Przejdź do zawartości

Mirasłau Ramaszczanka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mirasłau Ramaszczanka
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Mirasłau Jurjewicz Ramaszczanka

Data i miejsce urodzenia

16 grudnia 1973[1]
Pawłohrad[2], Ukraińska SRR

Wzrost

187 cm

Pozycja

pomocnik (na początku kariery), napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1990–1991 Hirnyk Pawłohrad 19 (2)
1991 Dnipro Dniepropetrowsk B
1992 Wiedrycz Rzeczyca 24 (8)
1993–1994 Dniapro Mohylew 29 (26)
1994–1996 Urałmasz Jekaterynburg 62 (12)
1997–1998 Spartak Moskwa 42 (7)
1999 Spartak Moskwa B 1 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1994–1998  Białoruś 15 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2003–2006 Spartak Moskwa B (asystent)
2006–2008 Spartak Moskwa B
2008 Tom Tomsk
2010 Salut Biełgorod
2011 Żemczużyna Soczi (asystent)
2011–2013 Terek Grozny (asystent)
2013–2014 Amkar Perm (asystent)
2014–2015 Dinamo Moskwa (asystent)
2015–2016 Legia Warszawa (asystent)
2016–2021 Rosja (asystent)
2022–2023 Ferencvárosi TC (asystent)
2023– Achmat Grozny
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Mirasłau Jurjewicz Ramaszczanka (biał. Міраслаў Юр'евіч Рамашчанка, ros. Мирослав Юрьевич Ромащенко Mirosław Jurjewicz Romaszczenko; ur. 16 grudnia 1973 w Pawłohradzie) – białoruski piłkarz grający na pozycji pomocnika, a później napastnika i trener piłkarski.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Karierę rozpoczął w 1990 w Hirnyku Pawłohrad. W 1991 trafił do rezerw Dnipro Dniepropetrowsk. W 1992 przeniósł się do Wiedrycza Rzeczyca, skąd w 1993 trafił do Dniapra Mohylew. W 1994 przeszedł do Urałmasza Jekaterynburg, a w 1996 do Spartaka Moskwa, z którym dwukrotnie został mistrzem Rosji[3] (w 1996 i 1997)[1] oraz wygrał puchar kraju w 1998[1].

20 lipca 1998 na treningu poczuł ból w kolanie. Okazało się, że Ramaszczanka doznał kontuzji łąkotki, która została później zoperowana[4]. We wrześniu tego samego roku w meczu reprezentacji Białorusi z Danią uraz ten mu się odnowił. W ciągu trzech lat przeszedł sześć operacji i nigdy więcej nie pojawił się na boisku[5].

Ramaszczanka zagrał w 15 meczach dla reprezentacji Białorusi, w których strzelił 1 gola[6].

Lista meczów w reprezentacji Białorusi

[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie materiału źródłowego:[7]

Lp. Data Miejsce Przeciwnik Wynik Ranga spotkania
1 17 sierpnia 1994 Polska Radom  Polska 1 – 1 mecz towarzyski
2 12 października 1994 Białoruś Mińsk  Luksemburg 2 – 0 Gol el. ME 1996
3 16 listopada 1994  Norwegia 0 – 4
4 7 czerwca 1995 Białoruś Mińsk  Holandia 1 – 0
5 6 września 1995 Holandia Rotterdam 0 – 1
6 27 marca 1996 Słowacja Nitra  Słowacja 0 – 4 mecz towarzyski
7 1 maja 1996 Polska Mielec  Polska 1 – 1
8 27 maja 1996 Białoruś Mołodeczno  Azerbejdżan 2 – 2
9 1 czerwca 1996 Szwecja Solna  Szwecja 1 – 5 el. MŚ 1998
10 31 sierpnia 1996 Białoruś Mińsk  Estonia 1 – 0
11 8 czerwca 1997  Szkocja 0 – 1
12 20 sierpnia 1997  Szwecja 1 – 2
13 10 września 1997  Austria 0 – 1
14 11 października 1997 Austria Wiedeń 0 – 4
15 5 września 1998 Białoruś Mińsk  Dania 0 – 0 el. ME 2000

