NHL (2010/2011)
| |||
Szczegóły | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Liczba zespołów |
30 | ||
Runda zasadnicza | |||
Termin | |||
Liczba kolejek |
82 | ||
Liczba meczów |
1230 | ||
Liczba bramek |
6780 | ||
Zwycięzca |
Konferencja Zachodnia: Vancouver Canucks | ||
Najskuteczniejszy zawodnik | |||
Runda finałowa | |||
Liczba meczów |
89 | ||
Bramki |
499 | ||
Zwycięzca | |||
2. miejsce | |||
MVP | |||
Najskuteczniejszy zawodnik |
Sezon NHL 2010/2011 – 93. sezon ligi National Hockey League, a sto pierwszy wliczając prekursora ligi National Hockey Association. Pierwsze mecze sezonu odbyły się 7 października 2010 roku. W tym dniu odbyło się pięć spotkań, w tym konfrontacja drużyn: Colorado Avalanche oraz obrońcą tytułu mistrzowskiego Chicago Blackhawks. Po raz czwarty rozegrane zostały również mecze otwierające sezon w Europie. Rozegrane zostaną one w dniach 7–10 października w trzech miastach: Helsinkach, Sztokholmie oraz w Pradze[1][2]. 30 stycznia 2011 roku w domowej hali Carolina Hurricanes – RBC Center odbył się 58. mecz gwiazd[3]. Sezon zasadniczy zakończył się 10 kwietnia 2011 roku. Trzy dni później rozegrany został pierwszy mecz playoff. Ta faza sezonu pierwotnie miała się zakończyć najpóźniej 17 czerwca[4], jednak w ostatecznym terminarzu Finału Pucharu Stanleya zaplanowano ewentualny siódmy mecz 15 czerwca 2011[5].
Wydarzenia przedsezonowe
[edytuj | edytuj kod]NHL Entry Draft 2010
[edytuj | edytuj kod]W dniach 25–26 czerwca 2010 roku w znajdującej się w mieście Los Angeles, hali Staples Center[6] odbył się czterdziesty ósmy w historii draft, którym to drużyny występujące w lidze NHL mogły wybrać młodych, perspektywicznych zawodników. Z numerem pierwszym wybranym został Kanadyjczyk Taylor Hall, pochodzący z klubu Windsor Spitfires, lewoskrzydłowy ten został wybrany przez drużynę Edmonton Oilers. Łącznie zostało wybranych 210 graczy z 12 państw: 99 z Kanady, 59 ze Stanów Zjednoczonych, Szwecji, Rosji, Finlandii, Czech, Niemiec, Słowacji, Szwajcarii, Danii, Łotwy, Norwegii. Po raz pierwszy w historii w pierwszej rundzie draftu wybrano jedenaście Amerykanów, co jest rekordem tej nacji[7].
W pierwszej trójce draftu znaleźli się również: kanadyjski center Tyler Seguin, który przeszedł do Boston Bruins. Trzecim zawodnikiem draftu był jego rodak, obrońca – Erik Gudbranson, który przeszedł do Florida Panthers.
Mecze towarzyskie w Europie
[edytuj | edytuj kod]Sześć drużyn grających na co dzień w lidze NHL rozegrała siedem spotkań z drużynami z lig europejskich. Dwa z nich rozegrano pod nazwą Compuware NHL Premiere Challenge. Spotkania te rozegrane zostały w dniach 2–6 października. Drużyny NHL zwyciężyły w 6 z 7 spotkań. Jedyny tryumf drużyny europejskiej to zwycięstwo SKA Sankt Petersburg z meczu z Carolina Hurricanes[8][9].
