone USA 5 2 1 8
4. Austria Austria 3 4 7 14
5. Włochy Włochy 2 2 4 8
6. Japonia Japonia 1 4 1 6
7. Kanada Kanada 1 2 2 5
8. Australia Australia – 1 1 2
8. Hiszpania Hiszpania – 1 1 2
8. Słowacja Słowacja – 1 1 2
8. Szwajcaria – 1 1 2
12. Czechy Czechy – 1 – 1
Razem 24 24 24 72

Multimedaliści

[edytuj | edytuj kod]

Podczas igrzysk paraolimpijskich w Turynie 32 sportowców wywalczyło więcej niż jeden medal, w tym przynajmniej jeden złoty. Najwięcej – ośmioro – multimedalistów startowało w barwach Rosji. Trzynaścioro z multimedalistów stawało na podium paraolimpijskim w narciarstwie alpejskim, dziesięcioro jednocześnie w biegach narciarskich i biathlonie, siedmioro tylko w biegach narciarskich, a dwoje tylko w biathlonie.

Najwięcej medali zdobyła Ołena Jurkowśka – 4 złote, 1 srebrny i 1 brązowy. Tuż za nią miejsca w indywidualnej tabeli medalowej zajęli Lubow Wasiljewa z trzema złotymi i jednym brązowym medalem oraz Martin Braxenthaler z trzema złotymi medalami.

Poniższa tabela przedstawia indywidualne zestawienie multimedalistów Zimowych Igrzysk Paraolimpijskich 2006, czyli zawodników i zawodniczek, którzy zdobyli więcej niż jeden medal paraolimpijski na tych igrzyskach, w tym przynajmniej jeden złoty.

Miejsce Zawodnik Państwo Dyscyplina Złoto Srebro Brąz Razem
1. Jurkowśka, OłenaOłena Jurkowśka Ukraina Ukraina biathlon
biegi narciarskie 		4 1 1 6
2. Wasiljewa, LubowLubow Wasiljewa Rosja Rosja biegi narciarskie 3 – 1 4
3. Braxenthaler, MartinMartin Braxenthaler Niemcy Niemcy narciarstwo alpejskie 3 – – 3
4. Kryjanowski, TarasTaras Kryjanowski Rosja Rosja biathlon
biegi narciarskie 		2 2 – 4
5. Jambaqué, SolèneSolène Jambaqué Francja Francja narciarstwo alpejskie 2 1 1 4
5. McKeever, BrianBrian McKeever Kanada Kanada biathlon
biegi narciarskie 		2 1 1 4
5. Schönfelder, GerdGerd Schönfelder Niemcy Niemcy narciarstwo alpejskie 2 1 1 4
8. Casanova, PascalePascale Casanova Francja Francja narciarstwo alpejskie 2 1 – 3
8. Garifułlin, RustamRustam Garifułlin Rosja Rosja biathlon
biegi narciarskie 		2 1 – 3
8. Stephens, LaurieLaurie Stephens Stany Zjednoczone USA narciarstwo alpejskie 2 1 – 3
11. Bentele, VerenaVerena Bentele Niemcy Niemcy biathlon
biegi narciarskie 		2 – 1 3
11. Berejny, NicolasNicolas Berejny Francja Francja narciarstwo alpejskie 2 – 1 3
11. Cook, SteveSteve Cook Stany Zjednoczone USA biegi narciarskie 2 – 1 3
14. Kisielow, WładimirWładimir Kisielow Rosja Rosja biathlon 2 – – 2
14. Rogowiec, KatarzynaKatarzyna Rogowiec Polska Polska biegi narciarskie 2 – – 2
16. Burmistrowa, AnnaAnna Burmistrowa Rosja Rosja biathlon
biegi narciarskie 		1 3 – 4
16. Wauczok, LudmiłaLudmiła Wauczok Białoruś Białoruś biegi narciarskie 1 3 – 4
18. Gasteiger, SabineSabine Gasteiger Austria Austria narciarstwo alpejskie 1 2 1 4
18. Iljuczenko, TatjanaTatjana Iljuczenko Rosja Rosja biegi narciarskie 1 2 1 4
18. Kostiuk, JurijJurij Kostiuk Ukraina Ukraina biathlon
biegi narciarskie 		1 2 1 4
21. Mannanow, IrekIrek Mannanow Rosja Rosja biathlon
biegi narciarskie 		1 2 – 3
21. Obinata, KunikoKuniko Obinata Japonia Japonia narciarstwo alpejskie 1 2 – 3
23. Łukjanenko, WitalijWitalij Łukjanenko Ukraina Ukraina biathlon
biegi narciarskie 		1 1 1 3
24. Dal Maistro, GianmariaGianmaria Dal Maistro Włochy Włochy narciarstwo alpejskie 1 1 – 2
24. Kobayashi, MiyukiMiyuki Kobayashi Japonia Japonia biathlon 1 1 – 2
24. Woolstencroft, LaurenLauren Woolstencroft Kanada Kanada narciarstwo alpejskie 1 1 – 2
27. Parente, SilviaSilvia Parente Włochy Włochy narciarstwo alpejskie 1 – 3 4
28. Floriet, AnneAnne Floriet Francja Francja biathlon
biegi narciarskie 		1 – 2 3
29. Gradwohl, GerdGerd Gradwohl Niemcy Niemcy narciarstwo alpejskie 1 – 1 2
29. Lackner, WalterWalter Lackner Austria Austria narciarstwo alpejskie 1 – 1 2
29. Michajłow, KiriłłKiriłł Michajłow Rosja Rosja biegi narciarskie 1 – 1 2
29. Munc, OłehOłeh Munc Ukraina Ukraina biegi narciarskie 1 – 1 2

