Ludowa Partia Demokratyczna (Turcja)
Państwo | |
---|---|
Skrót |
HDP |
Lider | |
Data założenia |
12 sierpnia 2012 |
Adres siedziby |
ul. Büklüm Sokağı 117 06680, Ankara, Turcja |
Ideologia polityczna |
socjalizm demokratyczny, antykapitalizm, regionalizm, feminizm |
Poglądy gospodarcze | |
Liczba członków |
40 528 (2021)[1] |
Członkostwo międzynarodowe |
Sojusz Progresywny[2], Międzynarodówka Socjalistyczna (partia doradcza)[3] |
Grupa w Parlamencie Europejskim |
Partia Europejskich Socjalistów (stowarzyszona) |
Barwy | zieleń |
Obecni posłowie |
55/600
|
Strona internetowa |
Ludowa Partia Demokratyczna (tur. Halkların Demokratik Partisi, HDP; kurd. Partiya Demokratîk a Gelan) – prokurdyjska partia polityczna o charakterze socjalistyczno-demokratycznym działająca na terenie Turcji[4]. Została założona jako część Kongresu Ludowo-Demokratycznego, przez członków kurdyjskiej Partii Pokoju i Demokracji. HDP jako oddzielna partia funkcjonuje od 2012[5][6].
HDP stoi w obliczu zamknięcia od 2021. Selahattin Demirtaş oświadczył, że jeśli partia zostanie zamknięta, kandydaci do parlamentu znajdą się na listach Partii Zielonej Lewicy (YSP) w wyborach powszechnych w 2023. Ponadto kierownictwo partii HDP ogłosiło, że przekaże aktywną pracę polityczną YSP[7]. Już w październiku 2022 YSP zmieniło swoje logo, aby bardziej przypominało HDP[8]. W efekcie w wyborach parlamentarnych w 2023 oba ugrupowania startowały jako Ludowa Partia Równości i Demokracji (DEM)[7].
Ideologia
[edytuj | edytuj kod]Ideologia ugrupowania skupia się na obronie praw mniejszości etnicznych na terenie Turcji, a w szczególności mniejszości Kurdyjskiej. Z partią związane są jednak grupy reprezentujące środowiska Ormian, Alewitów, Asyryjczyków, Czerkiesów czy innych mniejszości. Poza tym, HDP jest zwolennikiem egalitaryzmu, zielonej polityki, demokracji bezpośredniej oraz przeciwnikiem kapitalizmu, w swoich działaniach wspiera środowiska LGBT. Często podkreślane jest poparcie dla równości płci, co wyraża się m.in. poprzez wybór dwójki liderów, kobiety i mężczyzny[6][9][10][11]. W wyborach parlamentarnych 7 czerwca 2015, pośród 550 kandydatów znajdowało się aż 268 kobiet[12].
HDP została opisana przez jej założycieli jako partia, której celem jest wyeliminowanie wyzysku siły roboczej i fundamentalne przywrócenie demokracji, w której jednostki mogą żyć razem jako równi obywatele[13]. Dalej była opisywana jako partia dążąca do fundamentalnej zmiany istniejącego systemu kapitalistycznego poprzez zjednoczenie szerokiego zakresu lewicowych ruchów opozycyjnych. Jedna z założycielek, Fatma Gök, twierdziła, że każdy ruch polityczny o podobnych celach do HDK, który nie połączył się z partią, jest do tego bardziej niż mile widziany. Jednak Yavuz Önen twierdził, że HDP wejdzie do wyborów jako partia indywidualna, a nie jako część szerszego sojuszu wyborczego, dodając, że sama partia składa się przede wszystkim z szerokiej koalicji sił politycznych[14].
Najdłużej współkierujący HDP, Selahattin Demirtaş starał się poszerzać elektorat partii poza społeczność kurdyjską. W swoich wypowiedziach odcinał się od sposobu prowadzenia polityki przez Partię Pracujących Kurdystanu, która w Turcji i na świecie uchodzi za organizację terrorystyczną[15].