Data | Hala | Drużyna europejska | Drużyna NHL | Wynik |
---|---|---|---|---|
2 października | SAP Arena, Mannheim | Adler | Sharks | 2:3 (SO) |
2 października | The Odyssey, Belfast | Giants Select | Bruins | 1:5 |
4 października | Pałac Lodowy, Petersburg | SKA | Hurricanes | 5:3 |
4 października | Tampereen jäähalli, Tampere | Ilves | Wild | 1:5 |
5 października | Tipsport Arena, Liberec | Bílí Tygři | Bruins | 1:7 |
5 października | Malmö Arena, Malmö | Redhawks | Blue Jackets | 1:4 |
6 października | Arēna Rīga, Riga | Dinamo Ryga | Coyotes | 1:3 |
Sezon zasadniczy
[edytuj | edytuj kod]Terminarz
[edytuj | edytuj kod]Każda z 30 drużyn rozegra 82 meczów sezonu zasadniczego (24 meczów z drużynami z tej samej dywizji, 40 meczów z drużynami z pozostałych dywizji tej samej konferencji oraz 15 meczów z drużynami opozycyjnej konferencji[10]) w ciągu 7 miesięcy od 7 października do 10 kwietnia 2011.
Pomiędzy 27, a 31 stycznia nie odbędzie się żaden mecz ligi z powodu odbywającego się 30 stycznia 2011 roku odbędzie się 58. mecz gwiazd. 1 stycznia 2011 roku odbyła się czwarta edycja NHL Winter Classic. Mecz rozegrany został na stadionie Heinz Field w Pittsburghu[8]. W spotkaniu tym uczestniczyły drużyny Washington Capitals oraz Pittsburgh Penguins. Dla drużyny Pingwinów był to drugi występ w meczu na otwartym stadionie. Zwycięzcą została drużyna Stołecznych 3:1. 20 lutego 2011 odbył się drugi mecz na otwartym stadionie w tym sezonie. Na McMahon Stadium drużyny Montreal Canadiens oraz Calgary Flames rozegrały mecz pod nazwą Heritage Classic. Było to drugie spotkanie w Kanadzie poza halą. Prekursora późniejszego Winter Classic[11]. Zwyciężyła drużyna gospodarzy 4:0[12]
Tabela
[edytuj | edytuj kod]
|
|
- Legenda: Lp. – miejsce, M – mecze, Z – zwycięstwa, P – porażki, OT – porażki po dogrywce lub rzutach karnych, Br – bramki, Bl – bilans bramkowy, Pkt – punkty = lider dywizji, = awans do playoff
Statystyki sezonu zasadniczego
[edytuj | edytuj kod]Statystyki zaktualizowane po wszystkich 1230 meczach:
Zawodnicy z pola[13]:
Gole | Asysty | Punkty | +/− | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Corey Perry | 50 | Henrik Sedin | 75 | Daniel Sedin | 104 | Zdeno Chára | 33 |
Steven Stamkos | 45 | Martin St. Louis | 68 | Martin St. Louis | 99 | David Backes | 32 |
Jarome Iginla | 43 | Daniel Sedin | 63 | Corey Perry | 98 | Kevin Bieksa | 32 |
Daniel Sedin | 41 | Ryan Getzlaf | 57 | Daniel Sedin | 94 | Toni Lydman | 32 |
Ryan Kesler | 41 | Henrik Zetterberg | 56 | Steven Stamkos | 91 | Andrej Meszároš | 30 |
Bramkarze[14]:
Obrony (w %) | GAA[15] | Shutouty | Zwycięstwa | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Tim Thomas | .938 | Tim Thomas | 2.00 | Henrik Lundqvist | 11 | Roberto Luongo | 38 |
Pekka Rinne | .930 | Roberto Luongo | 2.11 | Tim Thomas | 9 | Carey Price | 38 |
Roberto Luongo | .928 | Pekka Rinne | 2.12 | Carey Price | 8 | Jimmy Howard | 37 |
Jonas Hiller | .924 | Jonathan Quick | 2.24 | Ilja Bryzgałow | 7 | Miikka Kiprusoff | 37 |
Carey Price | .923 | Henrik Lundqvist | 2.28 | Jaroslav Halák | 7 | Cam Ward | 37 |
Playoff
[edytuj | edytuj kod]Rozstawienie
[edytuj | edytuj kod]Po zakończeniu sezonu zasadniczego 16 zespołów zapewniło sobie start w fazie playoff. Drużyna Vancouver Canucks zdobywca Presidents’ Trophy uzyskała najlepszy wynik w lidze zdobywając w 82 spotkaniach 117 punktów. Jest to najwyżej rozstawiona drużyna. Kolejne miejsce rozstawione uzupełniają mistrzowie dywizji: Philadelphia Flyers, Boston Bruins, Washington Capitals, Detroit Red Wings oraz San Jose Sharks.
