Kot czarnołapy
Felis nigripes[1] | |||
Burchell, 1824[2] | |||
Kot czarnołapy w zoo w Wuppertalu | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
kot czarnołapy | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
Kot czarnołapy[5] (Felis nigripes) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny kotów (Felinae) w obrębie rodziny kotowatych (Felidae), odkryty i opisany w 1824 roku przez Williama Burchella, najmniejszy przedstawiciel dzikich kotowatych w Afryce.
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1824 roku brytyjski przyrodnik William John Burchell nadając mu nazwę Felis nigripes[2]. Holotyp pochodził z Kuruman, w Południowej Afryce[6].
Rozpoznawane są zwykle dwa podgatunki[6][7], ale wydaje się, że reprezentują one dwa krańce ekokliny[8]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[9].
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Felis: łac. feles lub felis „kot”[10].
- nigripes: łac. niger „czarny”; pes, pedis „stopa”, od gr. πους pous, ποδος podos „stopa”[11].
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Kot czarnołapy występuje w Namibii przez Kalahari do Prowincji Przylądkowej Wschodniej w Południowej Afryce[9].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała 36–52 cm, ogona 12,6–20 cm; masa ciała 1,2–4,5 kg (dorosłe samce wyraźnie większe niż dorosłe samice)[7]. Niewielki kot o ochrowym ubarwieniu, zaokrąglonych uszach i czarnych podeszwach stóp. Sierść ma wyraźny wzór: okrągłe cętki o barwie brązowo-czarnej, biegnące rzędami wzdłuż szyi i tułowia. Ogon cienki i spiczasty z czarnym zakończeniem i 2-3 ciemnymi pełnymi pierścieniami, przechodzącymi w niepełne w stronę nasady ogona. Kończyny smukłe, delikatne. Na pysku dwie pręgi.
Tryb życia
[edytuj | edytuj kod]- Pokarm
Małe ssaki, gady, szarańczaki.
- Rozmnażanie
Ciąża trwa 63-88 dni. W miocie znajduje się od jednego do dwóch kociąt, które dojrzewają w wieku 12-21 miesięcy.
Ochrona
[edytuj | edytuj kod]Polowanie zabronione w Botswanie i Republice Południowej Afryki[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Felis nigripes, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b W.J. Burchell: Travels in the interior of southern Africa. Cz. 2. London: Longman, Hurst, Rees, Orme, and Brown, 1824, s. 592. (ang.).
- ↑ G.C. Shortridge. Felis (Microfelis) nigripes thomasi subsp. nov. „Records of the Albany Museum”. 4, s. 119, 1931. (ang.).
- ↑ a b A. Sliwa , B. Wilson , M. Küsters & A. Tordiffe , Felis nigripes, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2022-04-11] (ang.).
- ↑ W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 135. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Felis nigripes. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-04-11].
- ↑ a b M.E. Sunquist & F.C. Sunquist: Family Felidae (Cats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 1: Carnivores. Barcelona: Lynx Edicions, 2009, s. 165. ISBN 978-84-96553-49-1. (ang.).
- ↑ A.C. Kitchener, C. Breitenmoser-Würsten, E. Eizirik, A. Gentry, L. Werdelin, LA. Wilting, N. Yamaguchi, A.V. Abramov, P. Christiansen, C. Driscoll, J.W. Duckworth, W.E. Johnson, S.J. Luo, E. Meijaard, P O’Donoghue, J. Sanderson, K. Seymour, M. Bruford, C. Groves, M. Hoffmann, K. Nowell, Z. Timmons & S. Tobe. A revised taxonomy of the Felidae : The final report of the Cat Classification Task Force of the IUCN Cat Specialist Group. „Cat News”. Special Issue (80), s. 13–14, 2017. (ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 406. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 284, 1904. (ang.).
- ↑ nigripes, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-04-11] (ang.).