Pachomiusz (Kiedrow)

Pachomiusz

Piotr Kiedrow
Arcybiskup czernihowski
Kraj działania	ZSRR
Data i miejsce urodzenia	30 lipca 1876 Jarańsk
Data i miejsce śmierci	1947 Kotielnicz
Arcybiskup czernihowski
Okres sprawowania	1923-1930
Wyznanie	prawosławie
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	1898
Diakonat	do 1899
Prezbiterat	1899
Chirotonia biskupia	30 sierpnia 1911

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	30 sierpnia 1911
Konsekrator	Antoni (Chrapowicki)
Współkonsekratorzy	Nikon (Biessonow), Włodzimierz (Tichonicki), Tadeusz (Uspienski)
Konsekrowani biskupi Mikołaj (Mogilewski) 26 października 1919

Pachomiusz, imię świeckie Piotr Pietrowicz Kiedrow (ur. 18 lipca^?/30 lipca 1876 w Jarańsku, zm. 1937 w Kotielniczu) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Był synem kapłana prawosławnego. Wcześniej stracił ojca i był odtąd wychowywany samotnie przez matkę. Miał siostrę Wierę i dwóch braci: Polikarpa i Michaiła. Obaj zostali następnie prawosławnymi biskupami pod imionami zakonnymi Awerkiusz i Michał.

W 1896 rozpoczął naukę w Kazańskiej Akademii Duchownej, którą ukończył jako kandydat nauk teologicznych cztery lata później. W czasie studiów, w 1898, złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię zakonne Pachomiusz. Na hieromnicha został wyświęcony rok później. Po ukończeniu studiów został skierowany do pracy w szkole duchownej w Lipiecku, gdzie był asystentem nadzorcy. Trzy lata później powierzono mu stanowisko nadzorcy szkoły duchownej w Krzemieńcu, zaś od 1904 do 1911 kierował szkołą nauczycielską św. Teodora przy monasterze Trójcy Świętej w Dermaniu, od 1905 jako archimandryta. Od 1906 był także przełożonym monasteru w Dermaniu.

30 sierpnia 1911 przyjął chirotonię na biskupa nowogrodzko-siewierskiego, wikariusza eparchii czernihowskiej. Po pięciu latach jego tytuł uległ zmianie na biskup starodubski. W roku następnym został ordynariuszem tejże eparchii czernihowskiej. Brał udział w obradach Soboru Lokalnego Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego 1917-1918. W 1922 został po raz pierwszy aresztowany i skazany na karę zesłania. W roku następnym otrzymał godność arcybiskupią. Przez kilka miesięcy administrował eparchią jarosławską i rostowską, pozostając formalnie biskupem czernihowskim. W rzeczywistości do 1925 nie mógł udać się do swojej eparchii, zmuszony do pozostawania w Kijowie, a następnie w Moskwie. W 1925 został aresztowany ponownie i do 1936 przebywał kolejno na zesłaniach i w więzieniach. Zmarł w 1937, a jego grób stał się miejscem nieformalnego kultu. Według źródeł związanych z Cerkwią katakumbową w ostatnich latach zaliczał się do antysergian, surowo krytykował decyzję metropolity moskiewskiego Sergiusza, by złożyć deklarację lojalności Cerkwi wobec władz radzieckich.