Partia od dawna opowiada się za utworzeniem lokalnych „parlamentów ludowych” w celu zwiększenia demokratycznej reprezentacji i decentralizacji władzy. Stara się zjednoczyć obywateli w całej Turcji poprzez opozycję wobec rządzącej konserwatywnej Partii Sprawiedliwości i Rozwoju (AKP), którą HDP oskarżyła o autorytarność, wyzysk i dyskryminację mniejszości religijnych[16]. Polityka zagraniczna HDP zakłada także otwarcie granicy z Armenią, która jest zamknięta od 1993, ze względu na tureckie wsparcie Azerbejdżanu podczas pierwszej wojny o Górski Karabach[17]. HDP jest jedyną dużą partią polityczną w Turcji, która nie popiera zaprzeczania ludobójstwu Ormian[18] i wzywa Turcję do powołania komisji oraz wzięcia odpowiedzialności za jej rolę w I wojnie światowej[19].
Po jednej z konferencji w czasie kampanii wyborczej Selahattina Demirtaşa wybuchły kontrowersje, ponieważ w czasie jej trwania nie wystawiono żadnych tureckich flag. W odpowiedzi Demirtaş utrzymywał, że HDP szanuje flagę, stwierdzając, że reprezentuje ona wszystkich obywateli Turcji[20]. Partia w swoich działaniach zwraca się do szerokiego spektrum wyborców, mając kandydatów o różnej płci i pochodzeniu społecznym, narodowym i religijnym. Duży udział kobiet, a także kandydatów alewickich, ormiańskich, jezydzkich i asyryjskich zmieszanych z kandydatami tureckiej lewicy odegrał kluczową rolę w powodzeniu wyborów parlamentarnych w czerwcu 2015[19].
Przynależność międzynarodowa
[edytuj | edytuj kod]HDP jest stowarzyszona z Partią Europejskich Socjalistów[21], jest członkiem Sojuszu Progresywnego[2] oraz posiada status partii konsultatywnej w Międzynarodówce Socjalistycznej[22].
Udział w wyborach
[edytuj | edytuj kod]Partia pierwszy raz wystartowała podczas wyborów samorządowych w 2014. Razem z Partią Pokoju i Demokracji zdobyła 6,29% głosów. W tym samym roku partia wystawiła swojego kandydata na prezydenta, którym był Selahattin Demirtaş. Demirtaş zdobył 9,77% głosów zajmując trzecią pozycję[23]. 7 czerwca 2015 partia wystartowała pierwszy raz w wyborach parlamentarnych i otrzymała 13,12% głosów, co zapewniło 80 miejsc w Wielkim Zgromadzeniu Narodowym Turcji[24]. Był to pierwszy przypadek w historii Turcji, kiedy partia tworzona przez Kurdów weszła do parlamentu[25]. Kilka miesięcy później, w przedterminowych wyborach, które odbyły się 1 listopada 2015, partia zdobyła 10,76% i uzyskała 59 miejsc w parlamencie[26].
W wyborach parlamentarnych 24 czerwca 2018 partia zdobyła 5 865 664 (11,70% ogółu), co zapewniło jej 67 miejsc w parlamencie. W tym samym dniu odbyły się również wybory prezydenckie, w których kandydatem partii był ponownie Selahattin Demirtaş, przebywający wówczas w więzieniu pod zarzutem wspierania terroryzmu[27]. Zajął trzecie miejsce, otrzymując wówczas 4 205 219 (8,40% ogółu)[28].
Przed wyborami parlamentsrnymi w 2023 HDP 25 sierpnia 2022 zawiązała koalicję wyborczą Sojusz Pracy i Wolności, razem z Partią Pracujących Turcji (TİP), Partią Ruchu Robotniczego (EHP), Partią Pracy (EMEP), Partią Wolności Społecznej (TÖP) oraz Federacją Zgromadzeń Socjalistycznych (SMF)[29][30].
Liderzy
[edytuj | edytuj kod]Partia posiada zawsze dwójkę liderów, jedną kobietę oraz jednego mężczyznę.