Konferencja Wschodnia
[edytuj | edytuj kod]- Washington Capitals – mistrz dywizji południowo-zachodniej i konferencji wschodniej w sezonie zasadniczym oraz 107 punktów.
- Philadelphia Flyers – mistrz dywizji atlantyckiej, 106 punktów
- Boston Bruins – mistrz dywizji północno-wschodniej, 103 punkty
- Pittsburgh Penguins – 106 punktów (49 zwycięstw)
- Tampa Bay Lightning – 103 punkty (46 zwycięstwa)
- Montreal Canadiens – 96 punktów (44 zwycięstwa)
- Buffalo Sabres – 96 punktów (43 zwycięstw)
- New York Rangers – 93 punkty (44 zwycięstw)
Konferencja Zachodnia
[edytuj | edytuj kod]- Vancouver Canucks – mistrz dywizji północno-zachodniej i konferencji zachodniej w sezonie zasadniczym, zdobywca Presidents’ Trophy oraz 117 punktów.
- San Jose Sharks – mistrz dywizji pacyficznej, 105 punktów
- Detroit Red Wings – mistrz dywizji centralnej, 104 punktów
- Anaheim Ducks – 99 punktów (47 zwycięstw)
- Nashville Predators – 99 punktów (44 zwycięstwa)
- Phoenix Coyotes – 99 punktów (43 zwycięstwa)
- Los Angeles Kings – 98 punktów (46 zwycięstw)
- Chicago Blackhawks – 97 punktów (44 zwycięstwa)
Drzewko playoff
[edytuj | edytuj kod]Po zakończeniu sezonu zasadniczego rozpocznie się walka o mistrzostwo ligi w fazie playoff, która rozgrywana będzie w czterech rundach. Drużyna, która zajęła wyższe miejsce w sezonie zasadniczym w nagrodę zostaje gospodarzem ewentualnego siódmego meczu. Z tym, że zdobywca Presidents’ Trophy (w tym wypadku Vancouver Canucks) zawsze jest gospodarzem siódmego meczu. Wszystkie cztery rundy rozgrywane są w formuje do czterech zwycięstw według schematu: 2-2-1-1-1, czyli wyżej rozstawiony rozgrywa mecze: 1 i 2 oraz ewentualnie 5 i 7 we własnej hali. Niżej rozstawiona drużyna rozgrywa mecze w swojej hali: trzeci, czwarty oraz ewentualnie szósty.