Lista goli w reprezentacji Białorusi

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Data Stadion Przeciwnik Gol Wynik Ranga spotkania
1 12 października 1994 Białoruś Stadion Dynama Mińsk  Luksemburg 1 – 0 2–0 el. ME 1996

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Karierę trenerską rozpoczął w 2003 w rezerwach Spartaka Moskwa, gdzie pełnił funkcję asystenta. W 2004 tymczasowo został pierwszym trenerem rezerw. W 2006 został nim na stałe. Obowiązki te pełnił do 2008. W maju tegoż roku został trenerem Tomu Tomsk[8], jednakże już we wrześniu umowa została rozwiązana[9]. 14 grudnia 2009 został szkoleniowcem Saluta Biełgorod, z którym podpisał roczny kontrakt[10]. 17 maja 2010 rozwiązano umowę za porozumieniem stron[11][12]. W styczniu 2011 został asystentem Stanisława Czerczesowa w Żemczużynie Soczi[13], a w październiku objął posadę asystenta tego samego trenera w Tereku Grozny[14]. W czerwcu 2013 został zatrudniony na tym samym stanowisku w Amkarze Perm, gdzie pierwszym trenerem również był Czerczesow[15]. 29 września 2013 Ramaszczanka poprowadził zespół przeciwko Anży Machaczkała z powodu dyskwalifikacji Czerczesowa[16]. W kwietniu 2014 wraz z Czerczesowem przeszedł do Dynama Moskwa[17][18]. W październiku 2015 został asystentem Czerczesowa w Legii Warszawa[19][20]. W sezonie 2015/2016 Legia została mistrzem Polski[21]. W czerwcu 2016, już po zakończeniu rozgrywek, Ramaszczanka wraz z Czerczesowem opuścił klub[22]. W sierpniu 2016 został asystentem Czerczesowa w reprezentacji Rosji[23][24]. Po mistrzostwach świata w 2018 roku, na których rosyjska kadra dotarła do ćwierćfinału, zarówno Czerczesow, jak i Ramaszczanka otrzymali z rąk prezydenta Rosji Władimira Putina tytuł Zasłużonego Trenera Rosji[25]. W lipcu 2021 umowa z Czerczesowem i jego sztabem trenerskim została rozwiązana[26]. W styczniu 2022 został asystentem Czerczesowa w Ferencvárosi TC[27].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Młodszy brat Ramaszczanki, Maksim, również był piłkarzem[11].