Imię i nazwisko lidera | imię i nazwisko liderki | okres urzędowania |
---|---|---|
Yavuz Önen | Fatma Gök | 15 października 2012 - 27 października 2013 |
Ertuğrul Kürkçü | Sebahat Tuncel | 27 października 2013 - 22 czerwca 2014 |
Selahattin Demirtaş | Figen Yüksekdağ | 22 czerwca 2014 - 9 marca 2017 |
Serpil Kemalbay | 9 marca 2017 - 11 lutego 2018 | |
Sezai Temelli | Pervin Buldan | 11 marca 2018 - 23 lutego 2020 |
Mithat Sancar | 23 lutego 2020 - nadal |
Oskarżenia i prześladowania
[edytuj | edytuj kod]17 grudnia 2016 koło godziny 21:30 (UTC + 3) cztery zamaskowane osoby zaatakowały biuro HDP w dzielnicy Beylikdüzü w Stambule, które znajduje się w centrum handlowym. Napastnikom udało się pokonać ochronę i rozpalili pożar, który spowodował eksplozję dwóch rur gazowych wewnątrz budynku. Jeden policjant i ochroniarz odnieśli drobne obrażenia. Tej samej nocy, padły strzały przez niezidentyfikowanych sprawców w siedzibie HDP w Darıca[31][32][33]. Zgłoszono również ataki na inne biura HDP w całym kraju, w tym w İzmirze, Çanakkale, Hatay, Ankarze i Erzincan[34].
W dniu 1 marca 2018 Dilek Öcalan, siostrzenica Abdullaha Öcalana, jednego z członków założycieli Partii Pracujących Kurdystanu (PKK), została skazana na dwa lata i sześć miesięcy więzienia za „propagandę terroru”. Dwa miesiące później cofnięto członkostwo dwóch posłów, Osmana Baydemira i Selmy Irmak, po tym, jak zostali uznani za winnych i skazani na podstawie zarzutów karnych związanych z PKK[35][36]. W tym samym miesiącu były zastępca Aysel Tuğluk został skazany na dziesięć lat więzienia za przynależność do organizacji terrorystycznej (PKK)[37].
W sierpniu 2018 była członkini HDP, Leyla Birlik, uciekła do Grecji, gdzie podobno ubiegała się o azyl. Według tureckich źródeł została aresztowana w listopadzie 2016 za propagandę terrorystyczną i zwolniona w oczekiwaniu na proces, ale mimo zakazu podróżowania opuściła kraj[38].
11 sierpnia 2018 jeden z parlamentarzystów partii, Mahmud Togrul, został skazany na dwa i pół roku więzienia za propagandę terroru[39]. Dwa miesiące później były ustawodawca Sırrı Süreyya Önder został skazany na 3 lata i 6 miesięcy więzienia za szerzenie propagandy terroru[40].
We wrześniu 2020 rząd turecki nakazał zatrzymanie dotychczasowego burmistrza Kars Ayhan Bilgen wraz z innymi wybitnymi członkami HDP, takimi jak byli parlamentarzyści Ayla Akat Ata czy Sırri Süreyya Önder za ich poparcie dla protestów Kobanê w 2014, które stanowił wyraź wsparcia dla ludności kurdyjskiej obleganej w Kobanê przez Islamskie Państwo Iraku i Lewantu (ISIL)[41]. Do października 2020 portal Duvar poinformował, że tylko sześciu z sześćdziesięciu pięciu wybranych burmistrzów HDP nadal pełniło funkcję. Pozostałych zastąpiono powiernikami tureckiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych[42]. W czerwcu 2020 Leyla Güven i Musa Farisogullari zostali pozbawieni immunitetu parlamentarnego i aresztowani[43]. Od lutego 2021 wobec kilku parlamentarzystów toczy się śledztwo w związku z zaangażowaniem partii w protesty podczas oblężenia Kobanê w październiku 2014[44]. Ömer Faruk Gergerlioğlu został pozbawiony członkostwa w parlamencie 17 marca 2021[45] i skazany za szerzenie „propagandy terroru” w tweecie z 2016, w którym wyraził wsparcie wobec ewentualnych rozmów pokojowych z PKK[46]. W tym samym dniu prokurator Naczelnego Sądu Apelacyjnego Bekir Şahin wniósł pozew do Sądu Konstytucyjnego Republiki Turcji o zamknięcie HDP ze względu na rzekome powiązania organizacyjne z PKK. Wezwał również do pięcioletniego zakazu prowadzenia polityki dla 687 polityków HDP. Wśród osób, które mają zostać wykluczone z polityki, są wszyscy byli przywódcy partii, w tym Selahattin Demirtaş i Figen Yüksekdağ, a także dziesiątki byłych i obecnych posłów do parlamentu[47].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Halkların Demokratik Partisi [online], yargitaycb.gov.tr (tur.).
