Paulino Alcántara
| |||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Paulino Alcántara Riestrá | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
7 października 1896 | ||||||||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci |
13 lutego 1964 | ||||||||||||||||||||
| Wzrost |
170 cm | ||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Paulino Alcántara Riestrá (ur. 7 października 1896 w Iloilo, zm. 13 lutego 1964 w Barcelonie) – filipiński piłkarz występujący na pozycji napastnika. Przez większość kariery był związany z FC Barcelona, występował w reprezentacji Filipin i Hiszpanii, a także Katalonii. W roku 1951 prowadził reprezentację Hiszpanii w trzech meczach.
W 2007 roku zostal unany przez FIFA za jednego z najwybitniejszych napastnikow 20 wieku i najlepszego azjatyckiego pilkarza wszechczasów.[1]
Paulino przeniósł się wraz z rodzicami do Barcelony w roku 1905, w wieku 8 lat[2]. W 1911 roku trafił do młodzieżowej drużyny FC Barcelona, gdzie był wyróżniającą się postacią. W pierwszym zespole zadebiutował 25 lutego 1912 roku (w wieku 15 lat) w meczu przeciwko Catalá SC zdobywając hat-tricka. W kolejnych latach Alcántara był kluczowym zawodnikiem zespołu który wywalczył dwukrotnie mistrzostwo Katalonii oraz Copa del Rey.
W 1916 roku Alcantara i jego rodzice powrócili do ojczyzny, gdzie kontynuował studia medyczne i grał w klubie Bohemians of Manila. Dostał także powołanie na Igrzyska Dalekiego Wschodu, gdzie był najlepszym zawodnikiem drużyny. Ciekawostką jest fakt, że oprócz turnieju piłki nożnej brał także udział w turnieju tenisa stołowego. W roku 1918 Paulino wymusił na rodzicach zgodę na powrót do Katalonii. Dzięki jego postawie Barcelona wróciła do prezentowanej wcześniej formy, a on sam znów seryjnie zdobywał gole.
Forma Alcántary zaowocowała powołaniem do reprezentacji Hiszpanii na Igrzyska Olimpijskie 1920 które jednak odrzucił z powodu odbywających się w tym czasie egzaminy na uczelni. Wystąpił on jednak w reprezentacji Hiszpanii w 5 innych meczach zdobywając 6 bramek. Według ówczesnych przepisów zawodnik mógł grać naraz w więcej niż jednej reprezentacji więc Paulino nie zrezygnował z reprezentowania Filipin. W wieku 31 lat zdecydował się on jednak zakończyć swoją wspaniałą karierę. Przez 13 lat występów w Barcelonie wystąpił on w 357 spotkaniach zdobywając 369 bramek co przez lata było najlepszym wynikiem w całej historii zespołu. 16 marca 2014 roku rekord ten pobił Lionel Messi[3].
W 1951 roku Alcántara zaliczył także epizod trenerski prowadząc reprezentację Hiszpanii w trzech meczach (ze Szwajcarią, Belgią i Szwecją) dwukrotnie remisując i raz wygrywając.
Legenda Paulino Alcántary została poważnie nadszarpnięta z powodu jego współpracy z faszystami. Podczas hiszpańskiej wojny domowej służył, jako porucznik włoskiego wojskowego korpusu ekspedycyjnego Corpo Truppe Volontarie, kierowanego bezpośrednio przez Benito Mussoliniego. Paulino Alcántara walczył między innymi w Aragonii, Guadalajarze oraz Katalonii. Po zakończeniu wojny domowej osiadł w Barcelonie[2].
Zmarł 13 lutego 1964 w Barcelonie w wieku 67 lat.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Paulino Alcantara to be enshrined in the Philippine Sports Hall of Fame
- ↑ a b Patryk Gęsicki: Paulino Alcántara – Armata z Filipin. [dostęp 2013-11-26]. (pol.).
- ↑ Barcelona gromi, Messi przechodzi do historii › FCBarca.com [online], FCBarca.com [dostęp 2023-01-30] (pol.).