Ma żonę Lenę, syna Nikitę i córkę Dianę[5].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Мирослав РОМАЩЕНКО. spartak.msk.ru. [dostęp 2013-10-14]. (ros.).
  2. ↑ Селекция: Высший дивизион. Спартак-1998. sport-express.ru, 1998-02-24. [dostęp 2013-10-13]. (ros.).
  3. ↑ Мирослав Ромащенко: досье. sports.ru. [dostęp 2013-10-13]. (ros.).
  4. ↑ A. A. Skworcow: Причинение вреда жизни и здоровью при занятиях спортом: проблемы уголовно-правовой квалифиκации. Moskwa: Wolters Kluwer, 2006, s. 52, seria: Уголовное право: современный взгляд. ISBN 5-466-00213-5. OCLC 75971389. (ros.).
  5. ↑ a b Dmitrij Bieleńki: ФУТБОЛ. Мирослав Ромащенко: прощай, "Спартак"!. pressball.by, 2002-02-21. [dostęp 2013-10-13]. (ros.).
  6. ↑ Roberto Mamrud: Appearances for Belarus National Team. [w:] Belarus – Record International Players [on-line]. rsssf.com. [dostęp 2013-10-24]. (ang.).
  7. ↑ MATCHES → all internationals of Miraslaw Ramashchanka. eu-football.info. [dostęp 2013-10-25]. (ang. • cz. • ros.).
  8. ↑ Ромащенко возглавил Томь. football.ua, 2008-05-27. [dostęp 2015-10-06]. (ros.).
  9. ↑ Футбол. "Томь" расторгла контракт с Ромащенко. sportrbc.ru, 2008-09-04. [dostęp 2021-05-08]. (ros.).
  10. ↑ Мирослав Ромащенко возглавил "Салют-Энергию". football.by, 2009-12-14. [dostęp 2013-10-14]. (ros.).
  11. ↑ a b Белорусский тренер Мирослав Ромащенко уволен из белгородского «Салюта». naviny.by, 2010-05-17. [dostęp 2014-10-02]. (ros.).
  12. ↑ Мирослав Ромащенко отстранен от работы. fc-salyut.ru, 2010-05-20. [dostęp 2013-10-14]. (ros.).
  13. ↑ Мирослав Ромащенко вошел в тренерский штаб «Жемчужины». sports.ru, 2011-01-04. [dostęp 2013-10-14]. (ros.).
  14. ↑ Черчесов пригласил в «Терек» Ромащенко и Стауче. sportbox.ru, 2011-10-06. [dostęp 2013-10-13]. (ros.).
  15. ↑ Мирослав Ромащенко вошел в тренерский штаб "Амкара". football.by, 2013-06-20. [dostęp 2013-10-14]. (ros.).
  16. ↑ Ромащенко будет руководить «Амкаром» в матче с «Анжи». sovsport.ru, 2013-09-27. [dostęp 2013-10-13]. (ros.).
  17. ↑ Nikołaj Bielawski: Мирослав Ромащенко вместе с Черчесовым перешел в московское "Динамо". football.by, 2014-04-10. [dostęp 2014-10-01]. (ros.).
  18. ↑ Dienis Jegorow: Мирослав Ромащенко вошел в тренерский штаб московского «Динамо». tribuna.com, 2014-04-10. [dostęp 2014-10-01]. (ros.).
  19. ↑ Stanisław Czerczesow trenerem Legii Warszawa. legia.com, 2015-10-06. [dostęp 2015-10-06]. (pol.).
  20. ↑ Футбол. Станислав Черчесов официально возглавил "Легию", Мирослав Ромащенко вошел в тренерский штаб. pressball.by, 2015-10-06. [dostęp 2015-10-06]. (ros.).
  21. ↑ Legia Warszawa Mistrzem Polski 2016!. ekstraklasa.org, 2016-05-15. [dostęp 2021-05-08]. (pol.).
  22. ↑ Legia Warszawa i trener Czerczesow kończą współpracę. legia.com, 2016-06-01. [dostęp 2016-06-01]. (pol.).
  23. ↑ Главным тренером сборной России стал Станислав Черчесов, Мирослав Ромащенко вошел в тренерский штаб. football.by, 2016-08-11. [dostęp 2016-08-11]. (ros.).
  24. ↑ Футбол. Станислав Черчесов — главный тренер сборной России, Мирослав Ромащенко — его ассистент. pressball.by, 2016-08-11. [dostęp 2016-08-11]. (ros.).
  25. ↑ В Москве состоялось чествование сборной России по футболу. minsport.gov.ru, 2018-07-28. [dostęp 2021-05-08]. (ros.).
  26. ↑ РФС расторг контракт со Станиславом Черчесовым. rfs.ru, 2021-07-08. [dostęp 2021-09-03]. (ros.).
  27. ↑ Nulladik nap: bemutatkozott a Csercseszov-stáb. fradi.hu, 2022-01-03. [dostęp 2022-01-26]. (węg.).
  28. ↑ Michael Ustinov: Russia Cup 1997/98. rsssf.com. [dostęp 2015-10-06]. (ang.).
  29. ↑ Бомбардиры 1992-1993. kuzmiz-football.com. [dostęp 2015-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-18)]. (ros.).
  30. ↑ Лучшие бомбардиры чемпионатов Беларуси по футболу. tribuna.com, 2014-12-23. [dostęp 2021-05-08]. (ros.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Królowie strzelców Wyszejszajej lihi
1992–2000
2001–2010
2011–2020
od 2021
Kariera szkoleniowa
Trenerzy Achmatu Grozny
  1. ↑ a b c d e f g h tymczasowo
Trenerzy Tomu Tomsk
  1. ↑ a b c d tymczasowo
Trenerzy Saluta Biełgorod
  1. ↑ a b c d e tymczasowo
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mirasłau_Ramaszczanka&oldid=71977478”