Okręty podwodne projektu 629
| |
| Rodzaj okrętu | |
|---|---|
| Kraj budowy | |
| Projekt | |
| Stocznia | |
| Zbudowane |
23 |
| Użytkownicy | |
| Służba w latach |
1958–1990 |
| Uzbrojenie: | |
| D-1: 3 x R-11FM D-2: 3 x R-13 D-4: 3 x R-21 | |
| Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe • rufowe |
|
| Wyrzutnie rakietowe |
3 × SLBM |
| Załoga |
80 oficerów i marynarzy |
| Wyporność: | |
| • na powierzchni |
2850 ton |
| • w zanurzeniu |
3610 ton |
| Zanurzenie testowe |
300 metrów |
| Długość |
98,4 metra |
| Szerokość |
8,2 metra |
| Napęd: | |
| 3 x silnik diesla (6000 KM) 3 x silnik elektryczny (5400 KM) 3 wały | |
| Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Okręty podwodne projektu 629 – (NATO: Golf I) typ radzieckich okrętów podwodnych SSB budowanych w latach 1958–1962.
W latach pięćdziesiątych Związek Radziecki był zaangażowany w intensywny program rozbudowy floty podwodnej, który zaowocował wielką liczbą okrętów podwodnych, jaka nie była spotykana w żadnym innym państwie świata. Dwadzieścia trzy jednostki typu Golf I zostały zbudowane w latach 1958–1962, wchodząc do służby po sześć-siedem rocznie. Jeden okręt został zbudowany w Chinach z dostarczonych przez ZSRR elementów. Wyrzutnie pocisków balistycznych umieszczono na tych jednostkach w kiosku Trzynaście jednostek typu Golf I zostało przebudowanych począwszy od roku 1965 do standardu określanego jako Golf II, wyposażonego w balistyczne pociski rakietowe SS-N-5. Pociski te zwane w kodzie NATO Serb, zasilane paliwem ciekłym były jednostopniowe i posiadały zasięg 1400 km.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K. J. More. Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.
