Przejdź do zawartości

Muzeum Drogownictwa w Szczucinie

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zespół Historii Drogownictwa
Muzeum Drogownictwa
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Szczucin

Adres

ul. 1 Maja 39
33-230 Szczucin

Data założenia

1982

Położenie na mapie Szczucina
Mapa konturowa Szczucina, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Zespół Historii Drogownictwa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Zespół Historii Drogownictwa”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Zespół Historii Drogownictwa”
Położenie na mapie powiatu dąbrowskiego
Mapa konturowa powiatu dąbrowskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Zespół Historii Drogownictwa”
Położenie na mapie gminy Szczucin
Mapa konturowa gminy Szczucin, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Zespół Historii Drogownictwa”
Ziemia50°18′05,80″N 21°04′20,64″E/50,301611 21,072400
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Muzeum Drogownictwa – muzeum wraz ze skansenem, położone w Szczucinie koło Dąbrowy Tarnowskiej przy drodze krajowej nr 73 prowadzącej z Kielc do Jasła. Jest to siedziba Zespołu Historii Drogownictwa Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad (GDDKiA), w której są gromadzone, chronione, udostępniane zabytki drogownictwa z terenu całej Polski.

Placówka powstała w 1982 roku, najpierw jako Izba Pamięci na terenie Obwodu Drogowego, która rozwijała się w miarę gromadzenia nowych i bardziej wartościowych eksponatów. W maju 1992, decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, cały teren jednostki został wpisany do rejestru zabytków. Od początku istnienia funkcjonuje w strukturach GDDKiA, przez długi czas jako Muzeum Drogownictwa i taka nazwa zwyczajowa pozostała do dziś, choć od 2005 roku to Zespół Historii Drogownictwa[1]. Do zwiedzania przeznaczone są dwie ekspozycje:

  • zewnętrzna, na której w czasie spaceru można podziwiać maszyny i urządzenia, które niegdyś służyły drogowcom,
  • wewnętrzna, która pokazuje między innymi eksponaty dotyczące budowy i utrzymania dróg i mostów, sposób pracy przy budowach w postaci scenek z figurami ludzkimi naturalnych rozmiarów, dokumenty oraz odznaczenia, sztandary, a także drogi i mosty w sztuce.

Zespół organizuje również wystawy czasowe.

Muzeum gromadzi pamiątki związane z budownictwem drogowym.

Obok budynku, na niewielkim wzniesieniu zlokalizowany jest skansen maszyn drogowych, wybudowany w formie spiralnej alejki o długości ok. 1,5 km. Alejka wykonana jest z kostki brukowej, ma wbudowane oryginalne elementy dróg takie jak krawężniki, przepusty, kraty ściekowe itp. Wzdłuż alejki znajduje się ponad 30 stanowisk prezentujących drogi z różnych okresów i epok – od drogi kreteńskiej do współczesnej, w chronologicznym układzie i wykonane w miarę możliwości z autentycznych materiałów używanych do budowy dróg. Na tych nawierzchniach są eksponowane maszyny i urządzenia drogowe pracujące przy budowie i utrzymaniu dróg np. walce (spalinowe, parowe, ciągnione), kotły, kruszarki, pługi, ciągniki typ. Mazur, zrywaki, skład kolejki ze zlikwidowanej cegielni w Szczucinie z lokomotywą WLs40. Budynek ze skansenem połączone są mostem Baileya o długości 51 m. Bryła głównego budynku z dwiema wieżami i łukowym przęsłem przypomina formą most. Ponad 2 hektary ekspozycji otoczone jest lasem mieszanym.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Zespół Historii Drogownictwa - Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad - Portal Gov.pl [online], Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad [dostęp 2022-02-16] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Muzeum_Drogownictwa_w_Szczucinie&oldid=73967545”