Manuel Rosenthal
Manuel Rosenthal, 1920 | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód | |
Odznaczenia | |
Manuel Rosenthal (ur. 18 czerwca 1904 w Paryżu[1][2], zm. 5 czerwca 2003 tamże[1]) – francuski kompozytor i dyrygent.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Studiował w Konserwatorium Paryskim u Jules’a Boucherita (skrzypce) i Jeana Hurégo (kontrapunkt i fuga)[1][2], uczył się też kompozycji u Maurice’a Ravela[1][2]. Początkowo dyrygował orkiestrami kinowymi[1], profesjonalną karierę rozpoczął w 1928 roku z Concerts Pasdeloup w Paryżu[1][2]. Występował z Orchestre Symphonique de Paris, w latach 1933–1939 i ponownie 1944–1946 był szefem orkiestry Office de radiodiffusion-télévision française[1]. Po wybuchu II wojny światowej w 1939 roku został zmobilizowany i służył w piechocie, w latach 1940–1941 przebywał w niewoli niemieckiej[2]. Po zwolnieniu działał we francuskim ruchu oporu[2].
W latach 1948–1951 przebywał w Stanach Zjednoczonych, gdzie wykładał w College of Puget Sound w Tacoma, a także dyrygował Seattle Symphony Orchestra[1][2]. W kolejnych latach przebywał w Argentynie i na Kubie, w 1960 roku wrócił do Paryża[1]. W 1962 roku objął katedrę instrumentacji w Konserwatorium Paryskim[1][2]. Od 1964 do 1967 roku dyrygował orkiestrą w Liège[1][2]. W 1986 roku w Seattle Opera poprowadził kompletny cykl Pierścień Nibelunga Richarda Wagnera[2].
Opublikował prace Satie, Ravel, Poulenc: An Intimate Memoir (Madras-Nowy Jork 1987), Musique dorable (Paryż 1994) oraz Ravel: Souvenirs de Manuel Rosenthal (Paryż 1995)[2]. Odznaczony został komandorią Legii Honorowej[2].
Wybrane kompozycje
[edytuj | edytuj kod](na podstawie materiałów źródłowych[1][2])
Utwory orkiestrowe
- Sérénade (1927)
- Les Petits Métiers (1933)
- Jeanne d’Arc (1934–1936)
- Saint François d’Assise (1936–1939)
- Musique de Table (1941)
- Noce Villageoise (1941)
- Symphonie de Noël (1947)
- Aesopi Convivium na skrzypce, fortepian i orkiestrę (1947–1948)
- Magic Manhattan (1948)
- Symfonia in C (1949)
- Offenbachiana (1953)
- Rondes Françaises (1955)
- Aeolus na kwintet dęty i smyczki (1968)
- Deux Etudes en Camaïeu na smyczki i kotły (1969)
- Le Temple de Mémoire (1975)
Utwory kameralne
- Sonatina na 2 skrzypiec i fortepian (1923)
- Saxophone-Marmelade na saksofon altowy i fortepian (1929)
- Trois pièces d’après Nadermann na harfę i 6 instrumentów (1937)
- Les Soirées du Petit Juas na kwartet smyczkowy (1942)
- Juventas na klarnet, 2 skrzypiec, altówkę i wiolonczelę (1988)
Utwory fortepianowe
- Valse des Pêcheurs à la Ligne (1927)
- Huit Bagatelles (1924)
- 6 caprices (1926)
- La Belle Zélie na 2 fortepiany (1928)
Utwory wokalno-instrumentalne
- Cinq Chansons Juives na sopran lub tenora i orkiestrę (1925)
- Chansons d’Monsieur Bleu na mezzosopran i orkiestrę (1932–1934)
- Trois Mêlodies na mezzosopran lub tenora i orkiestrę (1933)
- oratorium Saint François d’Assise na recytatora, chór i orkiestrę (1936–1939)
- Trois Burlesques na chór i orkiestrę (1941)
- Trois Chansons d’Amour na sopran i orkiestrę (1941)
- Trois Précieuses na sopran i orkiestrę (1941)
- Deux Prières pour les Temps Malheureux na baryton i orkiestrę (1942)
- Six Chansons d’Outre-Mer na mezzosopran i orkiestrę (1942)
- Trois Chants de Femmes Berbères na sopran, kontralt i orkiestrę (1943–1944)
- Le Pietà d’Avignon na 4 solistów, kwartet smyczkowy i trąbkę (1943)
- Cantata pour le Temps de la Nativité na sopran, chór i orkiestrę (1944)
- Trois Pièces Lithurgiques na głos lub chór i orkiestrę (1944)
- A Choeur Vaillant na chór (1952–1953)
- Missa Deo Gratias na sopran, mezzosopran, tenora, bas, chór i orkiestrę (1953)
Utwory sceniczne
- opera komiczna Rayon des soieries (1926–1928, wyst. Paryż 1930)
- balet Un baiser rien ou La Folle du Logis (1928–1929, wyst. Paryż 1936)
- komedia muzyczna Les Bootleggers (1932, wyst. Paryż 1933)
- komedia muzyczna La Poule Noire (1934–1937, wyst. Paryż 1937)
- balet Gaieté Parisienne (wyst. Monte Carlo 1938)
- balet Que le diable l’emporte (1948)
- tragedia liryczna Les Femmes au Tombeau (1956, wyst. Paryż 1957)
- tragedia liryczna Hop, Signor! (1957–1961, wyst. Tuluza 1962)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 460. ISBN 978-83-224-0837-7.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3054. ISBN 0-02-865530-3.
- ISNI: 0000000114965725
- VIAF: 104249372
- LCCN: n81072606
- GND: 119112507
- NDL: 00677747
- LIBRIS: tr579hwc0p66289
- BnF: 13899177v
- SUDOC: 031290647
- SBN: LO1V149097
- NKC: xx0214630
- BNE: XX885609
- NTA: 072042389
- BIBSYS: 1041448
- CiNii: DA0939179X
- Open Library: OL503042A
- PLWABN: 9810582798905606
- J9U: 987007267204005171
- LNB: 000016378
- CONOR: 105027683