- ↑ a b Parties & Organisations [online], Progressive Alliance [dostęp 2021-05-07] (ang.).
- ↑ Members [online], Socialist International [dostęp 2021-05-07] (ang.).
- ↑ Wybory parlamentarne w Turcji. Partia Erdogana będzie rządzić samodzielnie - Wiadomości - polskieradio.pl [online], 15 czerwca 2016 [dostęp 2016-06-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-15] .
- ↑ HDK Bileşeni Kurumlar [online], Halkların Demokratik Kongresi, 15 czerwca 2016 [dostęp 2016-06-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-15] (tur.).
- ↑ a b The People’s Democracy Party (HDP): a short history [online], 15 czerwca 2016 [dostęp 2016-06-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-15] .
- ↑ a b Günce Akpamuk , Yeşil Sol Parti, HDP'nin parti üzerinden seçime girme ihtimaline nasıl bakıyor? [online], bbc.com, 14 marca 2023 [dostęp 2024-08-03] (tur.).
- ↑ Yasemin Altunterim , Yeşil Sol Parti ( Yeşiller ve Sol Gelecek ) Nedir, HDP ile İlişkisi Ne? Yeşil Sol Parti Seçime Girecek mi? [online], Onedio, 2023 [dostęp 2024-08-03] (tur.).
- ↑ Who Are We? | Peoples' Democratic Party in English [online], 15 czerwca 2016 [dostęp 2016-06-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-15] .
- ↑ 'Kongre'si bitmeyen parti kuruldu - Politika Haberleri - Radikal [online], 15 czerwca 2016 [dostęp 2016-06-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-15] .
- ↑ Meet the Women of the HDP: Gender, Resistance and Radical Democracy -…, „archive.is”, 26 czerwca 2018 [dostęp 2018-06-26] .
- ↑ Inclusive HDP candidate list aspires to pass 10 pct election threshold, „archive.is”, 26 czerwca 2018 [dostęp 2018-06-26] .
- ↑ HDK partileşti HDP oldu [online], Milliyet [dostęp 2021-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-01] (tur.).
- ↑ Halkların Demokratik Partisi (HDP) Eş Başkanları Fatma Gök ve Yavuz Önen: "Başarmaktan başka çaremiz yok" [online], www.halklarindemokratikkongresi.net [dostęp 2021-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-07] (tur.).
- ↑ 'Kurdish Obama' challenges perceptions with Turkish presidential bid, „Reuters”, 9 sierpnia 2014 [dostęp 2016-06-16] .
- ↑ Otoriter lidere alternatifim [online], www.hurriyet.com.tr [dostęp 2021-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-06] (tur.).
- ↑ Armenia considers prospect of open borders with Turkey [online], Eurasianet [dostęp 2021-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-28] (ang.).
- ↑ Özlem Belçim Galip , New Social Movements and the Armenian Question in Turkey: Civil Society vs. the State, Palgrave Macmillan, 2020, ISBN 978-3-030-59399-5 .
- ↑ a b Turkey’s Newest Party: Understanding the HDP [online], Heinrich Böll Stiftung [dostęp 2021-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-02-02] (ang.).
- ↑ Demirtaş'tan Türk Bayrağı mesajı-Politika Haberleri – Zaman Gazetesi [online], zaman.com.tr, 1 lutego 2016 [dostęp 2021-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-01] .
- ↑ PES congratulates associate parties HDP and CHP with historic election result - Party of European Socialists [online], 15 czerwca 2016 [dostęp 2016-06-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-15] .
- ↑ Socialist International - Progressive Politics For A Fairer World [online], 15 czerwca 2016 [dostęp 2016-06-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-15] .
- ↑ YSK, 10 AĞUSTOS 2014 PAZAR GÜNÜ YAPILAN ONİKİNCİ CUMHURBAŞKANI SEÇİMİ İLE İLGİLİ GEÇİCİ SONUÇLAR KAMUOYUNA DUYURULUR [online], 10 sierpnia 2014 [zarchiwizowane z adresu 2016-06-15] .
