Przejdź do zawartości

Marek Goliszewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marek Goliszewski
Ilustracja
Marek Goliszewski (2012)
Data i miejsce urodzenia

10 listopada 1952
Warszawa

Data śmierci

30 kwietnia 2022

Zawód, zajęcie

ekonomista, dziennikarz, działacz gospodarczy

Alma Mater

Szkoła Główna Planowania i Statystyki w Warszawie

Stanowisko

prezes Business Centre Club (1991–2022)

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Marek Zbigniew Goliszewski (ur. 10 listopada 1952 w Warszawie, zm. 30 kwietnia 2022[1]) – polski ekonomista, dziennikarz i działacz gospodarczy, założyciel i prezes Business Centre Club.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie, a także podyplomowe studia z zakresu dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim[2].

W czerwcu 2014 bronił w Katedrze Systemów Zarządzania na UW pracy doktorskiej pt. Wpływ sposobu organizacji dialogu społecznego na efekty gospodarcze na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego pod redakcją Andrzeja Zawiślaka[3]. Celem pracy było uzasadnienie tezy głoszącej korelację efektywności gospodarki ze stopniem uczestnictwa obywateli w procesie tworzenia prawno-organizacyjnych warunków określających otoczenie działania przedsiębiorstw. Praca wywołała dyskusję głównie w mediach, które wskazywały na możliwy konflikt interesów między jej autorem i promotorem działającym również w BCC oraz na nienaukowy ich zdaniem charakter przedstawionej pracy[4][5][6]. 29 października 2014 rada Wydziału Zarządzania UW odmówiła nadania Markowi Goliszewskiemu stopnia doktora nauk ekonomicznych w tym przewodzie[7].

Działalność zawodowa i społeczna

[edytuj | edytuj kod]

Od 1979 związany z Polskim Towarzystwem Ekonomicznym. Był zastępcą kierownika Wydziału Młodzieży Akademickiej Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej[8]. Od 1982 publikował artykuły gospodarcze w tygodniku „Veto”. Został członkiem Międzynarodowej Federacji Dziennikarzy z siedzibą w Brukseli. W 1988 współtworzył i został redaktorem naczelnym czasopisma „Konfrontacje”, wydawanego przez RSW „Prasa-Książka-Ruch” na zlecenie rady krajowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego[9]. W 1989 stanął na czele Polskiej Fundacji Klubu Rzymskiego.

Po przemianach politycznych zaangażował się w działalność organizacji pozarządowych i organów doradczych. W 1991 był inicjatorem powołania zrzeszenia Business Centre Club. Od jego utworzenia do czasu swojej śmierci pełnił funkcję prezesa zarządu tej organizacji gospodarczej. Powoływany również w skład m.in. zarządu Towarzystwa Polska-Wschód (1993), Społecznej Rady Planowania przy Centralnym Urzędzie Planowania (1994), Polskiego Forum Akademicko-Gospodarczego (1993), Rady Integracji Europejskiej (1996), Narodowej Rady Integracji Europejskiej (2002). W 2010 został prezesem Stowarzyszenia Euro-Atlantyckiego, którym kierował do 2020. Pełnił też funkcję wiceprzewodniczącego Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych.

Organizował Forum Dialogu, skupiające różne podmioty społeczne (związki zawodowe, stowarzyszenia i inne). W wyborach w 2001 bez powodzenia kandydował do Senatu z ramienia Bloku Senat 2001[10] (z rekomendacji Unii Wolności). W 2010 prezydent RP Lech Kaczyński powołał go na członka Narodowej Rady Rozwoju[11]. W 2011 ponownie bezskutecznie ubiegał się o mandat senatora (z ramienia Obywateli do Senatu)[12]. Wchodził w skład Komitetu Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie[13].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

W 2012 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[14][15]. Nagradzany za działalność społeczną, m.in. tytułem Przyjaciel Ludzi Bezdomnych (1996) i Laurem Stokrotek Dobroci (2005).

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

W młodości uprawiał wyczynowo zapasy, brał udział m.in. w Letniej Uniwersjadzie 1973 w Moskwie[16]. Był żonaty z Marią, miał syna Franciszka[17]. Został pochowany na cmentarzu w Józefowie[18].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Stąd do przyszłości, Wydawnictwo Studio Emka, Warszawa 2005.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Nie żyje Marek Goliszewski. Prezes Business Centre Club. tysol.pl, 30 kwietnia 2022. [dostęp 2022-04-30].
  2. Rada Programowa. polskaprzedsiebiorcza.pl. [dostęp 2011-08-20].
  3. Wpływ sposobu organizacji dialogu społecznego na efekty gospodarcze. Repozytorium Uniwersytetu Warszawskiego, marzec 2014. [dostęp 2014-10-15].
  4. Agnieszka Kubik. Po sprawie doktoratu Marka Goliszewskiego na UW. Minister nauki prosi rektorów: Bądźcie czujni, przyjrzyjcie się konfliktom interesów. „Gazeta Wyborcza”, 14 października 2014. 
  5. Agnieszka Kublik: Za co ma dostać doktorat szef BCC? Recenzenci: Praca ma wady, ale autor jest wybitny. wyborcza.pl, 8 października 2014. [dostęp 2022-05-02].
  6. Łukasz Orłowski: 46 pracowników naukowych Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego zapoznaje się od kilku dni na polecenie rektora UW z doktoratem prezesa Business Centre Clubu, Marka Goliszewskiego.. tvn24.pl, 17 października 2014. [dostęp 2014-10-23].
  7. Informacja o wyniku głosowania Rady Wydziału Zarządzania UW w sprawie nadania mgr. Markowi Goliszewskiemu stopnia doktora. Wydział Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, 29 października 2014. [dostęp 2014-10-29].
  8. Janina Paradowska: Huszcza Wiesław. polityka.pl, 14 lipca 2006. [dostęp 2022-12-19].
  9. Konfrontacje. Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2022-04-30].
  10. Serwis PKW – Wybory 2001. [dostęp 2014-11-08].
  11. Członkowie Narodowej Rady Rozwoju. prezydent.pl. [dostęp 2015-10-16].
  12. Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2011-10-10].
  13. Komitet Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. [dostęp 2021-06-01].
  14. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 stycznia 2012 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2012 r. poz. 491).
  15. Odznaczenia za zasługi dla rozwoju przedsiębiorczości. prezydent.pl, 3 lipca 2012. [dostęp 2012-07-04].
  16. Zapasy. bcc.org.pl. [dostęp 2011-08-20].
  17. Prywatnie. bcc.org.pl. [dostęp 2011-08-20].
  18. Uroczystości pogrzebowe śp. Marka Goliszewskiego. bcc.org.pl, 11 maja 2022. [dostęp 2022-05-18].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]