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Torino 2006 Paralympic Winter Games. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  2. ↑ Salt Lake City 2002 Paralympic Winter Games. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  3. ↑ a b Kazimierz Bronisław Chojnacki, Szymon Krasicki, Katarzyna Rogowiec: Śnieżne sporty wytrzymałościowe w zimowych igrzyskach paraolimpijskich. Kraków: Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie, 2007, s. 19–21. ISBN 978-83-89121-73-8.
  4. ↑ a b c Beata Blachura: Teoretyczne podstawy wybranych dyscyplin zimowych. Wrocław: Akademia Wychowania Fizycznego we Wrocławiu, 2006, s. 103–105. ISBN 83-89156-60-1.
  5. ↑ a b Wheelchair curling. Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  6. ↑ a b c Salt Lake City 2002 – biathlon. Results Archive. Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  7. ↑ a b c d Torino 2006 – biathlon. Results Archive. Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  8. ↑ Mongolia at the Paralympic Games. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  9. ↑ Mexico at the Paralympic Games. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  10. ↑ a b Torino 2006 – Medal Standings. Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  11. ↑ Russia at the Paralympic Games. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  12. ↑ Germany at the Paralympic Games. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  13. ↑ West Germany at the Paralympic Games. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  14. ↑ Ukraine at the Paralympic Games. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  15. ↑ France at the Paralympic Games. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  16. ↑ Poland at the Paralympic Games. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  17. ↑ Japan at the Paralympic Games. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  18. ↑ Belarus at the Paralympic Games. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  19. ↑ Norway at the Paralympic Games. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  20. ↑ Slovakia at the Paralympic Games. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  21. ↑ Austria at the Paralympic Games. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  22. ↑ Switzerland at the Paralympic Games. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  23. ↑ Sweden at the Paralympic Games. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  24. ↑ a b Finland at the Paralympic Games. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  25. ↑ United States of America at the Paralympic Games. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  26. ↑ a b New Zealand at the Paralympic Games. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  27. ↑ Australia at the Paralympic Games. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  28. ↑ Spain at the Paralympic Games. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  29. ↑ Italy at the Paralympic Games. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  30. ↑ Czech Republic at the Paralympic Games. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  31. ↑ Great Britain at the Paralympic Games. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  32. ↑ Korea at the Paralympic Games. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  33. ↑ Netherlands at the Paralympic Games. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  34. ↑ Torino 2006 Paralympic Winter Games. Multi-Medallists. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  35. ↑ a b Biathlon. IX Giochi Paralimpici Invernali. [dostęp 2020-09-03]. (wł.).
  36. ↑ Medagliere per Disciplina – Biathlon. IX Giochi Paralimpici Invernali. [dostęp 2020-09-03]. (wł.).
  37. ↑ Sci di fondo. IX Giochi Paralimpici Invernali. [dostęp 2020-09-03]. (wł.).
  38. ↑ a b c Salt Lake City 2002 – cross-country. Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  39. ↑ a b c Torino 2006 – cross-country. Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  40. ↑ Medagliere per Disciplina – Sci di fondo. IX Giochi Paralimpici Invernali. [dostęp 2020-09-03]. (wł.).
  41. ↑ Wheelchair Curling. British Paralympic Association. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  42. ↑ Wheelchair Curling. Canadian Paralympic Committee. [dostęp 2020-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-18)]. (ang.).
  43. ↑ Wheelchair Curling at the Torino 2006 Paralympic Winter Games. Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  44. ↑ a b World Para Ice Hockey Results 1994 – 2019. World Para Ice Hockey. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  45. ↑ Hockey su slittino. IX Giochi Paralimpici Invernali. [dostęp 2020-09-03]. (wł.).
  46. ↑ Kirsten Whelan: Women’s sledge hockey players are taking their game to the next level. The Ice Garden, 1 maja 2017. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  47. ↑ Medagliere per Disciplina – Hockey su slittino. IX Giochi Paralimpici Invernali. [dostęp 2020-09-03]. (wł.).
  48. ↑ All-Time Paralympic Winter Games Multi-Medallists. Para Ice Hockey. IPC Historical Results Archive. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  49. ↑ a b Salt Lake City 2002 – alpine skiing. Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  50. ↑ a b c Torino 2006 – alpine skiing. Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  51. ↑ Sci alpino. IX Giochi Paralimpici Invernali. [dostęp 2020-09-03]. (wł.).
  52. ↑ Torino 2006 – Alpine Skiing – Medal Standings. Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
  53. ↑ Medagliere per Disciplina – Sci alpino. IX Giochi Paralimpici Invernali. [dostęp 2020-09-03]. (wł.).
Klasyfikacje medalowe igrzysk paraolimpijskich

logo IPC od 2004

Letnie
Zimowe

logo IPC 1989-94

logo IPC 1994-2004

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Klasyfikacja_medalowa_Zimowych_Igrzysk_Paraolimpijskich_2006&oldid=74752363”