Ćwierćfinały Konferencji | Półfinały Konferencji | Finały Konferencji | Finał Pucharu Stanleya | |||||||||||||||
1 | Washington Capitals | 4 | ||||||||||||||||
8 | New York Rangers | 1 | ||||||||||||||||
1 | Washington Capitals | 0 | ||||||||||||||||
5 | Tampa Bay Lightning | 4 | ||||||||||||||||
2 | Philadelphia Flyers | 4 | ||||||||||||||||
7 | Buffalo Sabres | 3 | ||||||||||||||||
5 | Tampa Bay Lightning | 3 | ||||||||||||||||
Konferencja Wschodnia | ||||||||||||||||||
3 | Boston Bruins | 4 | ||||||||||||||||
3 | Boston Bruins | 4 | ||||||||||||||||
6 | Montreal Canadiens | 3 | ||||||||||||||||
2 | Philadelphia Flyers | 0 | ||||||||||||||||
3 | Boston Bruins | 4 | ||||||||||||||||
4 | Pittsburgh Penguins | 3 | ||||||||||||||||
5 | Tampa Bay Lightning | 4 | ||||||||||||||||
E | Boston Bruins | 4 | ||||||||||||||||
W | Vancouver Canucks | 3 | ||||||||||||||||
1 | Vancouver Canucks | 4 | ||||||||||||||||
8 | Chicago Blackhawks | 3 | ||||||||||||||||
1 | Vancouver Canucks | 4 | ||||||||||||||||
5 | Nashville Predators | 2 | ||||||||||||||||
2 | San Jose Sharks | 4 | ||||||||||||||||
7 | Los Angeles Kings | 1 | ||||||||||||||||
1 | Vancouver Canucks | 4 | ||||||||||||||||
Konferencja Zachodnia | ||||||||||||||||||
2 | San Jose Sharks | 1 | ||||||||||||||||
3 | Detroit Red Wings | 4 | ||||||||||||||||
6 | Phoenix Coyotes | 0 | ||||||||||||||||
2 | San Jose Sharks | 4 | ||||||||||||||||
3 | Detroit Red Wings | 3 | ||||||||||||||||
4 | Anaheim Ducks | 2 | ||||||||||||||||
5 | Nashville Predators | 4 | ||||||||||||||||
Finał Pucharu Stanleya
[edytuj | edytuj kod]Zespół wyżej rozstawiony | Zespół niżej rozstawiony | Wynik serii | Wyniki i terminy meczów | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 2. | 3. | 4. | 5. | 6. | 7. | |||
Vancouver Canucks | Boston Bruins | 3 : 4 | 1 czerwca | 4 czerwca | 6 czerwca | 8 czerwca | 10 czerwca | 13 czerwca | 15 czerwca |
1:0 | 3:2 | 1:8 | 0:4 | 1:0 | 2:5 | 0:4 |
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dan Rosen: NHL to open '10-11 in Helsinki, Stockholm, Prague. nhl.com. [dostęp 2009-09-02]. (ang.).
- ↑ jrk: NHL Premiere w trzech europejskich miastach. hokej.net. [dostęp 2009-09-02]. (pol.).
- ↑ Mike G. Morreale: Hurricanes to host 2011 NHL All-Star Game. nhl.com. [dostęp 2009-09-02]. (ang.).
- ↑ NHL announces 2010-2011 regular season schedule. nhl.com. [dostęp 2010-06-22]. (ang.).
- ↑ 2011 Stanley Cup Final Schedule. nhl.com. [dostęp 2011-05-26]. (ang.).
- ↑ NHL Entry Draft to be conducted in Los Angeles. nhl.com. [dostęp 2009-04-12]. (ang.).
- ↑ Mike G. Morreale: Record-setting night for USA at Entry Draft. nhl.com. [dostęp 2010-06-26]. (ang.).
- ↑ a b Pens-Caps in 2011 Bridgestone NHL Winter Classic. nhl.com. [dostęp 2010-05-28]. (ang.).
- ↑ Hurricanes and Coyotes to play Russian clubs. nhl.com. [dostęp 2010-05-28]. (ang.).
- ↑ NHL owners finally approve schedule change; Nashville sale approved. thehockeynews.com. [dostęp 2007-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 kwietnia 2009)]. (ang.).
- ↑ NHL to announce outdoor games in Pittsburgh, Calagry on Friday. tsn.ca. [dostęp 2010-05-27]. (ang.).
- ↑ MR: Płomienie zwyciężyły w Heritage Classic. onet.pl. [dostęp 2011-02-21]. (pol.).
- ↑ Statystyki sezonu zasadniczego zawodników z pola. nhl.com. (ang.).
- ↑ Statystyki sezonu zasadniczego bramkarzy, którzy na lodowisku spędzili co najmniej 1800 minut.. nhl.com. (ang.).
- ↑ Średnia straconych bramek na mecz.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona NHL
- Polskie forum NHL. enhl.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-01)].