- ↑ YSK, YÜKSEK SEÇİM KURULUNDAN DUYURU [online], 7 października 2015 [dostęp 2016-06-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-15] .
- ↑ Alev Scott , Kurdish party leader Selahattin Demirtas defiant in face of threats, „Financial Times”, 4 sierpnia 2015, ISSN 0307-1766 [dostęp 2016-06-15] .
- ↑ YSK, YÜKSEK SEÇİM KURULUNDAN DUYURU [online], 1 listopada 2015 [zarchiwizowane z adresu 2016-06-15] .
- ↑ Wilczyca atakuje. Kim jest kobieta, która ma szanse pokonać Erdoğana [online], Tygodnik Polityka [dostęp 2019-10-15] (pol.).
- ↑ Turkey Elections 2018 [online], Hürriyet Daily News [dostęp 2018-06-26] (ang.).
- ↑ Emek ve Özgürlük İttifakı kuruluyor! [online], Evrensel, 2022 (tur.).
- ↑ Üçüncü ittifak ilan edildi: Emek ve Özgürlük [online], Diken, 25 sierpnia 2022 [dostęp 2023-05-04] (tur.).
- ↑ Separate blasts at three HDP buildings in Istanbul [online], Worldbulletin News, 22 sierpnia 2018 [dostęp 2021-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-22] (ang.).
- ↑ Habip Atam , Son dakika haberi: Beylikdüzü’nde HDP binasına saldırı [online], www.sozcu.com.tr, 2016 [dostęp 2021-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-28] (tur.).
- ↑ İstanbul Beylikdüzü'nde patlama [online], T24, 2016 [dostęp 2021-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-02-25] (tur.).
- ↑ Robert Cusack , Explosions in Istanbul as angry mobs storm HDP offices [online], alaraby [dostęp 2021-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-12-05] (ang.).
- ↑ Two more HDP lawmakers stripped of statuses in Turkish Parliament - Turkey News [online], Hürriyet Daily News [dostęp 2021-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-07] (ang.).
- ↑ HDP MP Dilek Öcalan Sentenced to 2 Years, 6 Months in Prison [online], Bianet, 2018 [zarchiwizowane z adresu 2021-05-07] (ang.).
- ↑ Former HDP deputy co-chair Tuğluk sentenced to 10 years in jail over ‘terror organization membership’ [online], Hürriyet Daily News [dostęp 2021-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-28] (ang.).
- ↑ Daily Sabah with Wires , Former pro-PKK HDP deputy seeks asylum in Greece [online], Daily Sabah, 25 sierpnia 2018 [dostęp 2021-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-07] (ang.).
- ↑ Adsiz Gunebakan , Turkish deputy gets jail time for terrorist propaganda [online], www.aa.com.tr [dostęp 2021-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-02-27] (ang.).
- ↑ Former HDP MP Önder turns himself in to authorities after court ruling - Turkey News [online], Hürriyet Daily News [dostęp 2021-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-30] (ang.).
- ↑ Turkish police detain HDP members, including Mayor Bilgen, over 2014 Kobane protests [online], Duvar English, 25 września 2020 [dostęp 2021-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-12-04] (ang.).
- ↑ HDP left with six municipalities out of 65 it won in March 2019 elections [online], Duvar English, 10 lutego 2020 [dostęp 2021-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-07] (ang.).
- ↑ Turkish opposition MPs detained, removed from positions [online], AW, 2020 [dostęp 2021-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-07] (ang.).
- ↑ AKP hopes people will quit supporting HDP instead of shutting it down [online], Duvar English, 3 marca 2021 [dostęp 2021-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-03-03] (ang.).
- ↑ Turkey moves to ban pro-Kurdish HDP party [online], France 24, 17 marca 2021 [dostęp 2021-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-29] (ang.).
- ↑ Turkey: Don’t Expel Opposition Deputy from Parliament [online], Human Rights Watch, 16 marca 2021 [dostęp 2021-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-03-30] (ang.).
- ↑ HDP indictment seeks political ban for 687 members, including Demirtaş, Buldan and Sancar [online], Bianet, 2021 (ang.).