Przejdź do zawartości

Mieczysław Bereśniewicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Bereśniewicz
komandor podporucznik komandor podporucznik
Data urodzenia

26 stycznia 1892

Data i miejsce śmierci

11 września 1938
Wejherowo

Siły zbrojne

 Rosyjska Carska MW
 Marynarka Wojenna (II RP)

Mieczysław Bereśniewicz (ur. 14 stycznia?/26 stycznia 1892 roku w Rosji, zm. 11 września 1938 roku w Wejherowie) – oficer Wojska Polskiego w stopniu komandora podporucznika, pedagog, poeta.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Antoniego Nikodema Bereśniewicza, kapitana wojsk rosyjskich. Ukończył Morski Korpus w Sumach, gdzie studiował razem z młodszym bratem Leonidem Bereśniewiczem. Był wówczas redaktorem pisma „Kadet”. Porucznik marynarki wojennej, służył w 1. bazie Floty Bałtyckiej, następnie w Siłach Zbrojnych Południa Rosji. Dowodził tam okrętem transportowym „Jekatierinodar”[1]. Został wówczas ranny. Ewakuowany pod koniec 1920 z Noworosyjska do Salonik na transportowcu „Brijenn”. W lecie 1921 znajdował się w Jugosławii, następnie wyemigrował do odrodzonej Polski[2].

29 marca 1920, jako przedstawiciel Departamentu Spraw Morskich, wraz z urzędnikiem Aleksandrem Cwaliną, poszukiwał w Szwecji oraz Finlandii okrętów i statków dla floty. W rezultacie zakupione zostały dwie kanonierki[3]. Kontrakt z fińską firmą Nurminena podpisany został 27 sierpnia 1920 i opiewał na 75 tys. marek fińskich. Nawiązano także przy tej okazji kontakt z duńską firmą oferującą cztery poniemieckie trałowce. Plonem wyjazdu Mieczysława Bereśniewicza do Finlandii była także oferta złożona przez firmę inż. Van-Vinena na zakup żaglowca, za sumę 170 tys. dolarów[4]. Tym żaglowcem była „Chinsura”, późniejszy ORP „Lwów”.

Bereśniewicz pełnił funkcję pierwszego dowódcy kanonierki ORP „Generał Haller” od 17 kwietnia do 24 maja 1921, na czas jej przejścia z Finlandii do Polski[1][5]. We wrześniu 1921 został skazany przez Sąd Admiralski na dwa tygodnie aresztu[1]. Następnie, w roku 1924, był dowódcą ORP „Mazur”[6]. W 1926 lub 1927 roku został przeniesiony na emeryturę[1]. Mieszkał wraz z żoną i synem Antonim Bereśniewiczem w Wejherowie, zajmując parter domu przy ul. Nanickiej 7.

Autor cyklu wierszy „Opjum i morze” wydawanych przez Dziennik Gdyński w latach 1931–1933, członek Związku Literatów Polskich na Kaszubach z siedzibą w Gdyni[7].

Mieczysław Bereśniewicz był członkiem kadry dowódczej ośrodka szkolenia marynarzy i podoficerów, kierownikiem wydziału pokładowego w okresie od 1 lipca 1923 do 1924[8]. W dniu 31 grudnia 1928 przeniesiony został w stan spoczynku[9]. Zmarł w Wejherowie 11 września 1938 na chorobę Parkinsona[10], pochowany na starym parafialnym cmentarzu przy ul. 3 Maja.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Jan Bartelski. Zakup kanonierek w Finlandii w 1920 roku. „Morze Statki i Okręty”. 12/2007. XII (72), s. 45, 50, grudzień 2007. ISSN 1426-529X. 
  2. ↑ Волков Сергей Владимирович, ОФИЦЕРЫ ФЛОТА И МОРСКОГО ВЕДОМСТВА: ОПЫТ МАРТИРОЛОГА, Русский путь, 2004
  3. ↑ Jan Kazimierz Sawicki, Kadry Morskie Rzeczypospolitej, t. V, Gdynia 2011, s. 2268
  4. ↑ Wojskowy Przegląd Historyczny 1969, s. 104
  5. ↑ Jan Kazimierz Sawicki, Kadry Morskie Rzeczypospolitej, t. V, Gdynia 2011, s. 275
  6. ↑ Jan Kazimierz Sawicki, Kadry Morskie Rzeczypospolitej, t. V, Gdynia 2011, s. 283
  7. ↑ Daniela Podlawska, Tadeusz Linkner, Szkice literackie i językoznawcze, WSP 1999, s. 29
  8. ↑ Jan Kazimierz Sawicki, Kadry Morskie Rzeczypospolitej, t. V, Gdynia 2011, s. 255
  9. ↑ Jan Kazimierz Sawicki, Kadry Morskie Rzeczypospolitej, t. V, Gdynia 2011, s. 430
  10. ↑ Akt 201/1938 księga zgonów parafii Trójcy Świętej w Wejherowie
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Bereśniewicz&oldid=73141344”