Luba Blum-Bielicka
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
pielęgniarka |
| Odznaczenia | |
| |
Luba Blum-Bielicka (ur. 1905, zm. 1973) – polska pielęgniarka, instruktorka pielęgniarstwa społecznego i działaczka żydowskiego pochodzenia, żona działacza Bundu i powstańca w getcie warszawskim Abraszy Bluma.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1925 roku ukończyła Szkołę pielęgniarstwa w Warszawie przy Szpitalu Starozakonnych, której od sierpnia 1939 roku była dyrektorką. Odbyła również przeszkolenie w dziale otwartej opieki zdrowotnej w Paryżu i Brukseli. Szkoliła pielęgniarki w uruchomionym w 1930 roku IX Ośrodku Zdrowia przy ulicy Świętojerskiej.
Mieszkała wraz z mężem, córką Wiktorią (Aviva Blum-Wachs) i synem Aleksandrem przy ulicy Mylnej 9[1]. Po wybuchu II wojny światowej dzięki jej staraniom Szkoła Pielęgniarstwa kontynuowała działalność. W listopadzie 1940 roku szkołę przeniesiono na teren getta warszawskiego, do budynku Kasy Chorych przy ulicy Mariańskiej 1[2]. Po wielkiej akcji deportacyjnej latem 1942 roku szkołę przeniesiono na ulicę Gęsią 33.
Szkoła została zlikwidowana w 1943 roku. W tym czasie Blum-Bieleckiej udało się przejść na stronę aryjską, gdzie wcześniej dzięki jej staraniom przebywał jej syn. Mąż Luby, Abrasza Blum, był znanym działaczem Bundu oraz współorganizatorem podziemia w getcie i uczestnikiem powstania; został zamordowany przez gestapo po stronie aryjskiej w maju 1943 roku.
Po zakończeniu wojny kierowała Domem Dziecka w Otwocku, a w 1949 roku została ponownie dyrektorką Szkoły Pielęgniarskiej nr 3 w Warszawie. Prócz licznych odznaczeń państwowych posiadała najwyższe odznaczenie pielęgniarskie – Medal Florence Nightingale przyznany przez Międzynarodowy Czerwony Krzyż.
Pochowana w alei głównej cmentarza żydowskiego przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 12, rząd 4)[3][4].
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]W latach 90. XX na frontowej ścianie budynku przy ul. Mariańskiej 1 odsłonięto tablicę upamiętniającą Lubę Blum-Bielicką[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Aviva Blum-Wachs, Yad Waschem 2020
- ↑ Maria Wiśniewska, Małgorzata Sikorska: Szpitale powstańczej Warszawy. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Rytm, 1991, s. 115. ISBN 83-85249-04-4.
- ↑ Grób Luby Blum-Bielickiej w bazie danych cmentarza żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
- ↑ Cmentarze m. st. Warszawy. Cmentarze żydowskie. Warszawa: Rokart, 2003. ISBN 83-916419-3-7.
- ↑ Stanisław Ciepłowski: Wpisane w kamień i spiż. Inskrypcje pamiątkowe w Warszawie XVII–XX w.. Warszawa: Argraf, 2004, s. 167. ISBN 83-912463-4-5.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Janusz Korczak, Pamiętnik, Wrocław: „Siedmioróg”, 1996, ISBN 83-7162-114-0, OCLC 750840737.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Luba Blum-Bielicka – Jad Waszem (ang.)
